မြန်မာမျိုးဘွဲ့ လေးချိုး

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
မြန်မာမျိုးဘွဲ့ လေးချိုး (၁၉၂၇) 
by မင်းသုဝဏ်
(၈၊ ၄၊ ၁၉၂၇)

ကြွလျှမ်းထိန် တိမ်နဘန် အဇဋာစွန်းဆီက၊
လစန်းအိမ် ထိန်လျှံဖြာလို့ ထွန်းချိန်မို့၊
ညချမ်းချိန် အိမ်ဝရန်တာ ကွန်းမှာဖြင့်၊
တလိမ်လိမ် မခံသာအောင် လွမ်းပါဘိ ငယ်ချစ်ကို။ ။

ယမံအတိတ်ဆီက၊
လျှံဖိတ်စွာ စန်းယုန်သာတော့၊
ပန်းခုံမှာ နှစ်ဖြာယှဉ်၍၊
ကညာခင် မှတ်စေဖို့သဘောတွေနဲ့၊
မဟာဝင် ဇာတ်တွေ ပြောကာပ၊
ရာဇဝင် ထပ်ထွေလို့ နှောစဉ်က၊
မနော၌ အစဉ်ချိုပါတယ်နော်ဗျာ၊
ချောတဲ့ခင်ပျို။ ။

ခုများမှာ ဒဂုန်ရောက်ပြီမို့၊
ရှုစားကာ ပုံမထောက်ပြီဘု၊
နုထွားကညာရယ် တဂုဏ်မြောက်ကာပ၊
လူ့ငနွား အချာ ငနုန် တယောက်ကိုတော့၊
ဝသုန်တလျှောက်မှာဖြင့် မတွေ့ဘူး သလို၊
မေ့တဦးက ကြွားမာန်ပျိုး။ ။

ပျိုလေးခင်၊ မြို့သွေး တခါဝင်လို့၊
ဘာမကြင် တောမူကို မမုန်းလိုက်ပါနဲ့၊
စန်းသာသာ ကွမ်းရွာတုန်းဆီက၊
ယောထမီ ပင်နီသုံးပါလို့၊
အရပ်က အသင်းထိုထိုမှာ၊
ပရမတ္ထ သင်္ဂြိုဟ်နဲ့ ပြုံးခဲ့တာကြောင့်၊
မံမီ အန္တီ ဟန်ချီတဲ့ အလုံးတွေနဲ့၊
ဖုန်း နှမ တသာကီရယ် ထင်ရာ မဆိုးထိုက်ပါဘူး၊
အဆုံးကျတော့ ကျုပ်တို့မှာ မြန်မာပြေက မြန်မာအမျိုး။ ။

This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.