အင်္ဂုလိမာလတ္ထေရဝတ္ထု
၆။ အင်္ဂုလိမာလမထေရ်ဝတ္ထု
ယဿ ပါပံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အရှင်အင်္ဂုလိမာလ မထေရ်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
အင်္ဂုလိမာလမထေရ် နိဗ္ဗာန်ဝင်ခန်း
အင်္ဂုလိမာလမထေရ်၏ဝတ္ထုကို မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသပါဠိတော်၌ အင်္ဂုလိမာလသုတ္တန်၏ အစွမ်းဖြင့် သိအပ်၏။ အင်္ဂုလိမာလမထေရ်သည်ကား ဘုရားရှင်၏ အထံတော်၌ ရဟန်းပြု၍ အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်တော်မူလေ၏။ ထိုအခါ အရှင်အင်္ဂုလိမာလမထေရ်သည် ဆိတ်ငြိမ်ရာအရပ်သို့ ချဉ်းကပ်သည်ဖြစ်၍ တပါးတည်း ကိန်းအောင်းတော်မူလျက် အရဟတ္တဖိုလ်ချမ်းသာကို ခံစားကာ နေတော်မူလေ၏။ ထိုအခါ ဤဥဒါန်းစကားကို မြွက်ဆို ကျူးရင့်တော်မူလေ၏။
သောမံ လောကံ ပဘာသေတိ၊ အဗ္ဘာ မုတ္တောဝ စန္ဒိမာ။
(အနက်ကား ရှေ့သမ္မဇ္ဇနမထေရ် ဝတ္ထု၌ ပါလေပြီ)
ဤသို့စသောနည်းဖြင့် ဥဒါန်းမြွက်ဆို ကျူးရင့်တော်မူပြီးလျှင် ဝိပါက်ကမ္မဇရုပ် အကြွင်းမရှိသော နိဗ္ဗာနဓာဖြင့် ပရိနိဗ္ဗာန် ပြုတော်မူလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် “ငါ့ရှင်တို့.. အင်္ဂုလိမာလမထေရ်သည် အဘယ်ဘုံဘဝ၌ ဖြစ်လေဘိသနည်း”ဟု တရားသဘင်၌ စကားကို ဖြစ်စေကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- ယခု ငါလာတော်မူဆဲကာလ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်း”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “မြတ်စွာဘုရား- အင်္ဂုလိမာလမထေရ်၏ ဖြစ်ရာဌာန ဘုံဘဝနှင့်စပ်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးကြပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ငါ့သားတော်သည် ပရိနိဗ္ဗာန် ပြုသာ်သာတည်း”ဟု မိန့်တော်မူလေ၏။ “မြတ်စွာဘုရား- ဤမျှအတိုင်းအရှည်ရှိသော လူတို့ကို သတ်ဖြတ်လျက် ပရိနိဗ္ဗာန် ပြုပါသလောဘုရား”ဟု လျှောက်ပြန်သည်ရှိသော် “ချစ်သား ရဟန်းတို့- ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုသည်ကား မှန်၏။ ထိုအင်္ဂုလိမာလ မထေရ်သည် ရှေး၌ တစ်ယောက်သော အဆွေခင်ပွန်းကောင်းကိုမျှ မရလေသောကြောင့် ဤမျှလောက်သော မကောင်းမှုတို့ကို ပြုမိရလေ၏။ နောက်၌ကား အဆွေခင်ပွန်းကောင်း အထောက်အပံ့ကို ရသောကြောင့် မမေ့မလျော့သောသူ ဖြစ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် အင်္ဂုလိမာလ၏ ထိုမကောင်းမှုကံကို ကုသိုလ်ကံသည် ပိတ်အပ်ပြီ”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
သောမံ လောကံ ပဘာသေတိ၊ အဗ္ဘာ မုတ္တောဝ စန္ဒိမာ။
ယဿ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၏။ ကတံ၊ ပြုအပ်သော။ ပါပံ၊ မကောင်းမှုကံကို။ ကုသလေန၊ အရဟတ္တမဂ် ကုသိုလ်ဖြင့်။ ဝါ၊ ကုသိုလ်သည်။ ပိဓီယတိ၊ ပိအပ်၏။ သော၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်။ အဗ္ဘာ၊ တိမ်တိုက်မှ။ မုတ္တော၊ လွတ်သော။ စန္ဒိမာဝ၊ လမင်းကဲ့သို့။ ဣမံ လောကံ၊ ဤခန္ဓာစသော လောကကို။ ပဘာသေတိ၊ ထွန်းလင်းစေ၏။
ဒေသနာတော်၏ အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသော ရဟန်းတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။