အက္ကောသကဘာရဒွါဇဝတ္ထု

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၁၆။ ဆဲရေးတတ်သော ဘာရဒွါဇပုဏ္ဏားဝတ္ထု

အက္ကောသံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် ဆဲရေးတတ်သောကြောင့် အက္ကောကသဘာရဒွါဇမည်သော ပုဏ္ဏားကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

မယားကိုမနိုင်၍ ဘုရားရှင်ကို ရန်ရှာခြင်း

အက္ကောသက ဘာရဒွါဇပုဏ္ဏား၏ အစ်ကို၏မယားဖြစ်သော ဓနဉ္စာနီအမည်ရှိသော ပုဏ္ဏေးမသည် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်၏။ ထိုသောတာပန် ပုဏ္ဏေးမသည် ချေဆတ်လတ်သော်လည်းကောင်း၊ ချွတ်ချော်လတ်သော်လည်းကောင်း “နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ”ဟူသော ဤဥဒါန်းကို မြွက်ဆိုကျူးရင့်လေ့ရှိ၏။ ထိုပုဏ္ဏေးမသည် တစ်နေ့သ၌ ပုဏ္ဏားအပေါင်းကို ထမင်းကျွေးမွေးခြင်း ဖြစ်လတ်သည်ရှိသော် ချွတ်ချော်သည်ဖြစ်၍ ထိုရှေးအတူသာလျှင် ကျယ်စွာသော အသံဖြင့် ထိုဥဒါန်းကို မြွက်ဆိုကျူးရင့်လေ၏။ ပုဏ္ဏားကြီးသည် အမျက်ထွက်လှသည်ဖြစ်၍ “ဤသူယုတ်မသည် ဟုတ်ဟုတ်ညားညား အမှတ်မထင် ထိုအရာဌာန၌ ဦးပြည်းရှိသော ထိုရဟန်း၏ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ဤသို့သာလျှင် ရွတ်ဆိုလေ့ရှိဘိ၏”ဟု ဆိုပြီးလျှင် “သူယုတ်မာမ- ယခုအခါ ငါသွားတဲ့၍ ထိုသင်၏ဆရာ ဘုရားမြတ်စွာအပေါ် အယူဝါဒကို တင်ပြအံ့”ဟု ဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ပုဏ္ဏားကြီးကို ပုဏ္ဏေးမသည် “အရှင်ပုဏ္ဏားကြီး- သွားချေပါလော့၊ အကြင်သူသည် ထိုမြတ်စွာဘုရား၏အပေါ်၌ အယူဝါဒကို တင်နိုင်ရာအံ့၊ ထိုသူကို ကျွန်မ မမြင်ရသေးပါ၊ စင်စစ်သော်ကား သွားတဲ့၍ ထိုမြတ်စွာဘုရားကို ပြဿနာမေးပါချေလော့”ဟု ဆိုလေ၏။ ထိုပုဏ္ဏားကြီးသည် မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်သို့သွား၍ ရှိမခိုးမူ၍သာလျှင် တင့်အပ်လျောက်ပတ်သောအရပ်၌ ရပ်လျက် ပြဿနာမေးလိုရကား ဤဂါထာကို ဆိုလေ၏။

ကိံသု ဆေတွာ သုခံ သေတိ၊ ကိံသု ဆေတွာ န သောစတိ။
ကိဿဿ ဧကဓမ္မဿ၊ ဝဓံ ရောစေသိ ဂေါတမ။

ဘောဂေါတမ၊ အိုရှင်ဂေါတမ။ ကိံသု၊ အဘယ်ကို။ ဆေတွာ၊ သတ်ဖြတ်သောကြောင့်။ သုခံ၊ ချမ်းသာစွာ။ သေတိ၊ နေရသနည်း။ ကိံသု၊ အဘယ်ကို။ ဆေတွာ၊ သတ်ဖြတ်သောကြောင့်။ န သောစတိ၊ မစိုးရိမ်ရသနည်း။ ကိဿဿ၊ အဘယ်သို့သော။ ဧကဓမ္မဿ၊ တစ်ခုသောတရားကို။ ဝဓံ၊ သတ်ခြင်းကို။ ရောစတိ၊ နှစ်သက်ဘိသနည်း။

(တစ်စုံတစ်ခုအား သတ်ခြင်းကို နှစ်သက်၏ဟု ဖြေဆိုလျှင် သတ္တဝါကို သတ်ဖြတ်ရန် ပွင့်သောဘုရားလော၊ အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်းဟု အပြစ်တင်ပေအံ့။ တစ်စုံတစ်ခုအား သတ်ဖြတ်ခြင်းကို မနှစ်သက်ဟု ဖြေဆိုလျှင် ရာဂဒေါသ စသည်တို့ကို မသတ်လိုသလော၊ အဘယ်ကြောင့် ရဟန်းဟု လှည့်လည်နေသနည်းဟူ၍ အပြစ်တင်အံ့။ ဤသို့ နှစ်ဘက်အစွန်းထွက်သော ပြဿနာမေးရလျှင် ရဟန်းဂေါတမကား မထွေးနိုင်,မမျိုနိုင် ကြံမှိုင်ရလတ္တံ့ဟု ကြံစည်ကာ ချဉ်းကပ်၍ မေးသော ပြဿနာဂါထာ ဖြစ်သည်။)

ဘုရားရှင်အဖြေကြောင့် ရဟန္တာဖြစ်ခြင်း

ထိုအခါ ပုဏ္ဏားကြီးအား ပြဿနာကို ဖြေကြားတော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။

ကောဓံ ဆေတွာ သုခံ သေတိ၊ ကောဓံ ဆေတွာ န သောစတိ။
ကောဓဿ ဝိသမူလဿ၊ မဓုရဂ္ဂဿ ဗြာဟ္မဏ။
ဝဓံ အရိယာ ပသံသန္တိ၊ တဉှိ ဆေတွာ န သောစတိ။

ဗြာဟ္မဏ၊ ပုဏ္ဏားကြီး။ ကောဓံ၊ အမျက်ဒေါသကို။ ဆေတွာ၊ သတ်ဖြတ်သောကြောင့်။ သုခံ၊ ချမ်းသာစွာ။ သေတိ၊ နေရ၏။ ကောဓံ၊ အမျက်ဒေါသကို။ ဆေတွာ၊ သတ်ဖြတ်သောကြောင့်။ န သောစတိ ၊ မစိုးရိမ်ရ။ ဝိသမူလဿ၊ ဆင်းရဲသော အကျိုးဝိပါက်ရှိသော။ မဓုရဂ္ဂဿ၊ လက်စားပြန်ချေမှ ကျေနပ်သာယာ ချမ်းသာခြင်းအဆုံးရှိသော။ ကောဓဿ၊ အမျက်ဒေါသကို။ ဝဓံ၊ သတ်ခြင်းကို။ အရိယာ၊ ဘုရားရဟန္တာ အရိယာသူတော်ကောင်းတို့သည် ချီးမွမ်းတော်မူကြကုန်၏။ ဟိ၊ ထိုစကားသင့်စွ။ တံ၊ ထိုအမျက်ဒေါသကို။ ဆေတွာ၊ သတ်ဖြတ်သောကြောင့်။ န သောစတိ၊ မစိုးရိမ်ရ။

ထိုပုဏ္ဏားကြီးသည် ဤသို့ ဖြေဆိုသည်ကို ကြားနာရလျှင် မြတ်စွာဘုရား၌ ကြည်ညိုလှသောကြောင့် ရဟန်းပြု၍ အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်လေ၏။

နောက်လာသော ပုဏ္ဏားများလည်း ရဟန္တာဖြစ်ခြင်း

ထိုအခါ ပုဏ္ဏားကြီး၏ ညီငယ်ဖြစ်သော အက္ကောသကဘာရဒွါဇမည်သော ပုဏ္ဏားသည် “ငါ၏နောင်တော်ကား ရဟန်းပြုသတတ်”ဟု ကြားရလျှင် အမျက်ဒေါသထွက်သဖြင့် လာပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားကို သူတော်ကောင်းစကား မဟုတ်။ ယုတ်မာကြမ်းကြုတ်သော စကားတို့ဖြင့် ဆဲရေးလေ၏။ ထိုပုဏ္ဏားကိုလည်း မြတ်စွာဘုရားသည် ဧည့်သည်အား ခဲဖွယ်စသည်ကို ပေးကမ်းသော ဥပမာဖြင့် သိစေအပ်သည်ရှိသော် မြတ်စွာဘုရား၌ ကြည်ညိုလှသည်ဖြစ်၍ ရဟန်းပြုပြီးလျှင် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်လေ၏။ ထိုမှတစ်ပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော အသုန္ဒရိကဘာရဒွါဇလည်းကောင်း၊ ဗိလင်္ဂကဘာရဒွါဇလည်းကောင်း ဤသို့ ထိုပုဏ္ဏားကြီး၏ ညီငယ်နှစ်ယောက်တို့သည်လည်း မြတ်စွာဘုရားကို ဆဲရေးကြကုန်သည်ဖြစ်၍သာလျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် ဆုံးမအပ်ကုန်သည်ရှိသော် အားလုံး ရဟန်းပြုကြသဖြင့် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။ ထိုအခါ တစ်နေ့သ၌ တရားသဘင်ဝယ် “ငါ့ရှင်တို့- ဘုရားရှင်၏ ဂုဏ်တော်ကျေးဇူးတော်တို့သည် အံ့သြဖွယ်ရှိကြကုန်စွတကား၊ လေးယောက်ကုန်သော ပုဏ္ဏားညီနောင်တို့သည် ဆဲရေးကြကုန်သည်ရှိသော် မြတ်စွာဘုရားသည် တစ်စုံတစ်ခွန်းသောစကားကို မိန့်ဆိုတော်မမူဘဲ ထိုသူလေးယောက်တို့၏ တည်ရာ,မှီခိုရာသာလျှင် ဖြစ်တော်မူလေ၏”ဟု စကားကို ဖြစ်စေကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- ယခု ငါလာဆဲဖြစ်သောအခါ၌ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်း”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးကြပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ငါဘုရားသည် ငါဘုရား၏ သည်းခံခြင်းအားနှင့် ပြည့်စုံသောကြောင့် ပြစ်မှားကြကုန်သောသူတို့၌ မပြစ်မှားမူ၍ များစွာသောလူအပေါင်း၏ တည်ရာ,မှီခိုရာ,အားထားရာ ဖြစ်သည်သာလျှင်တည်း”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။

(မိမိထံ တစ်ခါတစ်ရံ ရောက်လာသော ဧည့်သည်အလို့ငှာ ခဲဖွယ်ဘောဇဉ်တို့ကို အသင်စီရင်ဖူးသည် မဟုတ်လော။ ထိုခဲဖွယ်ဘောဇဉ်ကို ဧည့်သည်တို့က မခံမယူကြလျှင် အဘယ်သူ၏အလို့ငှာ ဖြစ်သနည်းဟု ဘုရားရှင် မိန့်တော်မူ၍ ဘာရဒွါဇပုဏ္ဏားက ထိုဧည့်သည်တို့ မခံယူကြလျှင် အကျွန်ုပ်၏အလို့ငှာသာ ဖြစ်ပါသည်ဟု ဖြေဆိုလေ၏။ ဘာရဒွါဇ- ဤအတူ အဆဲအရေး မကြိုက်သောငါတို့ကို သင်သည် များစွာဆဲရေးဘိ၏။ ထိုသင်၏ ဆဲရေးခြင်းကို ငါတို့ မခံယူလိုကြကုန်။ ထိုအလုံးစုံသည် သင့်အလို့ငှာသာ ဖြစ်လေတော့၏။ ဆဲသူကို ပြန်ဆဲလျှင် ခံယူစားသောက်သည်မည်၏။ ငါတို့ မစားသောက်လိုကြ။ အားလုံး သင့်အဖို့သာ ဖြစ်လေတော့၏ဟု မိန့်မြွက်သော ဥပမာဖြစ်၏။)

ဒေသနာတော်

[၃၉၉] အက္ကောသံ ဝဓဗန္ဓဉ္စ၊ အဒုဋ္ဌော ယော တိတိက္ခတိ။
ခန္တီဗလံ ဗလာနီကံ၊ တမဟံ ဗြူမိ ဗြာဟ္မဏံ။

ယော၊ အကြင်သူသည်။ အက္ကောသဉ္စ၊ ဆယ်ပါးသော အက္ကောသဝတ္ထုတို့ဖြင့် ဆဲရေးသောသူကိုလည်းကောင်း။ ဝဓဗန္ဓဉ္စ၊ လက်စသည်ဖြင့် သတ်ပုတ်သောသူ, ထိတ်ခတ်ကြိုး စသည်ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သောသူကိုလည်းကောင်း။ အဒုဋ္ဌော၊ အမျက်မထွက်မူ၍။ တိတိက္ခတိ၊ သည်းခံ၏။ ခန္တီဗလံ၊ သည်းခံခြင်း ခွန်အားရှိထသော။ ဗလာနီကံ၊ သည်းခံခြင်းခွန်အားဟူသော စစ်သည်တပ်သားအပေါင်း ရှိထသော။ တံ၊ ထိုသူကို။ အဟံ၊ ငါဘုရားသည်။ ဗြဟ္မဏံ၊ မကောင်းမှုကို အပပြုပြီးသောသူဟူ၍။ ဗြူမိ၊ ဟောတော်မူ၏။

(အက္ကောသ+ဝတ္ထု = ဆဲရေးခြင်း၏+အကြောင်းဝတ္ထုဆယ်ပါး။ ၁-ဇာတ်အားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၂-အမည်အားဖြင့် လည်းကောင်း။ ၃-အနွယ်အားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၄-ပြုလုပ်တတ်သော အမှုအားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၅-အတတ်ပညာအားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၆-အနာရောဂါအားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၇-ရုပ်ပုံအသွင်အပြင်အားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၈-လောဘကြီးသည်, ဒေါသကြီးသည်ဟု ကိလေသာအားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၉-အာပတ်ကြီး,ငယ်အားဖြင့်လည်းကောင်း။ ၁၀-ခွေး,ဝက်,အမေ,နှမစသော ကြမ်းကြုတ်သော အဆဲအားဖြင့်လည်းကောင်း ဆဲရေးခြင်းဖြစ်၏ဟူလို။)

ဒေသနာတော်၏အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။