မုနိကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၂၉။ ကဏှဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၃၀။ မုနိကဇာတ်

၃၁။ ကုလာဝကဇာတ်→

၁၀။ မုနိကဇာတ်

အပျိုကြီး ဖျက်ဆီးသောကြောင့် ပျက်စီးရာတိုင်သောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လူကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် မာ မုနိကဿ ပိဟယိ အစရှိသောဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤမုနိကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အပျိုကြီး ဖျားယောင်းသော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုအပျိုကြီး ဖျားယောင်းခြင်းသည် တေရသကနိပါတ်စူဠနာရဒကဿပဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့၊ မြတ်စွာဘုရားသည်ကား ထိုရဟန်းကို ရဟန်း သင်သည် ငြီးငွေ့သတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မိန့်တော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ဟု လျှောက်၏။ အဘယ်သူကိုမှီ၍ ငြီးငွေ့ပါသနည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား ထိုအပျိုကြီး၏ ဖြားယောင်းခြင်းကို မှီ၍ ငြီးငွေ့ပါသတည်းဟု လျှောက်၏။ မြတ်ဘုရားသည် ရဟန်း ယခုသာလျှင် ဤအပျိုဟိုင်းမသည သင်၏ အကျိုးမဲ့ကိုပြုသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း သင်သည် ဤအပျိုကြီး၏ ထိမ်းမြားသောနေ့၌ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်၍ လူအများ၏ လက်သုပ်ဟင်းလျာ၏ အဖြစ်သို့ရောက်ဘူး၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ လွန်လေပြီးသောအကြောင်းကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည် ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် တခုသောရွာငယ်၌ တယောက်သော သူကြွယ်၏အိမ်၌ နွား၏အမျိုး၌ မဟာလောဟိတဟူသောအမည်ဖြင့် ဖြစ်၏။ ဘုရားလောင်း၏ ညီငယ်သည် စူဠလောဟိတမည်၏။ ထိုနှစ်ခုကုန်သော ညီနောင်တို့ကို မှီ၍ ထိုအိမ်၌ အမှုကို ရွက်ဆောင်ခြင်းသည်ဖြစ်၏။ ထိုအိမ်၌ကား တယောက်သောသူငယ်မသည်ရှိ၏။ ထိုသူငယ်မကို တယောက်သောမြို့၌နေသော အမျိုးသားသည် မိမိ၏သားဘို့တောင်းဆို၏။ ထိုသူငယ်မ၏ မိဘတို့သည်လည်း သူငယ်မကို ထိမ်းမြားကာလ၌ လာကုန်သော ဧည့်သည်တို့၏ လက်သုပ်ဟင်းလျာ ဖြစ်လတ္တံ့ ဟု နှလုံးသွင်း၍ ယာဂု ထမင်းကို ပေး၍ မုနိကမည်သော ဝက်ကို မွေးကုန်၏။ ထိုမုနိကဝက်ကိုမြင်၍ စူဠလောဟိတသည် အစ်ကို ဤအိမ်၌ အမှုကိုရွက်ဆောင်ခြင်းသည် ဖြစ်လတ်သော် နှစ်ခုကုန်သော ညီနောင်ဖြစ်ကုန်သော ငါတို့ကိုမှီ၍ ဖြစ်၏။ ဤသူတို့သည်ကား ငါတို့အား မြက်သစ်ရွက်စသည်တို့ကို ပေးကုန်၏။ ဝက်ကို ယာဂု ထမင်းဖြင့် မွေးကုန်၏။ အဘယ့်ကြောင့်လျှင် ထိုဝက်သည် ဤယာဂုထမင်းကို ရသနည်းဟု မေး၏။

ထိုအခါ စူဠလောဟိတအား အစ်တို့သည် ညီထွေးစူဠလောဟိတ သင်သည် ဝက်၏ အစာကိုမချစ်လင့်၊ ဤဝက်သည် သေအံ့သောထမင်းကို စား၏။ ဤသူငယ်မ၏ ထိမ်းမြားသောအခါ၌ လာကုန်သော ဧည့်သည်တို့၏ လက်သုပ်ဟင်းလျာသည် ဖြစ်လတ္တံ့ဟု နှလုံးသွင်းကုန်၍ ဤသူတို့သည် ဝက်ကိုမွေးကုန်၏။ ဤနေ့မှ နှစ်ရက် သုံးရက် လွန်သဖြင့် ထိုသူတို့သည် လကုန်လတ္တံ့၊ ထိုအခါ ထိုဝက်ကို ခြေတို့၌ ငင်ကုန်လျက် ညောင်စောင်းအောက်မှထုတ်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်စေ၍ ဧည့်သည်တို့၏ လက်သုပ် ဟင်းလျာပြုသည်ကို မြင်ရလတ္တံ့ဟု ဆိုလို၍-

၃၀။ မာ မုနိကဿ ပိဟယိ၊ အာတုရန္နာနိ ဘုဉ္ဇတိ။
အပ္ပေါသုက္ကော ဘုသံ ခါဒ၊ ဧတံ ဒီဃာယုလက္ခဏံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

တာတ စူဠလောဟိတ၊ ညီထွေး စူဠလောဟိတ။ မုနိကဿ၊ မုနိက၏။ ဘောဇနံ၊ အစာကို။ မာ ပိဟယိ၊ မချစ်လင့်။ မုနိကော၊ မုနိကသည်။ အာတုရန္နာနိ၊ သေအံ့သော ထမင်းတို့ကို။ ဘုဉ္ဇတိ၊ စား၏။ တွံ၊ သင်သည်။ အပ္ပေါသုက္ကော၊ ကြောင့်ကြမဲ့သည်ဖြစ်၍။ ဘုသံ၊ ဖွဲကို။ ခါဒ၊ စားလော့။ ဧတံ၊ ထိုဖွဲကိုစားခြင်းသည်။ ဒီယုလက္ခဏံ၊ အသက်ရှည်ခြင်း လက္ခဏာတည်း။

ထို့နောင် မကြာမြင့်မီလျှင် ထိုလူတို့သည် လာကုန်၏။ မုနိကကိုသတ်၍ အထူးထူး အပြားပြားကုန်သော အဆောက်အဦတို့ဖြင့် ချက်ကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် စူဠလောဟိတကို ညီထွေး သင်သည် မုနိကကိုမြင်ပြီလောဟု ဆို၏။ အစ်ကို ငါသည် မုနိက၏ အစာ၏အကျိုးကို မြင်ပြီ၊ ထိုအစာကို စားရသောထက် ငါတို့၏ မြက် သစ်ရွက် ဖွဲသည်သာလျှင် အဆအရာ အဆအထောင် မြတ်လည်း မြတ်၏။ အပြစ်လည်း ကင်း၏။ အသက်ရှည်ခြင်း၏ လက္ခဏာလည်း ဖြစ်၏ဟု ဆို၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း ဤသို့လျှင် သင်သည် ရှေး၌လည်း သူငယ်မကိုမှီ၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်၍ လက်သုပ်ဟင်းလျာ၏အဖြစ်သို့ ရောက်ဘူးပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကိုပြတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် အနုသန္ဓေကို စပ်၍ ယခုအခါ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် ထိုအခါ မုနိကဝက် ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါအပျိုကြီးသည် ထိုအခါ သူငယ်မ ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ အာနန္ဒာသည် ထိုအခါ စူဠလောဟိတ ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ မဟာလောဟိတ ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။