იყო საღამო და მომაგონდა
Jump to navigation
Jump to search
| იყო საღამო და მომაგონდა ავტორი: ტერენტი გრანელი |
იყო საღამო და მომაგონდა,
ის ბაღი, სადაც მე ვკრეფდი ყვავილს.
მე მაშინ თითქოს გული არ მქონდა,
მე მაშინ თითქოს აღარ ვიყავი.
და სადღაც შუქი ბრწყინავდა ოდნავ
და ისევ წუხდა უმანკო გული.
მე მოვდიოდი, მზე ჩადიოდა,
მე მოვდიოდი შენგან მოკლული.