ოთხი ჩილი
| ოთხი ჩილი by |
| გინმათანგალი გიგა ქავთარაძე |
რდჷ ართი ღვალიერი ვაჭარი, ნამუსუთ ოთხი ჩილი ჸუნდუნ. არძოშე უმოსო, თის მუში მაანთხა ჩილი უჸორდჷ. არძოშე უჯგუში მუკაქუნალეფს თის მუკაქუნანდჷ, ხეშა გეუხედჷ დო აღორონთენდჷ ირო. არძოშე უმოსის თიშო ისოფუდჷ დო თიშო იკეკუდჷ.
ვაჭარს მუში მასუმა ჩილი ხოლო ძალამს უჸორდჷ. ოპეკუდჷ თინა დო მუში მაჸალეეფწკუმა თით იწონუანდჷ დუც. მარა ირო თიში შქურინი ალუძუდჷ გურშა, თიქ ვა მენტას დო შხვა კოჩიშა ვა გოფთირუასიან.
თის, მუში მაჟირა ჩილი ხოლო უჸორდჷ, ნამუთ ძალამი გურიწყული ადამიერი რდჷ, მოთვენა უღუდჷ დო ათეშენი, ვაჭარი ხოლო თის ურაგადუდჷ ირო მუში ნოფულს მუთუნ ქოუღუდუ-და. მუჟამც თე ვაჭარი მუთუნი პრობლემეფიშ წოხოლე ქოგედირთუდჷნ, მუში მაჟირა ჩილს მუკმართუდჷ დო ით ირო უგორუნდჷ შარეფს, თე ჭიროთიშე გიშარსხებელო.
მაართა ჩილი, ძალამი ართგური რდჷ მუში ქომონჯიშ დო უდიდაში თია ხოლო თის მიშუძუდჷ ვაჭარიშ ღვალაშ შიბაშა დო თაშნეშე ჸუდეშ საქვარეფიშ ამბეეფშათ. თეშ უმკუჯინუო, ვაჭარს თიშ მეხჷ ჸოროფა ვა უღუდჷ გურს დო იში ჸოროფაშ უმკუჯინუო, თოჸუჯის ვანაფერო ოჭარუანდჷ თის. ართი დღას, ვაჭარქ დელახჷ. ჯგირო უჩქუდჷ, ნამუდა ღურა მარედჷნ. იშინანდჷ მუში ფუფუნებათ რინას დო მუში დუც უწუ, „ასე მა ოთხი ჩილი ქოპუნს. მარა მუჟამც დობღურუქჷნ, ხვალე იპუაფუქ. მუნერი ხვალახეთ ქიბგინანქ დუც!"
თაშინ, ქოკითხჷ მუში მაანთხა ჩილს, „მა სი არძოშე უმოსის მიჸორდი, მუკკოქუნანდი არძოშე უჯგუშის დო არძოშე უმოსის სი გილუანდი. ასე, მუჟამც მა ბღურუქუნ, მალურქო ჩქიმწკუმა ართო? „მუთუნით ვარი!“ უგამჷ მაანთხა ჩილქ დო გიმილჷ შურუბუმუო. თე გამაქ ოდგიშიცალო ქომიაგჷ ვაჭარს მუშ გურს.
უკული, ნარღალაკათაფილ ვაჭარქ მუში მასუმა ჩილს ქოკითხჷ, „ჩქიმი შურიშ დგუმას მა სი ირო მიჸორდი. ასე მა მუჟამც ბღურუქუნ, მალურქო ჩქიმწკუმა დო გამისქვამანქო ხუც?“ „ვარი!“ უგამჷ მასუმა ჩილქ ხოლო. რინა თიში მამარდა რე! სი დოღურუქუნ მა შხვას ვაჸუნუქ!“ გიჸინჷ დო გისქანჩჷ ვაჭარიშ გურქ.
უკული მაჟირა ჩილს ქოკითხჷ, „მა ირო სქანდა მიმნჭუაფუდი ზუკოლიშ გიწაღალარო დო სი ხოლო ირო ალამირედი დო მოხვარუდი. ასე ვოხვილუქ ხოლო სქანი მოხვარას. დობღურუქუნ, მალურქო ჩქიმწკუმა ართო?“ „ქომაპატი, ასე დასურო ვა მუმახვარებე სქანდა!" უგამჷ მაჟირა ჩილქ. მუთ შემილებუნ, თენა რე, ნამუდა სქანი საფულაშა მიდგოჯღონენ.
გურც ბორზალცალო ქომოხვადჷ ვაჭარს თე ნარაგადიქ დო გეთუ კოჩიქ.
უკული, უნელო ხონარქ ქელასიმჷ: „მა ურქჷ სქანწკუმა ართო. ირდიხაშა გაჸუნუქ, სოდგა ვედენ.“ ვაჭარქ ქეიჯინჷ დო ქოძირჷ მუში მაართა ჩილი. მიოჯინედინ, გაშქურინედჷ კოც, თინერი სვეტერია დო გათებული რდჷ უჭკომურობაშე. გურქ ქალაჭჷ ვაჭარს თენა მირჩქილუნ დო თქუ, „სქანდა მაფუდჷ მა მიკაჯინალი არძოშე უმოსო!“
მუჭოთ თაშინ, ჩქი არძოს პუნა თე ოთხი ჩილი ჩქინი შურდგუმას... მაანთხა ოსური ჩქინი ასა-გასა რე. მუდგა ბორჯი დო ხანდა ვა მიკუალუათ თიშ გასქვამებასჷნ, თინა საფულაშა დღას ვა დინმაჸუნუნა ჩქი.
მასუმა ჩილი - თენა რე ჩქინი ღვალა, სტატუსი დო მუთ ჩქი თაქ მაპალუნან. მუჟამც დობღურუთუნ, თინეფი ირო შხვაშ ხეშა გინურს უკული. მაჟირა ჩილი, ჩქინი ფანია დო მაჸალეეფი რენა. მუდგა ხოლოს ვარდესკო თინეფი ჩქინწკუმა, მუჟამც შური მიდგუდესინ, ირიშ უმოსი თინეფს ჩქინო აქიმინენან, თენა რე საფულაშა ქომუმაკითხუანინ.
ბოლოს, ჩქინი მაართა ჩილი - თენა რე ჩქინი შური, ნამუსუთ შხირას ირიშ უკულაში თოჸუჯის ვარზენთ დო ღვალაშ შიბაშა დო ჰამო რინაშა ბთირანთჷნ.
მუჭოთ ვორწყეთინ, ბოლოს თინა რე აკა მუთუნი, ნამუთ ირდიხაშა ეკმაჸუნუნა ჩქი სოდგა ვებდათინ. ალბეთ ირფელშე უჯგუში ქიჸუაფუდჷ თიშ ხალიწუაშო დო განძალიერებაშო იფსოფუდათ დო იბკეკუდათ უმოსისჷნ, ვინემ თის უჯინედათ, მუჟამ მივანჭუთ ოღურუ კარს დო ჸოთუას დიბჭყანდათ უკულინ.