အသညတပရိက္ခာရဘိက္ခုဝတ္ထု
၅။ အသညတ ပရိက္ခာရရဟန်းဝတ္ထု
မာဝမညေထ ပါပဿအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အမှတ်မဲ့ မစောင့်စည်းသော ပရိက္ခရာရှိသော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
မကောင်းမှုဟူသည် နည်းသည်ဟူ၍ မရှိ
ထိုရဟန်းသည် အမှတ်မရှိသော ညောင်စောင်း,အင်းပျဉ် အစရှိသော ပရိက္ခရာကို အပ၌သုံးဆောင်ပြီးလျှင် ထိုအပ၌ပင်လျှင် စွန့်ပစ်ထားလေ့ ရှိသတတ်။ ပရိက္ခရာသည် မိုးရေကြောင့်လည်းကောင်း၊ နေပူခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း၊ ခြစသည်တို့ကြောင့်လည်းကောင်း ပျက်စီး၏။ ထိုရဟန်းကို ရဟန်းအများတို့သည် “ငါ့ရှင်- ပရိက္ခရာမည်သည်ကို သိုမှီးအပ်သည် မဟုတ်လော”ဟု ဆိုဆုံးမအပ်သည်ရှိသော် “ငါ့ရှင်တို့- ငါပြုအပ်သောအမှုသည် အနည်းငယ်သာတည်း၊ ထိုပရိက္ခရာအတွက် ပျက်လိုပျက်စီး မသိုမှီးလိုသောစိတ်လည်း မရှိ၊ အမှတ်အသားလည်း မရှိ”ဟု ဆို၍ ထိုရှေးနည်းအတူ ပြုသည်သာလျှင်တည်း။ ရဟန်းတို့လည်း ထိုရဟန်း၏အပြုအမူကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ကြားကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းကို ခေါ်စေတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်း- သင်..ဤသို့ ပြုသတတ်ဟူသည် မှန်သလော”ဟု မေးတော်မူလေ၏။ ထိုရဟန်းသည် မြတ်စွာဘုရား မေးအပ်သော်လည်း “ဘုန်းတော်ကြီးတော်မူသော မြတ်စွာဘုရား- ဤအမှုကား အဘယ်ပါနည်း၊ တပည့်တော် အနည်းငယ်မျှကို ပြုမိပါသည်။ ထိုပရိက္ခရာအတွက် ပျက်လိုပျက်စီး မသိုမှီးလိုသောစိတ် မရှိပါ၊ အမှတ်လည်း မရှိပါ”ဟု ရှေးအတူသာလျှင် မထီမဲ့မြင်ပြုလျက် လျှောက်ကြားလေ၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားသည် “ရဟန်းတို့မည်သည်ကား ဤသို့ပြုခြင်းငှာ မသင့်၊ မကောင်းမှုမည်သည်ကို အနည်းငယ်ဟူ၍ မထီမဲ့မြင် မအောက်မေ့အပ်၊ လွင်တီးခေါင်၌ထားအပ်သော ဟင်းလင်းပွင့်သော အဝရှိသော အိုးခွက်သည် မိုးရွာသောအခါ တစ်ပေါက်မျှဖြင့် အကယ်၍ကား မပြည့်ငြားသော်လည်း အဖန်တလဲလဲ ရွာသည်ရှိသော် ပြည့်လျှံသည်သာလျှင်တည်း။ ဤအတူ မကောင်းမှုကိုပြုသော ပုဂ္ဂိုလ်သည် အစဉ်သဖြင့် များစွာသော မကောင်းမှုအစုကြီးကို ပြုသည်မည်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေစပ်လျက် တရားဟောကြားတော်မူလိုရကား ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဥဒဗိန္ဒုနိပါတေန၊ ဥဒကုမ္ဘောပိ ပူရတိ။
ဗာလော ပူရတိ ပါပဿ၊ ထောကံ ထောကံပိ အာစိနံ။
မန္ဒံ၊ အနည်းငယ်ပြုအပ်သော အကုသိုလ်ကံသည်။ န အာဂမိဿတိ၊ အကျိုးပေးသောအားဖြင့် မရောက်လာလတ္တံ့။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ပါပဿ၊ မကောင်းမှုကို။ မာဝမညေထ၊ မထီမဲ့မြင် မမှတ်ထင်ရာ။ ဥဒဗိန္ဒုနိပါတေန၊ ရေတစ်ပေါက် တစ်ပေါက်မျှ ကျခြင်းဖြင့်။ ဥဒကုမ္ဘောပိ၊ ရေအိုးကြီးသည်လည်း။ ပူရတိ ယထာ၊ အစဉ်သဖြင့် ပြည့်သကဲ့သို့။ ဗာလော၊ မလိမ္မာသောသူသည်။ ထောကံထောကံပိ၊ အနည်းငယ် အနည်းငယ်မျှလည်းဖြစ်သော အကုသိုလ်ကို။ အာစိနံ-အာစိနန္တော၊ ပွားများစေမှု လုံ့လပြုသည်ရှိသော်။ ပါပဿ၊ မကောင်းမှုဖြင့်။ ပူရတိ၊ ပြည့်၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။