მაჸალობაშენ ნარაგადი
| მაჸალობაშენ ნარაგადი by |
| გინმათანგალი გიორგი ბერია |
ართჲ ოკითხუ ბჭკუმუნც ვამორულუანც:
„მაჸალობას მუ ძალა რე ულუანც?“
მა დიბრჩინი მელჷ დიხა ნთხორილი,
მარა ვამაფჷ თეშ პასუხი გორილი.
მა სი სახეს ართჷშა ქინგოჯინენი,
ხათე გიწინქჷ, სქანჲ მაჸალე მი რენი.
თიცალჷ კოჩი მუჭო ოკო რდასჷნი,
ართჲ მაჸალე სოთინ ვაჸუნდასჷნი?
შურჷ დო გური ჩქიმჷ რინაში წესი რე,
შხვას ურხინცჷ - ჩქიმი გურცჷ მესი რე,
ბრელჷ მაჸალე ჭირშე გიშამჸუნაფუ,
ბრელც ჩქიმჷ ჯგირით სახე აკომუნაფუ.
ეგებჷ რჸუნდას ნტერი უგმურჩქინელი,
გურჲ აჭუდას, სი ჭკვერი რექ, რჩქინელი.
თეცალჲ ხარხიქ ჭყოდას, ირო ილუას,
სი ვენარღა, შუროთჷ ვეცოდილუა.
დირჩინუქუ, ენდი ჯგირი მაჸალეს,
ვედეჯერა, თქუანჷ თიში საჸალე.
ართი რჸუნდას, ჯგირი რჸუნდას - გეჯერდი,
გლახა რენო? - სით ვემკანჭა, შეჩერდი!
სი მაჸალე ახალ–ახალ ვაგორა,
ჯვეშის ირო მოუთხილე, ვაგორა,
ჩარცხინა რე ფშხირი, ავარებელი,
ითხჷთხორებჷ ირო მაზარებელი.
ჯგირჷ ცხენც ვაცილჷ ონტყოლაშე, დაჩხჷრი,
ბრელჷ ოღალი, შარა მიკოკვარჩხილი.
ჯგირჷ მაჸალე რჸუნცო? - მითინც ვალახექ,
ონდო თაშჷ რე - სი ვარჯოხო ხვალახე!