ဝဏ္ဏာရောဟဇာတ်
| ←၃၆၀။ သုယောနန္ဒီဇာတ် (၅-၁-၁၀) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၃၆၁။ ဝဏ္ဏာရောဟဇာတ် (၅-၂-၁) |
၃၆၂။ သီလဝီမံသဇာတ် (၅-၂-၂)→ |
ပဉ္စကနိပါတ် - ဝဏ္ဏာရောဟဝဂ်
၁။ ဝဏ္ဏာရောဟဇာတ်
ကုန်းချောသော မြေခွေးအကြောင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဝဏ္ဏာရောဟေန အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဝဏ္ဏာရောဟဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် နှစ်ပါးကုန်သော အဂ္ဂသာဝကတို့ကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
မထေရ်နှစ်ပါး ကုန်းချောခံရပုံ
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... အခါတစ်ပါး၌ နှစ်ပါးကုန်သော မထေရ်တို့သည် ဤဝါတွင်းကာလပတ်လုံး ဆိုတ်ငြိမ်ရာ အရပ်၌ စီးဖြန်းအပ်သော ဘာဝနာကို ပွားစေကုန်အံ့ ဟု သဗ္ဗညူ မြတ်ဘုရားကိုပန်၍ အခြံအရံကို ပယ်၍ ကိုယ်တိုင်လျှင် သပိတ်သင်္ကန်းတို့ကိုယူ၍ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်မှ ထွက်၍ တစ်ခုသော ပစ္စန္တရစ်ရွာကိုမှီ၍ တစ်ခုသောတော၌ နေကုန်၏။ တစ်ယောက်သော စားကြွင်းစားသည် မထေရ်တို့ထံ ခစားလျက် ထိုတောဝယ် တင့်အပ်ရာ အရပ်၌ နေ၏။ ထိုစားကြွင်းစားသည် မထေရ်တို့၏ ညီညွတ်သော နေခြင်းကိုမြင်၍ ဤမထေရ်တို့သည် အလွန်လျှင် ညီညွတ်ကုန်လျက် နေကုန်၏။ ဤမထေရ်တို့ကို အချင်းချင်း ကွဲပြားစိမ့်သောငှာ တတ်ကောင်းအံ့ဟု ကြံ၍ ရှင်သာရိပုတ္တရာ မထေရ်၏ အထံသို့ ဆည်းကပ်၍ အရှင်ဘုရား... အရှင်ဘုရားတို့အား အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်မထေရ်နှင့် တစ်စုံ တစ်ခု ရန်ဖြစ်ဖူးခြင်းသည် ရှိသလော ဟု မေး၏။ ဒါယကာ အသို့နည်းဟု အရှင်သာရိပုတ္တရာ ဆို၏။ အရှင်ဘုရား... အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန် မထေရ်သည် အကျွန်ုပ်လာသောကာလ၌ သာရိပုတ္တရာသည် ဇာတ်, အရွယ်, အမျိုး, အဆက်ဆက်တို့ဖြင့် လည်းကောင်း၊ အကြား အမြင်၊ ကျမ်းဂန်အသင် အကြား၊ တရားကို သိခြင်း၊ တန်ခိုးဈာန်တို့ဖြင့် လည်းကောင်း၊ အဘယ်မှာ ထူးအံ့နည်း ဟု အရှင်ဘုရားတို့၏ ကျေးဇူးမဲ့ ကိုလျှင် ဆို၏။ ဟု ဆို၏။ အရှင်သာရိပုတ္တာမထေရ်သည် ပြုံး၍ ဒါယကာ... သင်သွားလော့ ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ကုန်းတိုက်သူ ပြေးရပြီ
နောက်အခါ တစ်နေ့သ၌ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန် မထေရ်၏ အထံသို့ ဆည်းကပ်၍ ထို့အတူလျှင် ဆို၏။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန် မထေရ်သည်လည်း ပြုံး၍ ဒါယကာ- သင်သွားလော့" ဟု ဆို၍ အရှင်သာရိပုတ္တရာ မထေရ်၏ အထံသို့ ဆည်းကပ်၍ ငါ့ရှင် ဤစားကြွင်းစားသည် အရှင်ဘုရားတို့၏ အထံ၌ တစ်စုံတစ်ခုသော စကားကို ဆိုသလော ဟု မေး၏။ ငါ့ရှင် ဆို၏ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အကျွန်ုပ် အထံ၌လည်း ဆို၏။ ဤစားကြွင်းစားကို နှင်ထုတ်ခြင်းငှာ သင့်၏ ဟု အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန် မထေရ်သည် မိန့်တော်မူ၍ ငါ့ရှင် ကောင်းပြီ၊ နှင်ထုတ်လော့ ဟု ဆိုသည်ရှိသော် အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်မထေရ်သည် ဒါယကာ... သင်သည် ဤ၌မနေလင့် ဟု လက်ဖျစ် တီး၍ စားကြွင်းစားကို နှင်ထုတ်၏။
နှစ်ပါးကုန်သော မထေရ်တို့သည်လည်း ညီညွတ်စွာနေ၍ မြတ်စွာဘုရားအထံတော်သို့ သွား၍ ဘုရားကိုရှိခိုး၍ နေကုန်၏။ သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ပဋိသန္ထာရ ပြုတော်မူ၍ ချမ်းသာသဖြင့် နေရကုန်၏လော ဟု မေးတော်မူ၍ ဘုန်းတော်ကြီး အရှင်ဘုရား... တစ်ယောက်သော စားကြွင်းစားသည် အကျွန်ုပ်တို့ကို ကွဲပြားစေလိုသည်ဖြစ်၍ ကွဲပြားစိမ့်သောငှာ မတတ်နိုင်၍ ပြေး၏ ဟု နားတော် လျှောက်သည်ရှိသော် သာရိပုတ္တရာ... ထိုစားကြွင်းစားသည် ယခုအခါ၌သာလျှင် သင်တို့ကို ကွဲပြားစေအံ့ ဟု ကွဲပြားစိမ့်သောငှာ မတတ်နိုင်သည်ဖြစ်၍ ပြေးသည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပြေးဖူးသလျှင်ကတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်သည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် တော၌ ရုက္ခစိုးနတ်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ ခြင်္သေ့, ကျားတို့သည် ထိုတောဝယ် တောင်လိုဏ်၌ နေကုန်၏။
ကျားနှင့်ခြင်္သေ့ ကုန်းတိုက်ခံရပုံ
တစ်ခုသောမြေခွေးသည် ထိုခြင်္သေ့, ကျားတို့ကို ခစားလျက် ခြင်္သေ့, ကျားတို့၏ စားကြွင်းကိုစား၍ ကြီးသောကိုယ်ရှိသည်ဖြစ်၍ တစ်နေ့သ၌ ငါသည် ခြင်္သေ့, ကျား၏ အသားကို မစားရစဖူး၊ ငါသည် ဤခြင်္သေ့, ကျားတို့ကို အချစ်ပျက်စိမ့်သောငှာ သင့်၏။ အချစ်ပျက်ခြင်းကြောင့် ခိုက်ရန်ပြု၍ သေကုန်သော ခြင်္သေ့, ကျားတို့၏ အသားကို စားအံ့ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ထိုမြေခွေးသည် ခြင်္သေ့အထံသို့ကပ်၍ အရှင်... အရှင့်အား ကျားနှင့် တစ်စုံတစ်ခု ခိုက်ရန်ဖြစ်ဖူးခြင်းသည် ရှိသလောဟု မေး၏။ အချင်းမြေခွေး... ခိုက်ရန်မဖြစ်စဖူး ဟု ခြင်္သေ့သည် ဆို၏။ အရှင်... ဤကျားသည် အကျွန်ုပ်လာသော ကာလ၌ ခြင်္သေ့သည် ကိုယ်အဆင်းအားဖြင့်လည်းကောင်း၊ အလုံး အရပ်အားဖြင့် လည်းကောင်း၊ အမျိုးအား, လုံ့လဝီရိယအားဖြင့်လည်းကောင်း ငါ၏ တစ်ဆယ့်ခြောက်စိတ်တွင် တစ်စိတ်သော အဖိုကိုမျှလည်း မမီဟု အရှင်တို့၏ ကျေးဇူးမဲ့ကိုလျှင် ဆို၏ ဟု ဆို၏။ ထိုအခါမြေခွေးကို ခြင်္သေ့သည် သင် သွားတော့၊ ထိုကျားသည် ဤသို့ မဆိုထိုက်တန်ဟု ဆို၏။ ကျားအထံသို့ ဆည်းကပ်၍ ဤနည်းဖြင့်လျှင် ဆို၏။
ကျားနှင့်ခြင်္သေ့ တိုင်ပင်ကြပြီ
ထိုစကားကိုကြား၍ ကျားသည်လည်း ခြင်္သေ့အထံသို့ ဆည်းကပ်၍ အဆွေခင်ပွန်း... သင်သည် ဤသို့ ဆိုသလောဟု မေးလိုရကား-
သုဗာဟု န မယာ သေယျော၊ သုဒါဌ ဣတိ ဘာသသိ။
ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၆၀။ သုဒါဌ၊ ခြင်္သေ့မင်း။ သုဗာဟု၊ ကျားသည်။ ဝဏ္ဏာရောဟေန၊ အဆင်း, အလုံး, အရပ်အားဖြင့်လည်းကောင်း။ ဇာတိယာ၊ အမျိုးဖြင့်လည်းကောင်း။ ဗလနိက္ကမနေန စ၊ အား, လုံ့လအားဖြင့် လည်းကောင်း။ မယာ၊ ငါ့ထက်။ န သေယျော၊ မလွန် မမြတ်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ တွံ၊ သင်သည် ဘာသသိ၊ ဆိုသလော။
ထိုစကားကို ကြား၍ခြင်္သေ့သည်-
သုဒါဌော န မယာ သေယျော၊ သုဗာဟု ဣတိ ဘာသသိ။
န ဒါနာဟံ တယာ သဒ္ဓိံ၊ သံဝါသ မဘိရောစယေ။
ခိပ္ပံ ဘိဇ္ဇေထ မိတ္တသ္မိံ၊ ဝေရဉ္ဇ ပသဝေ ဗဟုံ။
ဘေဒါသင်္ကီ ရန္ဓမေဝါနုပဿီ။
ယသ္မိံ စ သေတီ ဥရသီဝ ပုတ္တော
သ ဝေ မိတ္တော ယော အဘေဇ္ဇော ပရေဟိ။
ဟူသော ဤလေးဂါထာတို့ကို ဆို၏။
၆၁။ သုဒါဌော၊ ခြင်္သေ့သည်။ ဝဏ္ဏာရာဟေန၊ အဆင်း အလုံး အရပ်အားဖြင့် လည်းကောင်း။ ဇာတိယာ၊ အမျိုးအားဖြင့်လည်းကောင်း။ ဗလနိက္ကမနေန စ၊ အား လုံ့လအားဖြင့်လည်းကောင်း။ မယာ၊ ငါ့ထက်။ န သေယျော၊ မလွန်မမြတ်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ သုဗာဟု၊ ကျားမင်းသည်။ ဘာသသိ၊ ဆိုသလော။
၆၂။ သမ္မ သုဗာဟု၊ အရွယ်တူဖြစ်သော အဆွေကျား။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ ဝိဟရန္တံ၊ သင်နှင့် အညီ အညွတ် နေသော။ မံ၊ ငါ့ကို။ သိင်္ဂါလဿ၊ မြေခွေး၏။ ကထံ၊ စကားကို။ ဂဟေတွာ၊ ယူ၍။ တွံ၊ သင်သည်။ စေ ဒုဗ္ဘသိ၊ အကယ်၍ ပြစ်မှားအံ့။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဣဒါနိ၊ ယခုအခါ၌။ တယာ၊ သင်နှင့်။ သဒ္ဓိံ၊ တကွ။ သံဝါသံ၊ နေခြင်းကို။ နာဘိရောစယေ၊ မနှစ်သက်။
၆၃။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ ပရေသံ၊ သူတစ်ပါးတို့၏။ ဝစနာနိ၊ စကားတို့ကို။ ယထာတထံ၊ အဟုတ်အမှန်အားဖြင့်။ သဒ္ဒဟေယျ၊ ယုံကြည်ရာ၏။ အသ္မိံ၊ ထိုသူမိုက်၌။ မိတ္တံ၊ မိတ်သည်။ ခိပ္ပံ၊ လျင်စွာ။ ဘိဇ္ဇေထ၊ ပျက်ရာ၏။ ဗဟုံ၊ များစွာ ဝေရဉ္ဇ၊ ရန်သည်လည်း။ ပသဝေ၊ ပွားရာ၏။
၆၄။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ သဒါ၊ အခါခပ်သိမ်း။ အပ္ပမတ္တော၊ မမေ့မလျော့သည် ဖြစ်၍။ မိတ္တဿ၊ မိတ်၏။ ဝိနာသံ၊ ပျက်စီးခြင်းကို။ န ဒေတိ၊ မပေး။ ဘေဒါသင်္ကီ၊ မိတ်၏ ပျက်စီးခြင်းကိုလျှင် ရွံရှာ၏။ ရန္ဓမေဝ၊ အခွင့်အပေါက်ကိုလျှင်။ အနုပဿီ၊ အစဉ်ရှု၏။ သော၊ ထိုသူသည်။ မိတ္တော၊ မိတ်မည်၏။ ပုတ္တော၊ သားသည်။ ဥရသိ၊ အမိရင်ခွင်၌။ သေတိဝ၊ ရွံရှာခြင်းကင်းလျက် အိပ်သကဲ့သို့။ ယသ္မိံ စ၊ အကြင် သူ၌လည်း။ သေတိ၊ ရွံရှာခြင်းကင်းလျက် အိပ်၏။ ယော စ၊ အကြင် သူသည်လည်း။ ပရေဟိ၊ သူတစ်ပါးတို့ကြောင့်။ အဘေဇ္ဇော၊ မကွဲမပြား။ သော၊ ထိုသူသည်။ ဝေ၊ စင်စစ်။ မိတ္တော၊ မိတ်မည်၏။
မြေခွေး ထွက်ပြေးရပြီ
ဤသို့ လေးဂါထာတို့ဖြင့် ခြင်္သေ့သည် မိတ်၏ ကျေးဇူးကို ဆိုသည်ရှိသော် ကျားသည် ငါ့အား အပြစ်ရှိ၏ ဟု ခြင်္သေ့ကို ကန်တော့၏။ ထိုကျား, ခြင်္သေ့တို့သည် ရှေးအတူသာလျှင် ညီညွတ်သော နေခြင်းဖြင့် နေကုန်၏။ မြေခွေးသည်ကား ပြေး၍ တစ်ပါးသို့သွား၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ စားကြွင်းစားသည် ထိုအခါ မြေခွေး ဖြစ်ဖူးပြီ၊ ယခုအခါ သာရိပုတ္တရာသည် ထိုအခါ ခြင်္သေ့ ဖြစ်ဖူးပြီ၊ ယခုအခါ မောဂ္ဂလာန်သည် ထိုအခါ ကျား ဖြစ်ဖူးပြီး၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ထိုအကြောင်းကို မျက်မှောက်အားဖြင့် မြင်သော ထိုတော၌ ရုက္ခစိုးနတ် ဖြစ်ဖူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
ကုန်းတိုက်ပြောဆို၊ မိတ်ဆွေကို။ ကြည်ညိုမပျက်ရာ
ရှေးဦးစွာသော ဝဏ္ဏာရောဟဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****