დოზუკოლი
სიმართლეში შარა ცაშა მიანჭ,
სიმტყუნე ირო აწოკუნტარე,
ჸოროფა ის დღას ვაითაკილ:,
ღარიბ(ი) ორდე დო ჯიბე უფარე;
თეში უკული ცოდა ვა რენო,
უღალატე დო დრო მოუდარე?!
თიწკჷმა დინჷქ სადღემუშოთჷ
კოჩ(ი) ვა გაშიი შემწე–მოხვარე,
ირი ადგილცჷ ხერც ირზენცჷ,
ლამოსი დო თანდაბლობა,
ვარა მიკორთელ(ო) ქორძირჷდა
შილებუანც მერჩას ალობა?
თის მოჸუნცუ უკულ(ი) ცალობა
სდღემუშოთ უმაჸალობა.
სქან(ი) დუდ(ი) გაჸუაფ(უ) გჷმოჩამილი,
ვართ(ი) ეკიდვინე შხვაშა ბრალობა.
ბრელი მოძირჷ ბოლოს ონბოლი
უგუნურობათ მინაჩილეთი,
ოშიში მაჭოფალ(ი) ხე ცალიორი;
ბედიქ აკაშა ხე აგოღჷდა,
უკულ(ი) გიმტყუნენც არძა იმენდი;
მარა ჸოროფას ძალა მეტ(ი) უღუ,
გური სოდერენ(ი), რინა თექი რე.
მა თის ვონდჷქ მისჷთ ვა უღუ,
თოლი მოვარჭე, გური მექირე.