აკროსტიხები

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
აკროსტიხები
ავტორი: ვაჟა-ფშაველა
1898 წელი


1

არ-მიდამოში ხშირადა ნახავთ,
ჭრიალდება ფერითა ჭრელი:
ირს თავს არ მისცემს, მუდამ ლაღია
რუხ-წიწილისა მოსისხლე მტერი.
რვის დაინდობს, მეტად ქურდია,
ირია ბეჭედ-ქინძისთავისა,
ლაპარაკებს, თუ დაატყვევებ,
ბა გაიგე სახელი მისა.

2

იდ-ფაშვიანი, თვალებ-ბრიალა
ყო ერთს დროსა მსაჯული ჩვენი.
რ შეჰხედავდა მოჩივარს სწორედ,
რისხანე სახის მელურად მჩენი.
ატონი კარგი: იმის მოწყალე,
სტუმრებოდა რომელიც ძღვნითა,
აამტყუნებდა ალალ-მართალსა
გი შუბლ-შეკვრით, მაღალი ხმითა.

3

ალაღზე სძოვს ღამეობითა,
ა გათენდება, ტყეს ეფარება;
რთი იმის თვალით დანახვა
ოუწყინარი არს ნეტარება;
მისი რქები ბორჯღლიანები
ლაჩოღივით ტანს ეფარება.