နိဂဏ္ဌဝတ္ထု

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၈။ နိဂဏ္ဌတက္ကတွန်းဝတ္ထု

အလဇ္ဇိတာယေအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် တက္ကတွန်းတို့ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

မရှက်သင့်သည်၌ ရှက်နေကြသူများ

တစ်ခုသောနေ့၌ ရဟန်းတို့သည် တက္ကတွန်းတို့ကို မြင်ကြလျှင် “ငါ့ရှင်တို့- ခပ်သိမ်းသော အခြင်းအရာအားဖြင့် အဖုံးအလွှမ်းမရှိသော တက္ကတွန်းတို့ထက် ဤနိဂဏ္ဌတက္ကတွန်းတို့သည် ကောင်းမြတ်ကြကုန်၏။ အကြင် တက္ကတွန်းတို့သည် ရှေ့နံပါး တစ်ဖက်ကိုပင် ဖုံးလွှမ်းကြကုန်သေး၏။ ထိုတက္ကတွန်းတို့သည် အရှက်ရှိကြယောင်တကား”ဟု စကားကို ဖြစ်စေကြလေ၏။ ထိုစကားကိုကြားရလျှင် တက္ကတွန်းတို့သည် “ငါတို့ကား ထိုအရှက်ရှိခြင်းဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဖုံးလွှမ်းကြသည် မဟုတ်ကုန်၊ စင်စစ်သော်ကား မြေမှုန့်မြူ အစရှိသည်တို့သည်လည်း ပုဂ္ဂိုလ်တို့သာ ဖြစ်ကြကုန်၏။ ဇီဝိတိန္ဒြေနှင့် စပ်ကုန်သည်သာတည်း၊ ထိုမြေမှုန့်မြူ အစရှိသည်တို့သည် ငါတို့ဆွမ်းခွက်တို့၌ မကျကြပါစေကုန်သတည်းဟူသော ဤအကြောင်းကြောင့် ဖုံးလွှမ်းကြပါကုန်၏”ဆို၍ ထိုရဟန်းတို့နှင့် အတူတကွ အယူဝါဒ ဟုတ်မှန်သည် မဟုတ်မှန်သည် အစွမ်းဖြင့် များစွာသောစကားကို ပြုကြ,ပြောဆိုကြလေကုန်၏။ ရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် ထိုင်နေသောအခါ ထိုအကြောင်းအရာကို လျှောက်ကြားကြလေကုန်၏။ ဘုရားရှင်သည် “ချစ်သားရဟန်းတို့- မရှက်အပ်သော ဆွမ်းခွက်ဖြင့် ရှက်၍, ရှက်အပ်သော အင်္ဂါကြီးငယ်ဖြင့် မရှက်တတ်သောသူမည်သည်ကား မကောင်းသော အလားလျှင် လဲလျောင်းရာ ရှိကြကုန်သည်သာလျှင် ဖြစ်ကြကုန်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ တရားဟောတော်မူလိုရကား ဤဂါထာတို့ကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၃၁၆] အလဇ္ဇိတာယေ လဇ္ဇန္တိ၊ လဇ္ဇိတာယေ န လဇ္ဇရေ။
မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိသမာဒါနာ၊ သတ္တာ ဂစ္ဆန္တိ ဒုဂ္ဂတိံ။

[၃၁၇] အဘယေ ဘယဒဿိနော၊ ဘယေ စာဘယဒဿိနော။
မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ သမာဒါနာ၊ သတ္တာ ဂစ္ဆန္တိ ဒုဂ္ဂတိံ။

ယေ သတ္တာ၊ အကြင်သတ္တဝါတို့သည်။ အလဇ္ဇိတာယေ၊ မရှက်အပ်သော ဆွမ်းခွက်ဖြင့်။ လဇ္ဇန္တိ၊ ရှက်ကြကုန်၏။

(ရှက်ဖွယ်မဟုတ်သော ဆွမ်းခွက်ကို ဖုံးလွှမ်းကာ လှည့်လည်သောကြောင့် ရှက်ဖွယ်မဟုတ်သည်ကို ရှက်ကြသည်မည်၏ဟူလို။)

လဇ္ဇိတာယေ၊ ရှက်အပ်သော အင်္ဂါကြီးငယ်ဖြင့်။ န လဇ္ဇရေ၊ မရှက်ကြကုန်။

(ရှက်ဖွယ်ကောင်းသော အင်္ဂါကြီးငယ်ကို မဖုံးလွှမ်းဘဲ လှည့်လည်သောကြောင့် ရှက်ဖွယ်ကို မရှက်ကြသည် မည်၏ဟူလို။)

မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိသမာဒါနာ၊ မိစ္ဆာအယူကို ဆောက်တည်ကြကုန်သော။ တေ သတ္တာ၊ ထိုသတ္တဝါတို့သည်။ ဒုဂ္ဂတိံ၊ ဒုဂ္ဂတိဘဝသို့။ ဂစ္ဆန္တိ၊ သွားကြကုန်၏။

(မရှက်သင့်သည်ကို ရှက်ခြင်း၊ ရှက်သင့်သည်ကို မရှက်ခြင်းသည် အချည်းနှီး ယူခြင်းအားဖြင့်လည်းကောင်း၊ တစ်ပါးသောအခြင်းအရာဖြင့် ယူခြင်းအားဖြင့်လည်းကောင်း မှားသောအယူဖြစ်၏။ ထိုမှားသောအယူကို ဆောက်တည်၍ လှည့်လည်ကြကုန်သော ထိုမိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ သတ္တဝါတို့သည် ငရဲစသော ဒုဂ္ဂတိသို့ ရောက်ကြရကုန်၏ဟူလို။)

ယေ သတ္တာ၊ အကြင်သတ္တဝါတို့သည်။ အဘယေ၊ ကြောက်ဖွယ်မဟုတ်သော ထမင်းခွက်၌။ ဘယဒဿိနော၊ ကြောက်ဖွယ်ဟု ရှုလေ့ရှိကြကုန်၏။

(ဆွမ်းခွက်ကိုမှီ၍ ရာဂ၏ ဒေါသ, မောဟ, မာန, ဒိဋ္ဌိ, ကိလေသာ ဒုစရိုက်ဘေးတို့၏ မဖြစ်နိုင်သောကြောင့် ဆွမ်းခွက်သည် ကြောက်ဖွယ်ဘေး မရှိသည်မည်၏။ ကြောက်သဖြင့် ထိုဆွမ်းခွက်ကို ဖုံးလွှမ်းသောသူသည် မကြောက်သင့်သည်၌ ကြောက်ဖွယ်ဟု ရှုသောသူမည်၏ဟူလို။)

ဘယေ စ၊ ကြောက်ဖွယ်ရှိသော အင်္ဂါကြီးငယ်၌လည်း။ အဘယဒဿိနော၊ ကြောက်ဖွယ်မရှိဟု ရှုလေ့ရှိကြကုန်၏။

(အရှက်အသရေကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အင်္ဂါကြီးငယ်ကိုကား အမှီပြု၍ ရာဂစသည် ဖြစ်တတ်သောကြောင့် ထိုအင်္ဂါကြီးငယ်သည် ကြောက်ဖွယ် ဘေးရန်မည်၏။ ထိုအင်္ဂါကြီးငယ်ကို မဖုံးလွှမ်းသဖြင့် ကြောက်ဖွယ်၌ ကြောက်ဖွယ်မဟုတ်ဟု ရှုသောသူမည်၏ဟူလို။)

မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိသမာဒါနာ၊ မိစ္ဆာအယူကို ဆောက်တည်ကြကုန်သော။ တေ သတ္တာ၊ ထိုသတ္တဝါတို့သည်။ ဒုဂ္ဂတိံ၊ ဒုဂ္ဂတိဘဝသို့။ ဂစ္ဆန္တိ၊ သွားကြရကုန်၏။

ဒေသနာတော်၏အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာကုန်သော တက္ကတွန်းတို့သည် ထိတ်လန့်သော စိတ်နှလုံးရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍ ရဟန်းပြုကြလေကုန်၏။ ရောက်လာသော သူတို့အားလည်း အကျိုးရှိသော ဒေသနာဖြစ်တော်မူလေ၏။