ဗာဟိယဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၀၇။ သာလိတ္တကဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၀၈။ ဗာဟိယဇာတ်

၁၀၉။ ကုဏ္ဍပူဝဇာတ်→

၈။ ဗာဟိယဇာတ်

အဆင်းမလှသဖြင့် ဆူဝသောမိန်းမသည် အဆင်းလှသောမင်း၏ မိဖုယားဖြစ်ရသောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် သိက္ခေယျ သိက္ခိတဗ္ဗာနိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဗာဟိယဇာတ်ကို ဝေသာလီပြည်ကိုမှီ၍ မဟာဝုန်၌ စုလစ်မွန်းချွန်တပ်သောကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် တယောက်သော လိစ္ဆဝီမင်းကိုကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုလိစ္ဆဝီမင်းသည် သဒ္ဓါခြင်းရှိ၏။ ဘုရားအမှူးရှိသောသံဃာကိုဘိတ်၍ မိမိအိမ်၌ ကြီးစွာသောအလှူကို လှူ၏။ ထိုမင်း၏မယားသည်ကား ဆူသောအင်္ဂါကြီးငယ်ရှိ၏။ ဖူးဖူးယောင်သော သူသေကောင်နှင့်တူ၏။ အသွင်အပြင်နှင့် မပြည့်စုံ၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ဆွမ်းဘုဉ်းပေးသောကိစ္စအဆုံး၌ တရားဟောတော်မူပြီးသော် ကျောင်းတော်သို့ ကြွတော်မူ၍ ရဟန်းတို့အား အဆုံးအမကိုပေး၍ ဂန္ဓကုဋိဝင်တော်မူ၏။ ရဟန်းတို့သည် တရား သဘင်၌ ငါ့သျှင်တို့ အလွန်အဆင်း လှသော ထိုသို့သဘောရှိသော လိစ္ဆဝီမင်းအားစင်လျက် ဆူသောအင်္ဂါရှိသော အသွင်အပြင်နှင့်မပြည့်စုံသော ထိုသို့သဘောရှိသော မိန်းမသည် ဖြစ်၏။ ထိုမင်းသည် ထိုမိန်းမနှင့်တကွ အသို့လျှင် မွေ့ လျော်လေသနည်းဟု စကားကိုဖြစ်စေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤမည်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ဤလိစ္ဆဝီမင်းသည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ဆူသောကိုယ်ရှိသောမိန်းမနှင့်တကွ မွေ့လျော်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဆူသောကိုယ်ရှိသည်သာလျှင်ဖြစ်သော မိန်းမနှင့်တကွ မွေ့လျော်ဘူး၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်း ပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ထိုမင်း၏ အမတ်သည်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ တယောက်သောဇနပုဒ်သူမိန်းမသည် ဆူသောကိုယ်ရှိ၏။ အသွင် အပြင်နှင့် မပြည့်စုံ၊ အခအမှုကိုပြုလျက် မင်းယင်ပြင်၏အနီးဖြင့် သွားသည်ရှိသော် ကျင်ကြီးနှိပ်စက်သည်ဖြစ်၍ ဝတ်သောအဝတ်ဖြင့် ကိုယ်ကိုဖုံးလွှမ်း၍ထိုင်လျှက် ကိုယ်လက်အညစ် အကြေးကိုသုတ်သင်၍ လျှင်စွာသာလျှင်ထ၏။ ထိုအခါ ဗာရာသီမင်းသည် လေသွန်ပြူတင်းဖြင့် မင်းယင်ပြင်ကို ကြည့်သည်ရှိသော် ထိုမိန်းမကိုမြင်၍ ဤမိန်းမသည် ဤသို့သဘောရှိသောလွင်ပြင်၌ ကိုယ်လက်အညစ် အကြေးကို သုတ် သင်လျက် အရှက်အကြောက်ကိုမစွန့်မူ၍ ဝတ်သောအဝတ်ဖြင့်သာလျှင်ဖုံးလွှမ်း၍ ကိုယ်လက်အညစ်အကြေးတို့ကို သုတ်သင်၍ လျှင်စွာထ၏။ ဤမိန်းမသည် ရောဂါမရှိသည် ဖြစ်ရာ၏။ ဤသို့ သဘောရှိသောမိန်းမ၏သားအိမ်သည် သန့်ရှင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ သန့်ရှင်းသော သားအိမ်၌ရှိသော တယောက်သောသားသည် သန့်ရှင်းသည် ဘုန်းရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ဤမိန်းမကို ငါသည် မိဖုယားကြီးပြုခြင်းငှါ သင့်၏ဟု ကြံ၏။

မင်းသည် ထိုမိန်းမအား လင်မရှိသည်၏ အဖြစ်ကိုသိ၍ ခေါ်စေပြီးလျှင် မိဖုယားကြီးအရာကို ပေး၏။ မင်းသည် ထိုမိန်းမကို ချစ်မြတ်နိုး၏။ မကြာမြင့်မီပင်လျှင် တယောက်သော သားဖွား၏။ ထိုမိန်းမ၏သားသည် စကြဝတေးမင်းဖြစ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုမိန်းမ၏ စည်းစိမ်၏ ပြည့်စုံခြင်းကိုမြင်၍ ထိုသို့သဘောရှိသော စကားအခွင့်ကိုရ၍ အရှင်မင်းကြီး သင်အပ်သည်နှင့်ယှဉ်သော အတတ်မည်သည်ကို အဘယ်ကြောင့်မသင်ရာသနည်း၊ ဘုန်းရှိသောဤမိန်းမသည် အရှက် အကြောက်ကို မစွန့်မူ၍ ဖုံးလွှမ်းသောအခြင်းအရာဖြင့် ကိုယ်လက်သုတ်သင်ခြင်းကိုပြုလျှက် သင်မင်းကြီးတို့ကိုနှစ်သက်စေ၍ ဤသို့သဘောရှိသော စည်းစိမ်ကို ရ၏ဟ ဆို၍ သင်အပ်သည်နှင့်ယှဉ်သော အတတ်၏ ကျေးဇူးကို ချီးမွမ်းလိုရကား-

၁၀၈။ သိက္ခေယျ သိက္ခိတဗ္ဗာနိ၊ သန္တိ သစ္ဆန္ဒိနော ဇနာ။
ဗာဟိယာ ဟိ သုဟန္နေန၊ ရာဇာန မဘိရာဓယိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၀၈။ သိက္ခိတဗ္ဗာနိ၊ သင်အပ်ကုန်သော အတတ်တို့ကို။ သိက္ခေယျ၊ သင်ရာ၏။ သစ္ဆန္ဒိနော၊ ထိုအတတ်၌ ဆန္ဒရှိကုန်သော။ ဇနာ၊ လူတို့သည်။ သန္တိ၊ ရှိကုန်၏။ ဟိ-သစ္စံ၊ မှန်၏။ ဗာဟိယာ၊ မြို့ပ၌ဖြစ်သော ဇနပုဒ်သူသည်။ သုဟန္နေန၊ ဖုံး လွှမ်း၍ ကိုယ်လက် သုတ်သင်သဖြင့်။ ရာဇာနံ၊ မင်းကို။ အဘိရာဓယိ၊ နှစ်သက်စေ၏။

ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် သင်အပ်သည်မည်သော အတတ်တို့၏ကျေးဇူးကို ဆို၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ လင် မယားတို့သည် ထိုအခါ လင်မယားတို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ။ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ပညာရှိအမတ် ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသိုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။