အာနန္ဒတ္ထေရပဉှာဝတ္ထု
၉။ အာနန္ဒာမထေရ်၏ ပြဿနာဝတ္ထု
န ပုပ္ဖဂန္ဓော ပဋိဝါတမေတိအစရှိသော ဤတရား ဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်၌ နေတော်မူစဉ် အာနန္ဒာမထေရ်၏ပြဿနာ ဖြေဆိုခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
လေအောက်,လေထက် မွှေးကြိုင်သောနံ့သာ
အရှင်အာနန္ဒာမထေရ်သည် ညချမ်းသောအခါ ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့ တစ်ပါးတည်း ချဉ်းကပ်နေထိုင်လျက် ဆင်ခြင်တော်မူသည်မှာ “မြတ်စွာဘုရားသည် အနှစ်နံ့သာ, အပွင့်နံ့သာ, အမြစ်နံ့သာဟု သုံးပါးကုန်သော မြတ်သောနံ့သာတို့ကို ဟောကြားတော်မူအပ်ကုန်၏။ ထိုနံ့သာတို့၏ အနံ့သည် လေအောက်သို့သာ အစဉ်လျှောက်၍ သင်းပျံ့မွှေးကြိုင် လှိုင်စေနိုင်၏။ သွားပေ၏။ လေညာသို့တက်ကာ မွှေးကြိုင်လှိုင်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်။ အကြင်နံ့သာ၏ အနံ့သည် လေအောက်သို့ လေညာသို့ တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ ထိုနံ့သာမျိုးသည် ရှိကောင်းပါအံ့လော”ဟု ဆင်ခြင်တော်မူလေ၏။ ထို့နောက် အရှင်အာနန္ဒာမထေရ်အား ဤသို့သော အကြံသည် ဖြစ်ပေါ်လာလေ၏။ “ငါ့အား မိမိကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ခြင်းဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း။ ဘုရားရှင်ကိုသာလျှင် လျှောက်ထား မေးမြန်းပေအံ့”ဟု အကြံဖြစ်ပေါ်လာလေ၏။ အရှင်အာနန္ဒာသည် ဘုရားရှင်သို့ချဉ်းကပ်ကာ “ဘုန်းတော်ကြီးတော်မူသော မြတ်စွာဘုရား- အကြင်နံ့သာ၏ အနံ့သည် လေကြေသို့လည်း သွားပါ၏။ လေညာသို့လည်း သွားပါ၏၊ ထိုနံ့သာမျိုး တစ်စုံတစ်ရာ ရှိပါသလောဘုရား”ဟု မေးလျှောက်လေ၏။
ထိုအခါ အရှင်အာနန္ဒာမထေရ်၏ အမေးပြဿနာကို ဖြေတော်မူလိုသော မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သားအာနန္ဒာ- အကြင်နံ့သာ၏အနံ့သည် လေအောက်သို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏၊ လေညာသို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ လေအောက် လေညာသို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ ထိုနံ့သာမျိုးကား ရှိပေ၏”ဟု ဖြေဆိုတော်မူ၏။ “မြတ်စွာဘုရား- အကြင်နံ့သာ၏ အနံ့သည် လေအောက်သို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ လေညာသို့လည်း တကြိုင်ကြိုင်လှိုင်ကာသွား၏။ လေအောက် လေညာသို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ ထိုနံ့သာမျိုးကား အဘယ်ပါနည်းဘုရား”ဟု မေးလျှောက်ကြားလတ်သော် “ချစ်သား အာနန္ဒာ- ဤလောကဝယ် အကြင်ရွာ၌လည်းကောင်း၊ အကြင်နိဂုံး၌လည်းကောင်း၊ မိန်းမသည်လည်းကောင်း, ယောက်ျားသည်လည်းကောင်း ဘုရားရှင်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူဖြစ်၏။ တရားတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူ ဖြစ်၏။ သံဃာတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူ ဖြစ်၏။ သူ့အသက်သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သောသူဖြစ်၏။ သူ့ဥစ္စာကို ခိုးယူခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သောသူဖြစ်၏။ ကာမဂုဏ်တို့၌ မှားယွင်းသောအကျင့်မှ ရှောင်ကြဉ်သောသူဖြစ်၏။ မဟုတ်မမှန်သောစကားကို ပြောဆိုခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သောသူဖြစ်၏။ မေ့လျော့ခြင်း၏အကြောင်းဖြစ်သော သေအရက်ကို သောက်စားသုံးစွဲခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သောသူ ဖြစ်၏။ သီလရှိ၍ ကောင်းသောအကျင့်တရား ရှိသောသူဖြစ်၏။ ဝန်တိုခြင်းဟူသော အညစ်အကြေးမှ ကင်းသောစိတ်ဖြင့် အိမ်ရာထောင်သော လူ၏ဘောင်၌ နေလေ့ရှိ၏။ လွတ်လွတ်စွန့်ကြဲခြင်း အလေ့ရှိ၏။ လှူဒါန်းရန်ဖြစ်သော (ဝါ) ဆန့်တမ်းသောလက် ရှိ၏။ စွန့်ကြဲခြင်း၌ မွေ့လျော်သောနှလုံးရှိ၏။ ဖုန်းတောင်းယာစကာ အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့် ဆက်ဆံလျက်ရှိ၏။ လှူဒါန်း, ပေးကမ်း, ခွဲခြမ်း, ဝေဖန်ခြင်း၌ မွေ့လျော်သောနှလုံးရှိ၏။
ထိုသို့သဘောရှိသော မိန်းမ၏လည်းကောင်း၊ ယောက်ျား၏လည်းကောင်း ဂုဏ်ကျေးဇူးကို အရပ်ဆယ်မျက်နှာတို့၌ ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့သည် “ဤမည်သော ရွာ၌လည်းကောင်း၊ ဤမည်သော နိဂုံး၌လည်းကောင်း မိန်းမသည်လည်းကောင်း၊ ယောက်ျားသည်လည်းကောင်း ဘုရားရှင်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူဖြစ်၏။ တရားတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူဖြစ်၏။ သံဃာတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းသို့ ရောက်သောသူဖြစ်၏။ လှူဒါန်းပေးကမ်း ခွဲခြမ်းဝေဖန်ခြင်း၌ မွေ့လျော်သော နှလုံးရှိ၏”ဟု ပြောကြားကြကုန်၏။ ချစ်သားအာနန္ဒာ- အကြင်နံ့သာမျိုး၏ အနံ့သည် လေအောက်သို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ လေညာသို့လည်း တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကာသွား၏။ ထိုနံ့သာမျိုးဟူသည်ကား စင်စစ် ဤဆိုအပ်ပြီးသော သရဏဂုံသီလ ဒါနကျင့်ညောင်း သူတော်ကောင်းပေတည်း။ ဝါ၊ ထိုသူတော်ကောင်း၏ သရဏဂုံသီလ ဒါနအစု မြတ်ကောင်းမှုပေတည်း”ဟု မိန့်ကြားတော်မူ၍ ဤဂါထာတို့ကို ဟောတော်မူ၏။
သီလအနံ့သာ အမြတ်ဆုံး
သတဉ္စ ဂန္ဓော ပဋိဝါတမေတိ၊ သဗ္ဗာ ဒိသာ သပ္ပုရိသော ပဝါယတိ။
ဧတေသံ ဂန္ဓဇာတာနံ၊ သီလဂန္ဓော အနုတ္တရော။
ပုပ္ဖဂန္ဓော၊ ပန်းတို့၏ အနံ့သည်။ ပဋိဝါတံ၊ လေတင်လေညာသို့။ န ဧတိ၊ မသွားမရောက်နိုင်။ စန္ဒနံ ဝါ၊ စန္ဒကူးနံ့သည်လည်းကောင်း။ တဂရံ ဝါ၊ တောင်ဇလပ် နံ့သည်လည်းကောင်း။ မလ္လိကာ ဝါ၊ ကြက်ရုံး စံပယ်နံ့သည်လည်းကောင်း။ ပဋိဝါတံ၊ လေညာသို့။ န ဧတိ၊ မသွားမရောက်နိုင်။ သတံ၊ သူတော်ကောင်းတို့၏။ ဂန္ဓော စ၊ သီလကျေးဇူးဟူသော သတင်းအနံ့သည်သာလျှင်။ ပဋိဝါတံ၊ လေတင်လေညာသို့။ ဧတိ၊ သွားရောက်နိုင်ပေ၏။ သပ္ပုရိသော၊ သူတော်ကောင်းသည်။ သီလဂန္ဓေန၊ သီလကျေးဇူး အနံ့ထူးဖြင့်။ သဗ္ဗာ ဒိသာ၊ ခပ်သိမ်းသော အရပ်မျက်နှာတို့သို့။ ပဝါယတိ၊ သတင်းကြိုင်ကြိုင် လွှမ်းမိုး၍ လှိုင်၏။
စန္ဒနံ ဝါ၊ စန္ဒကူးအနံ့လည်းကောင်း။ တဂရံဝါပိ၊ တောင်ဇလပ်ပန်းအနံ့လည်းကောင်း။ ဥပ္ပလံဝါ၊ ကြာပန်းအနံ့လည်းကောင်း။ အထ၊ ထိုမှတစ်ပါ။ ဝဿိကီဝါ၊ မုလေးပန်းအနံ့လည်းကောင်း။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ဧတေသံ ဂန္ဓဇာတာနံ၊ ဤနံ့သာမျိုးတို့၏ အနံ့ထက်။ သီလဂန္ဓော၊ သူတော်ကောင်းတို့၏ သီလတည်းဟူသော အနံ့သည်။ အနုတ္တရော၊ အတုမရှိ လွန်ကဲ ထူးမြတ်ပေ၏။
ဒေသနာတော်၏ အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။ လူများအပေါင်းအား အကျိုးရှိသော တရားဒေသနာ ဖြစ်တော်မူလေ၏။