ნანაია
ნანაია, შხვა რდი ირო,
გეირჩქინუქო სქანი ჭირო,
ჩქიმდა მითინს ვაგაგებუ,
სქანჷ მეტისუ, გოლვაფირო.
სქანჷ სისმარეფჷ მოფუნს ჸუჩე,
ღორონთჷ ვორექ გური ქუჩე,
ვაგმაკურცხინ, მარა ქიბგინჷ,
ნორჩალჷ მუჭო ელამკუჭე.
ერჩქინაშე ხანგა ვორდი,
სო ვებდი დო სო ვავორდი,
სქვამჷ ცირეფსუ ქეკვოდინი,
ჩქიმი რინა შქაშა გოფრთი.
უდღანუნა, ნა, ჩქიმჯგურეფს,
მოჯგირეფქუ მიმენდურეს,
მარა ლერსეფქ ამაქექეს
დო ჟი დო ჟი მიდამტყურეს.
ვარე ჰავაშჷ ფიჩუ-ფაჩუ,
შურქ თიცალო გიმაფაჩუ,
კოჩიშჷ თოლით უძირაფუ
ოროეფი გიმაქვაჩუ.
ვემგმართინე ანწი გიმე,
ჟინცაშჷ ქვინჯი ოკო ბზიმე,
კოჩიშჷ ჸუჯით ურჩქილაფუ
ხონარეფი ელმასიმე,
ქიშილებე დაჩხირქ დირკას,
დაჩხირჷ მუშო ოკო ნირგას,
მა შილებე გეგნობტირხე,
მარა გურქ დღას ვამოდირკას.
სქანჷ ზისხირქ რე გამაჸალუ,
სქანჷ მასქვამა მი მაპალუ,
ღორონთიში ნოჸელაშე,
თურმე ღორონთს გელამფალუ.