ဘဂ္ဂဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၅၄။ ဥရဂဇာတ် (၂-၁-၄)

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၅၅။ ဘဂ္ဂဇာတ် (၂-၁-၅)

၁၅၆။ အလီနစိတ္တဇာတ် (၂-၁-၆)→

၅။ ဘဂ္ဂဇာတ်

ချေဆပ် မန္တန်

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဇီဝံ ဝဿသတံ ဘဂ္ဂ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဘဂ္ဂဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၏ အနီး၌ ပသေနဒီကောသလမင်းကြီးသည် ဆောက်လုပ်အပ်သော ရာဇိကာရုံ၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ကိုယ်တော်၏ချေတော်မူခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကို ချဲ့ဦးအံ့၊ တနေ့သ၌ မြတ်စွာဘုရားသည် ရာဇိကာရုံတွင် ပရိသတ်လေးပါးတို့၏အလယ်၌ နေတော်မူ၍ တရားကိုဟောတော်မူစဉ် ချေတော်မူ၏။ ရဟန်းတို့သည် အရှင်ဘုရား ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည် သက်တော်ရှည်စေသော၊ ကောင်းသောစကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရားသည် သက်တော်ရှည်စေသောဟု အရပ်မျက်နှာကို ပြန့်နှံသည်၏အစွမ်းဖြင့် ကျယ်သောအသံ အုတ်အုတ်သဲသဲသောအသံကို ပြုကုန်၏။ ထိုအသံကြောင့် တရားဟောခြင်း၏အန္တရာယ်သည် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ၌ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ စင်စစ်သဖြင့်လျှင် ချေသည်ရှိသော် အသက်ရှည်စေသောဟု ဆိုသည်ရှိသော် ထိုအကြောင်းကြောင့် ရှင်ရာသလော၊ သေရာသလောဟု မိန့်တော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား ထိုသို့ချေသည်ရှိသော် အသက်ရှည်စေသောဟု ဆိုခြင်းတည်းဟူသော အကြောင်းကြောင့် ရှင်ခြင်း သေရခြင်း၏ ဖြစ်ခြင်းသည် မဖြစ်သင့်ဟု ရဟန်းတို့သည် လျှောက်ကြကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ထိုသို့တပြီးကား ချေသည်ရှိသော် အသက်ရှည်စေသောဟု မဆိုအပ်၊ အကြင် ရဟန်းသည် ဆိုငြားအံ့၊ ထိုရဟန်းအား ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်စေဟုမိန့်တော်မူ၏။

ထိုအခါ၌ လူတို့သည် ရဟန်းတို့အား ချေသည်ရှိသော် အရှင်ဘုရားတို့သည် သက်တော်ရှည်စေကုန်သတည်းဟု ဆိုကြကုန်၏။ ရဟန်းတို့သည် မအပ်ဟု ကုက္ကုစ္စဖြစ်ကြကုန်၍ အသက်ရှည်စေကုန်ဟု တုံ့၍မဆိုကုန်၊ လူတို့သည် အဘယ်ကြောင့်သာလျှင် သာကီဝင်မင်းသားဖြစ်ကုန်သော ရဟန်းတို့သည် အရှင်ဘုရားတို့ အရှင်ဘုရားတို့သည် သက်တော်ရှည်စေ ကုန်သတည်းဟု ဆိုကုန်သည်ရှိသော် စကားမဆို နေကုန်ဘိသနည်းဟု ကဲ့ရဲ့ကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားအား ထိုအကြောင်းကို ကြားလျှောက်ကုန်၏။ ရဟန်းတို့ လူတို့သည် နှုတ်မင်္ဂလာစကားကို ချီးမွမ်းတတ်ကုန်၏။ ရဟန်းတို့ လူတို့အား အသက်ရှည်စေဟု တုံ့၍ဆိုစိမ့်သောငှါ ခွင့်ပြုတော်မူ၏။ ရပာန်းတို့ လူတို့သည် အရှင်ဘုရား အရှင်ဘုရားသည် အသက်ရှည်စေသတည်းဟု ဆိုသည်ရှိသော် ကြာမြင့်စွာ အသက်ရှည်စေဟု တုံ့၍ဆိုအံ့သောငှါအပ်၏ဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။ ရဟန်းတို့သည် အရှင်ဘုရား အသက်ရှည်စေဟူ၍ဆိုသော, စကားတုံ့၍ အသက်ရှည်စေဟူ၍ဆိုသော စကားမည်သည်ကား အဘယ်အခါ၌ ဖြစ်သနည်းဟု မြတ်စွာဘုရားကို မေးကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည်ရဟန်းတို့ အသက်ရှည်စေဟု ဆိုသော် စကားတုံ့၍ အသက်ရှည်စေဟုဆိုသော စကားမည်သည်ကား ရှေးကာလ၌ ဖြစ်၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... ရဟန်းတို့ လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ကာသိကတိုင်းဝယ် တဦးသောပုဏ္ဏားမျိုး၌ ဖြစ်၏။ ထိုဘုရားလောင်း၏အဘသည် ကုန်သွယ်ခြင်းကိုပြု၍ အသက်မွေး၏။ ထိုပုဏ္ဏားသည် တဆယ့် ခြောက်နှစ်ရှိသော သားဘုရားလောင်းကို ရောင်းအပ်သောဘဏ္ဍာကိုထုပ်စေ၍ ရွာ နိဂုံး အစရှိသည်တို့၌သွားသည်ရှိသော် ဗာရာဏသီသို့ရောက်၍ တံခါးစောင့်၏အိမ်၌ ထမင်းကိုချက်စေပြီးလျှင် ထမင်းစား၍ နေရာအရပ်ကို မရသည်ရှိသော် အခါမဲ့၌လာကုန်သော ဧည့်သည်တို့သည် အဘယ်အရပ်၌ နေကုန်သနည်းဟု မေး၏။ ထိုအခါ၌ ထိုပုဏ္ဏားကို လူတို့သည် မြို့ပ၌ ဇရပ်တဆောင်သည်ရှိ၏။ ထိုဇရပ်သည်ကား ဘီလူးစောင့်ရှောက်၏။ အကယ်၍ အလိုရှိကုန်အံ့၊ ထိုဇရပ်၌ နေကုန်လော့ဟု ဆိုကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ဘခင် လာကုန်လော့ သွားကြကုန်အံ့၊ ဘီလူးဘေးမှ မကြောက်ကုန်လင့်၊ အကျွန်ုပ်သည် ထိုဘီလူးကိုဆုံးမ၍ ဘခင်တို့၏ ခြေရင်းတို့၌ ဝပ်စေအံ့ဟု အဘကိုခေါ်၍ ထိုဇရပ်သို့ သွား၏။

ထိုအခါ၌ ဘုရားလောင်း၏အဘသည် အင်းပျဉ်၌ လျောင်း၏။ မိမိသည် အဘ၏ခြေတို့ကို ဆုပ်နယ်လျှက်နေ၏။ ထိုဇရပ်၌စောင့်သောဘီလူးသည် တဆယ့်နှစ်နှစ်တို့ပတ်လုံး ဝေဿဝဏ္ဏနတ်မင်းကိုခစား၍ ထိုဇရပ်ကိုရသည်ရှိသော် ဤဇရပ်သို့ဝင်ကုန်သောလူတို့တွင် အကြင်လူသည် ချေသည်ရှိသော် အသက်ရှည်စေသတည်းဟု ဆို၏။ အကြင်သူသည်လည်း အသက်ရှည် စေသတည်းဟုဆိုသည်ရှိသော် တုံ့ပြန်၍ အသက်ရှည်စေသတည်းဟု ဆို၏။ ထိုအသက်ရှည်စေသ တည်းဟု ဆိုသောသူ, တုံ့၍ အသက်ရှည်စေကုန်သတည်းဟု ဆိုကုန်သော သူတို့ကိုထား၍ ကြွင်းသောသူတို့ကို စားလေလော့ ဤသို့ ဆုရ၏။ ထိုဘီလူးသည် ခေါင်အုပ်ဝါး၏ ဖွဲ့ရာလျောက်၌ နေ၏။ ထိုဘီလူးသည် ဘုရားလောင်း၏အဘကို ချေစေအံ့ဟူ၍ မိမိ၏ အာနုဘော်ဖြင့် သိမ်မွေ့သောအမှုန့်ကို လွှတ်၏။ အမှုန့်သည် လာလတ်၍ ပုဏ္ဏား၏နှာခေါင်းပေါက်၌ ဝင်၏။ ထိုပုဏ္ဏားသည် အင်းပျဉ်ပေါ်၌ လျောင်းလျှက်သာ ချေ၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုအဘကို အသက်ရှည်စေသောဟူ၍ ဆို၏။ ဘီလူးသည် ထိုပုဏ္ဏားကိုစားအံ့သောငှာ ခေါင်လျောက်မှ ဆင်း၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုဘီလူးဆင်းသည်ကို မြင်၍ ဤဘီလူးသည် ငါ၏အဘကို ချေစေအပ်သည် ဖြစ်လတံ့၊ ဤဘီလူးသည် ချေသည်ရှိသော် အသက်ရှည်စေသောဟူ၍ မဆိုသောသူကို စားသောဘီလူးသည် ဖြစ်လတံ့ဟု နှလုံးပြု၍ အဘကိုရည်မှတ်၍-

၉။ ဇီဝ ဝဿသတံ ဘဂ္ဂ၊ အပရာနိ စ ဝီသတိ။
မာ မံ ပိသာစာ ခါဒန္တု၊ ဇီဝ တွံ သရဒေါသတံ။

ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၉။ ဘဂ္ဂ၊ ဘခင် ဘဂ္ဂ။ တွံ၊ သင်သည်။ ဝဿသတံ၊ အနှစ်တရာ ပတ်လုံး၎င်း။ အပရာနိ၊ ထိုမှတပါးကုန်သော။ ဝီသတိ စ၊ အနှစ်နှစ်ဆယ်ပတ်လုံး၎င်း။ ဇီဝ၊ အသက်ရှည်လော။ မံ၊ ငါ့ကို။ ပိသာစာ၊ ဘီလူးတို့သည်။ မာ ခါဒန္တု၊ မစားစေကုန်သတည်း။ တွံ၊ သင်သည်လည်း။ သရဒေါသတံ၊ နှစ်ဆယ်အလွန်ရှိသော အနှစ်တရာပတ်လုံး။ ဇီဝ၊ အသက်ရှည်စေသော။

ဘီလူးသည် ဘုရားလောင်း၏ စကားကိုကြား၍ ဤလုလင်ကို ရှေးဦးစွာ အဘကို အသက်ရှည်စေသောဟူ၍ ဆိုအပ်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် စားအံ့သောငှါမတတ်ကောင်း၊ ထိုလုလင်၏ အဘကိုကား စားအံ့ဟု အဘထံသို့ သွား၏။ ထိုပုဏ္ဏားသည် ထိုဘီလူးလာလတ်သည်ကို မြင်၍ ဤဘီလူးသည် အတုံ့ အသက်ရှည်စေသောဟူ၍ မဆိုကုန်သော သူတို့ကို စားတတ်သော ဘီလူးသည်ဖြစ်လတ္တံ့၊ တုံ့၍ အသက်ရှည်စေဟု ဆိုခြင်းကို ပြုအံ့ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ထိုပုဏ္ဏားသည် သားကို အာရုံပြု၍-

၁၀။ တွမ္ပိ ဝဿသတံ ဇီဝ၊ အပရာနိ စ ဝီသတိ။
ဝိသံ ပိသာစာ ခါဒန္တု၊ ဇီဝ တွံ သရဒေါသတံ။

ဟူသော နှစ်ခုတို့၏ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၀။ ပိယပုတ္တ၊ ချစ်စွာသောသား။ တမ္ပိ၊ သင်သည်လည်း။ ဝဿသတံ၊ အနှစ်တရာပတ်လုံး၎င်း။ အပရာနိ၊ တပါးကုန်သော။ ဝီသတိ၊ အနှစ်နှစ်ဆယ်ပတ်လုံး၎င်း။ ဇီဝ၊ အသက်ရှည်လော။ ပိသာစာ၊ ဘီလူးတို့သည်။ ဝိသံ၊ လတ်လတ် လောလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ကိုသာ။ ခါဒန္တု၊ စားရ လေစေကုန်သတည်း။ တွံ၊ သင်သည်။ သရဒေါသတံ၊ နှစ်ဆယ်အလွန်ရှိသော အနှစ်တရာတို့ပတ်လုံး။ ဇီဝ၊ အသက်ရှည်စေသော။

ထိုပုဏ္ဏား၏ စကားကိုကြား၍ သားအဘနှစ်ယောက်တို့ကိုလည်း ငါ မစားသင့်ပြီဟု ပြန်လေ၏။ ထိုအခါ၌ ထိုဘီလူးကို ဘုရားလောင်းသည် အို ဘီလူး အဘယ်ကြောင့် ဤဇရပ်သို့ ဝင်လာကုန်သောသူတို့ကို သင် စားသနည်းဟု မေး၏။ အို လုလင် တဆယ့်နှစ်နှစ်တို့ပတ်လုံး ဝေဿဝဏ္ဏနတ်မင်းကိုခစား၍ ရသည်၏အဖြစ်ကြောင့် စား၏ဟုဆို၍ အလုံးစုံသော

သူကိုပင်လျှင် စားအံ့သောငှါ သင်ရသလောဟု မေးသည်ရှိသော် ထိုဘီလူးသည် အသက်ရှည်စေသောဟုဆိုသောသူ, တုံ့၍ အသက်ရှည်စေသောဟု ဆိုသောသူတို့ကိုထား၍ ကြွင်းကုန်သောသူတို့ကို ငါစားရ၏ဟု ဆို၏။ ဘီလူး သင်သည် ရှေး၌လည်း အကုသိုလ်ကို ပြုခြင်းကြောင့် ကြမ်းတန်း ရုန့်ရင်းသော သူတပါးကို ညှဉ်းဆဲတတ်သော ဘီလူး၏အဖြစ်အားဖြင့် ဖြစ်၏။ ယခုအခါ၌လည်း ထိုသို့သဘောရှိသော မကောင်းမှုကို ပြုပြန်၍ အမိုက်မှအမိုက်သို့ လားရသည်ပင်ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထို့ကြောင့် ဤနေ့မှစ၍ ပါဏာတိပါတအစရှိသည်တို့မှ ကြဉ်ရှောင်လော့ဟု ဘီလူးကိုဆုံးမ၍ ငရဲဘေးဖြင့်ခြိမ်းချောက်၍ ပဉ္စသီတို့၌တည်စေ၍ ဘီလူးကို ကျွန်အမှုလုပ်ကိုကဲ့သို့ ပြု၏။ မိုးသောက်သောနေ့၌ လှည့်လည်လာကုန်သောလူတို့သည် ဘီလူးကိုမြင်ကုန်၍ ဘုရားလောင်းသည်လျှင် ထိုဘီလူးကို ဆုံးမသည်၏အဖြစ်ကို သိကုန်၍ မင်းအား ကြား လျှောက်ကုန်၏။ အဘယ်သို့ ကြားလျောက်ကုန်သနည်းဟူမူကား မြတ်သောမင်းကြီး လုလင်တယောက်သည် ထိုဘီလူးကိုဆုံးမ၍ ကျန်အမှုလုပ်ကိုကဲ့သို့ပြု၍တည်၏ဟု ကြားလောက်ကုန်၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်းကို သေနာပတိအရာ၌ထား၏။ ထိုဘုရားလောင်း၏ အဘအားလည်း များစွာသောစည်းစိမ်ကို ပေး၏။ ထိုမင်းသည် ဘီလူးကို ဗလိ နတ်စာခံသောနတ်ကိုပြု၍ ဘုရားလောင်း၏ အဆုံးအမ၌ တည်၍ ဒါန အစရှိသောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ နတ်ပြည်ကို ပြည့်စေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အသက်ရှည်စေဟူ၍ဆိုခြင်း တုံ့၍ အသက်ရှည်စေဟူ၍ ဆိုခြင်းမည်သည်ကား ထိုကာလ၌ဖြစ်၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အင်္ဂုလိမာလသည် ထိုအခါ ဘီလူး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ အာနန္ဒာသည် ထိုအခါ မင်းဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ကဿပသည် ထိုအခါ အဘ ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်သာလျှင် ထိုအခါ သားဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

အသက်ရှည်စေ၊ ခွန်းတုံ့ချွေ၊ သက်နေ ရှည်ကြာမှု

ငါးခုတို့၏ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဘဂ္ဂဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****