ზვიადი
ზვიადი! ზვიადი! ზვიადი!-
კოჩი დო ოსური ღორანდუ...
თი კათა დუდგინოდვალლირი
მა ირო გეფშუ დო მოლანდუ.
ზვიადის ოკოდუ თინერი
დონწყილი ქიანა მონატრუ,
ზვიადი ღორონთიშ კოჩი რდუ.
უფალიშ ართგური მონა რდუ.
არძასი ვაუჩქუ, მა ბჯერსი,
ზვიადი ჩქინოთი მუორდუ.
ზვიადი მდიდარებს ჯოგუდუ,
ღარიბებს ნამეტანს უორდუ.
ართის ვარ, ანთასის დუბაღუ
ზვიადის უღუდუ თი ჭკუა,
მილიონს ართ კოჩი ვაკათუ,
ზვიადი ორდუნი თიჯგუა.
ზვიადიშ კოჩანაქ დენჯარეს,
ქუცუეს, ცხოვრება ვაცალეს...
მუს მოთხინქ თე გინოლასირეფს,
აბრაგებს, ჯიბგირებს, პაცანებს.
გურ მესოფ გორდეფიშ ყაყალქი
ზვიადიში სქვამ ხონარს ვეფრჩილექ,
ზვიადიქ მენცარო დებადუ,
მენცარსი ნება უღ დიცქუას...
ღორონთიშ ხვამა დო დიდება
დიდ კონსტანტინეში დიდ სქუას!