ဥပနန္ဒသကျပုတ္တတ္ထေရဝတ္ထုဂါထာ
၁၂-အတ္တဝဂ်
၂-ဥပနန္ဒသကျပုတ္တဝတ္ထုအဋ္ဌကထာဂါထာ
အစ္စာယံ မဇ္ဈိမော ခဏ္ဍော, ဓမ္မဋ္ဌဿ ဘဝိဿတိ။
အနုတီရစာရိ၊ ကမ်း၏ အနီးနားရေတိမ်၌ လှည့်လည်လေ့ရှိသောဖျံ! [တီရဿ '+သမီပံ အနုတီရံ၊ အနုတီရေ+စရတိ သီလေနာတိ အနုတီရစာရီ။] (တွံ၊ သည်။) နင်္ဂုဋ္ဌံ၊ အမြီး ပိုင်းကို။ (ဂဏှ၊ ယူပါလော။) သီသံ၊ ဥုးခေါင်းပိုင်းသည်။ ဂမ္ဘီရစာရိနော၊ ရေနက်ရာအရပ် ၌ လှည့်လည်လေ့ရှိသောဖျံဖို့။ (ဟောတု၊ ဖြစ်ပါစေ။) အပိစ၊ အမြီးပိုင်းခေါင်းပိုင်းမှ တစ်ပါးသော။ မဇ္ဈိမော၊ အလယ်၌ဖြစ်သော။ အယံ ခဏ္ဍော၊ ဤအပိုင်းသည်။ (တစ် နည်း) အတိစ္စ၊ အမြီးပိုင်း ခေါင်းပိုင်းကို လွန်၍။ (ဌိတော၊ တည်သော။) မဇ္ဈိမော၊ သော။ အယံ ခဏ္ဍော၊ သည်။၁ ဓမ္မဋ္ဌဿ၊ တရားဥပဒေ၌ တည်သောငါ့ဖို့။ ဝါ၊ တရားသူကြီး ဖြစ်သော ငါ့ဖို့။ ဘဝိဿတိ၊ ဖြစ်ရလိမ့်မည်။ (ပါ-၁၆၅)
၁။အစ္စာယံ။ ။ “အပိစ+အယံ”ဟု ဖြတ်၊ အပိစဿိလောပေါ ပဿ စတ္တံ(နီတိ-၁၆၆) သုတ်ဖြင့် ဣကိုချေ, ပကို စပြု၊ ဝိဗော၊၁၇၌ “သဗ္ဗော စံ တိ”ဟူသော ဝိနာဓိကာရယောဂဝိ ဘာဂဖြင့် ပိကို စပြု၏။ (တစ်နည်း) “အတိစ္စ+အယံ”ဟု ဖြတ်၊ “အတိစ္စဿ ဝါ တိလောပေါ (နီတိ-၁၆၇)သုတ်, ဝိဗော၊၃၀အလို ဗျဉ္ဇနေ စ၌ စသဒ္ဒါဖြင့် တိကိုချေ။(ဇာ ၊ဋ္ဌ၊၃၊၃၁၅)
နိဒီ-၂၂။ ။ “အတိ+အယံ” ဟု ဖြတ်, ယဝါ သရေ(မောဂ်-၁၊၃၀)သုတ်ဖြင့် ဣကို ယပြု, တဝဂ္ဂ ဝရဏာနံ-စသော(မောဂ်-၁၊၄၈)သုတ်ဖြင့် တကို စပြု, ဝဂ္ဂလသေဟိ တေ(မောဂ်- ၁, ၄၉)သုတ်ဖြင့် ယကို စပြု၊ ကစ္စည်းအလို တိကို စပြု, စဒွေဘော်လာ၊ “မဇ္ဈိမော-သော၊ အတိ (အတိရေကော)-ပိုလွန်သော၊ အယံ ခဏ္ဍော-သည်”ဟု ပေး။
ဥပနန္ဒသကျပုတ္တဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
အထညမနုသာသေယျ, န ကိလိဿေယျ ပဏ္ဍိတော။
အတ္တာနမေဝ၊ မိမိကိုယ်ကိုသာလျှင်။ ပဌမံ၊ ရှေးဥုးစွာ။ ပတိရူပေ၊ သင့်တော် သော ဂုဏ်၌။ နိဝေသယေ၊ တည်စေမကွာ, သွင်းထားရာ၏။ အထ၊ ထိုမှ နောက်၌။ အညံ၊ အခြားသူကို။ အနုသာသေယျ၊ သွန်သင်ဆုံးမရာ၏။ (ဧဝံ၊ ဤသို့။ ကရောန္တော၊ ပြုလသော်။ ဝါ၊ ပြုသော။) ပဏ္ဍိတော၊ ပညာရှိသည်။ န ကိလိဿေယျ၊ ကဲ့ရဲလွတ်ကင်း, ချီးမွမ်းခြင်းကြောင့်, စိတ်တွင်းကြည်နူး, မညစ်ညူးမပင်ပန်းတော့ရာ။ (ပါ-၁၅၈)
ဥပနန္ဒသကျပုတ္တဝတ္ထုဂါထာ နိဿယပြီးပြီ။