ဗာလနက္ခတ္တသံဃုဋ္ဌဝတ္ထုဂါထာ
၂-အပ္ပမာဒဝဂ်
၄-ဗာလနက္ခတ္တသင်္ဃုဋ္ဌဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
အပ္ပမာဒဉ္စ မေဓာဝီ, ဓနံ သေဋ္ဌံဝ ရက္ခတိ။
ဒုမ္မေဓိနော၊ အဆီအနှစ်, ပညာစစ်မရှိကုန်သော။ ဗာလာ၊ ကိုယ်ကျိုးကိုမျှ, မသိကြ၍, လူအလူပြိန်းဖြစ်ကုန်သော။ ဇနာ၊ သတ္တဝါတို့သည်။ ပမာဒံ၊ မေ့လျော့ပေါ့ဆ, နေထိုင်ရကြောင်း, မကောင်းသော အကုသိုလ်အလုပ်ကို။ အနုယုဉ္ဇန္တိ၊ ဖန်ဖန်ကြိုး ကုတ်, အားထုတ်ကြကုန်၏။ မေဓာဝီ စ၊ အဆီအနှစ်, ပညာစစ် ရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်သည်ကား။ အပ္ပမာဒံ၊ မမေ့မလျော့, မပေါ့မဆ, နေထိုင်ရကြောင်း, ကောင်းသောသတိကို။ ဓနံ သေဋ္ဌံဝ၊ မျိုးရိုး စဉ်လာ, ကောင်းမြတ်သော ဥစ္စာကဲ့သို့။ ရက္ခတိ၊ အမြဲပုံသေ, စောင့် ရှောက်ပေ၏။ (ပါ-၂၆)
အပ္ပမတ္တော ဟိ ဈာယန္တော, ပပ္ပောတိ ဝိပုလံ သုခံ။
(တသ္မာ၊ ထိုသို့လူမိုက်တို့က ပမာဒကို, အားထုတ်ကြဘိ, ပညာ ရှိက, အပ္ပမာဒကို စောင့်ရှောက်သည်၏အဖြစ်ကြောင့်။ တုမှေ၊ အပ္ပမာဒ, ပမာဒကို, ကျနသိမြင်, အသင်သူတော်စင်တို့သည်။) ပမာဒံ၊ မေ့လျော့ပေါ့ဆ, နေထိုင်ရကြောင်း, မကောင်းသော အကု သိုလ်အလုပ်ကို။ မာ အနုယုေဉ္ဇထ၊ ကာလချိန်ဖြုန်း, လူညွန့်တုံး အောင်, လုံးလုံးကြိုးကုတ်, အားမထုတ်ကြကုန်လင့်။ ကာမရတိ သန္ထဝံ၊ ဝတ္ထုကိလေသာ, ၂-ဖြာကာမ, မွေ့လျော်ကြသဖြင့်, တဏှာ ဖြစ်ခြင်း, ပေါင်းသင်းမှုကို။ မာ အနုယုေဉ္ဇထ၊ လူဝတ်ကြောင်များ, ပုံအလားသို့, အမှားကြိုးကုတ်, အားမထုတ်ကြကုန်လင့်။ ဟိ၊ တားမြစ်သင့်၏။ အပ္ပမတ္တော၊ မမေ့မလျော့ မပေါ့မဆသည်။ (ဟုတွာ)။ ဈာယန္တော၊ သမထဝိပဿနာ, ၂-ဖြာသောလမ်း, ကမ္မဋ္ဌာန်းရှုသော ပုဂ္ဂိုလ်သည်။ ဝိပုလံ၊ ကာမချမ်းသာ, အဖြာဖြာထက်, ကဲသာမြတ် မွန်, တုဘက်လွန်သော။ သုခံ၊ ဈာန်မဂ်၂တန်, ချမ်းသာစံ၍, နိဗ္ဗာန် တုလွန်, ချမ်းသာမွန်သို့။ ပပ္ပောတိ၊ မှန်စွာထုတ်ချောက် ရောက်ရ ပေသတည်း။ (ပါ-၂၇)
ဗာလနက္ခတ္တသင်္ဃုဋ္ဌဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။
ဟိ။ ။ ဒဠှီကရဏအနက်ပေးခဲ့သည်၊ အကျိုးရပုံကိုပြသော ဂါထာပါဒဖြစ်ရကား “ဟိ-အကျိုးကား”ဟုလည်း ပေးနိုင်သည်၊ အားမထုတ်သင့်ခြင်း ၏အကြောင်းကို ပြသည်ဟုယူ၍ “ဟိ-အကြောင်းကား”ဟုလည်း ပေး ကြ၏။