ဓူမကာရိဇာတ်
| ←၄၁၂။ ကောဋသိမ္ဗလိဇာတ် (၇-၂-၇) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၄၁၃။ ဓူမကာရိဇာတ် (၇-၂-၈) |
၄၁၄။ ဇာဂရဇာတ် (၇-၂-၉)→ |
သတ္တကနိပါတ် - ဂန္ဓာရဝဂ်
၈။ ဓူမကာရီဇာတ်
မိတ်ဟောင်းကိုပစ်၍ မိတ်သစ်ကို မချီးမြှောက်သင့်ခြင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ရာဇာ အပုစ္ဆိ ဝိဓူရံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဓူမကာရီဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ကောသလမင်း၏ အာဂန္တုကတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ထိုကောသလမင်းသည် တစ်ပါးသောအခါ၌ အစဉ်အဆက် လာကုန်သော သူရဲဟောင်းတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို မပြုမူ၍ အသစ်ရောက်လာကုန်သော အာဂန္တုကတို့အားသာလျှင် ပူဇော်မြတ်နိုးခြင်းကို ပြု၏။ ထိုအခါ ကောသလမင်း၏ ပစ္စန္တရစ်ရွာကို ခိုးယူဖျက်ဆီးသည်ရှိသော် စစ်ထိုးအံ့သောငှာ သွားသော ကောသလမင်းအား အာဂန္တုက သူရဲတို့သည် ရအပ်သော ပူဇော် သက္ကာရ ရရှိကုန်၍ စစ်ထိုးလတ္တံ့ ဟု သူရဲဟောင်းတို့သည် စစ်မထိုးကုန်။ သူရဲဟောင်းတို့သည် စစ်ထိုးကုန်လတ္တံ့ ဟု အာဂန္တုကသူရဲတို့သည်လည်း စစ်မထိုးကုန်။ ခိုးသူတို့သည် မင်းကို အောင်ကုန်၏။ အာဂန္တုက သူရဲတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်း၏ အပြစ်ကြောင့် မိမိရှုံးသည်၏ အဖြစ်ကိုသိ၍ သာဝတ္ထိပြည်သို့ ပြန်၍ ငါသည်သာလျှင် ဤသို့ပြု၍ ရှုံးသလော၊ ထိုသို့မဟုတ်မူကား တစ်ပါးကုန်သော မင်းတို့သည်လည်း ရှုံးသလော ဟု သဗ္ဗညူမြတ်ဘုရားကို လျှောက်အံ့ ဟု နံနက်စာ စားပြီးသော် ဇေတဝန် ကျောင်းတော်သို့ သွား၍ မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုး၍ ထိုအကြောင်းကို လျှောက်၏။ မြတ်သော မင်းကြီး... သင်မင်းကြီးသာလျှင် အာဂန္တုကတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုပြု၍ ရှုံးသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေးမင်းတို့သည်လည်း အာဂန္တုကတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုပြု၍ ရှုံးကုန်၏ ဟု မိန့်တော်မူ၍ ကောသလမင်းသည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ကုရုတိုင်း ဣန္ဒပတ္ထနဂိုရ်မြို့၌ ယုဓိဋ္ဌိလ အနွယ်ဖြစ်သော ဓနဉ္စယမည်သော ကောရဗျမင်းသည် မင်းပြု၏
ဝိဓုရ ပညာရှိ
ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည် ပုရောဟိတ်အမျိုး၌ ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ ခပ်သိမ်းသော အတတ်တို့ကိုသင်၍ ဣန္ဒပတ္ထနဂိုရ်မြို့သို့ တစ်ဖန်ပြန်၍ အဖလွန်သဖြင့် ပုရောဟိတ်အရာကိုရ၍ မင်း၏ အကျိုးအကြောင်းကို ဆုံးမတတ်သော အမတ်ဖြစ်၏။ ထိုအမတ်အား။ ဝိဓုရပညာရှိဟူသော အမည်ကို မှည့်ကုန်၏။
အပြင်လူကို ချီးမြှောက်၍ စစ်ရှုး
ထိုအခါ နေဉ္စယမင်းသည် သူရဲဟောင်းတို့ကို မရေတွက်မူ၍ အာဂန္တုက သူရဲတို့အားသာလျှင် သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ပြု၏။ ထိုကောရဗျမင်း၏ ပစ္စန္တရစ်ရွာကို ခိုးသူ လုယက် သည်ရှိသော် စစ်ထိုးအံ့သောငှာ သွားသော ကောရဗျမင်းအား အာဂန္တုက သူရဲကောင်းတို့သည် သိကုန်လတ္တံ့ ဟု သူရဲဟောင်းတို့သည် စစ်မထိုးကုန်။ သူရဲဟောင်းတို့သည် သိကုန်လတ္တံ့ဟု အာဂန္တုက သူရဲတို့သည်လည်း စစ်မထိုးကုန်။ မင်းသည် ရှုံး၍ ဣန္ဒပတ္ထနဂိုရ်မြို့သို့လျှင် ပြန်၍ အာဂန္တုကတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ပြုသည်၏အဖြစ်ကြောင့် ရှုံး၏ဟု ကြံ၏။ ထိုကောရဗျမင်းသည် တစ်နေ့သ၌ ငါသည်သာလျှင် အာဂန္တုကတို့အား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ပြု၍ ရှုံးသလော၊ ထိုသို့ မဟုတ်မူကား ရှုံးဖူးကုန်သော တစ်ပါးကုန်သော မင်းတို့သည် ဤသို့ ရှိကုန်သလောဟု ဝိဓုရပညာရှိကို မေးအံ့ဟု ကြံ၍ မင်းအား ခစားအံ့သောငှာ လာ၍နေသော ထိုဝိဓုရပညာရှိကို ထိုအကြောင်းကိုမေး၏။
ဝိဓုရ ဖြေကြားပုံ ဘုရားဟော
ထိုအခါ၌ ထိုကောရဗျမင်း၏ မေးသော အခြင်းအရာကို ထင်စွာပြတော်မူလိုသော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည်-
အပိ ဗြာဟ္မဏ ဇာနာသိ၊ ကော ဧကော ဗဟုသောစတိ။
ဟူသော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။
၁၂၈။ ဗြာဟ္မဏ၊ ပုဏ္ဏား။ ဧကော၊ တစ်ယောက်သော။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ ဗဟု၊ များစွာ။ သောစတိ၊ စိုးရိမ်ရသနည်း။ တွံ၊ သင်သည်။ ဇာနာသိ အပိ၊ သိ၏လော။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ယုဓိဋ္ဌိလော၊ ယုဓိဋ္ဌိလအနွယ်ရှိသော။ ဓမ္မကာမော၊ သုစရိုက်တရားကိုချစ်သော။ ရာဇာ၊ ကောရဗျမင်းသည်။ ဝိဓုရံ၊ ဝိဓူရပညာရှိကို။ အပုစ္ဆိ၊ မေး၏။
ထိုစကားကိုကြား၍ ဘုရားလောင်းသည် မြတ်သောမင်းကြီး... သင်မင်းကြီးတို့၏ စိုးရိမ်ခြင်းသည် အဘယ်စိုးရိမ်ခြင်း မည်သနည်။ ရှေး၌ ဓူမကာရီ အမည်ရှိသော ဆိတ်ထိန်းပုဏ္ဏားသည် ဆိတ်အပေါင်းကို ယူ၍ တော၌ ခြံကိုပြု၍ ထိုခြံ၌ ဆိတ်တို့ကိုထား၍ မီးကိုလည်းကောင်း အခိုးကိုလည်းကောင်း ပြု၍ ဆိတ်အပေါင်းကို ကျောင်းလျက် နို့ရည် အစရှိသည်တို့ကို သုံးဆောင်၍ နေ၏။ ထိုဓူမကာရီ ပုဏ္ဏားသည် ထိုအရပ်သို့ လာကုန်သော ရွှေအဆင်းနှင့်တူသော အဆင်းရှိကုန်သော သရဘမည်ကုန်သော သားတို့ကိုမြင်၍ ထိုသားတို့၌ ချစ်ခြင်းကိုပြု၍ ဆိတ်တို့ကို မရေတွက်မူ၍ ဆိတ်တို့အား ချီးမြှောက်ခြင်းကို သရဘမည်သော သားတို့အားပြု၍ တန်ဆောင် မုန်းလ အခါ၌ သရဘမည်သော သားတို့သည် ပြေးကုန်၍ ဟိမဝန္တာသို့ သွားကုန်လတ်သော် ဆိတ်တို့သည်လည်း ပျက်စီးကုန်လတ်သော် သရဘမည်သော သားတို့ကို မမြင်သည်ဖြစ်၍ စိုးရိမ်ခြင်းဖြင့် ဖျော့တော့သော အနာရှိသည်ဖြစ်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ ဤဓူမကာရီ ပုဏ္ဏားသည် အာဂန္တုကအား သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုပြု၍ သင်တို့ထက် အဆ အရာအားဖြင့် လည်းကောင်း, အဆ အထောင်အားဖြင့် လည်းကောင်း စိုးရိမ်ပင်ပန်း၍ ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်၏ ဟု ဥဒါဟရုဏ်ကို ဆောင်၍ ပြလိုရကား-
ဓူမံ အကာသိ ဝါသေဋ္ဌော၊ ရတ္တိန္ဒိဝမတန္ဒိတော။
ဝဿာဝါသံ ဥပဂစ္ဆုံ၊ ဓူမကာရိဿ သန္တိကေ။
အာဂစ္ဆန္တီ ဝဇန္တီ ဝါ၊ တဿ တာ ဝိနသုံ အဇာ၊
ပါဝိသုံ ဂိရိဒုဂ္ဂါနိ၊ နဒီနိ ပဘဝါနိ စ။
ကိသော စ ဝိဝဏ္ဏော စာသိ၊ ပဏ္ဍုရောဂီ စ ဗြာဟ္မဏော။
သော ဧကော ဗဟု သောစတိ၊ ဓူမကာရီဝ ဗြဟ္မဏော။
ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။
၁၂၉။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ဝါသေဋ္ဌော၊ ဝါသေဋ္ဌအနွယ်ဖြစ်သော။ ဗြဟ္မဏော၊ ဓူမကာရီပုဏ္ဏားသည်။ အဇယူထေန၊ ဆိတ်အပေါင်းနှင့်။ သဒ္ဓိံ၊ တကွ။ ပဟုတေဇော၊ များစွာသော မီးစာရှိသည်ဖြစ်၍။ ဝနေ၊ တော၌။ ဝသံ၊ နေလျက်။ ရတ္တိန္ဒိဝံ၊ နေ့ညဉ့်ပတ်လုံး။ အတန္ဒိတော၊ မပျင်းမရိသည်ဖြစ်၍။ ဓူမံ၊ အခိုးကို။ အကာသိ၊ ပြု၏။
၁၃၀။ တဿ၊ ထိုဓူမကာရီပုဏ္ဏား၏။ တေန ဓူမဂန္ဓေန၊ ထိုအခိုးအနံ့ကြောင့်။ မကသဍ္ဍိတာ၊ မှက်ခြင်တို့သည် နှိပ်စက်အပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍။ သရဘာ၊ သရဘမည်ကုန်သော သားတို့သည်။ ဓူမကာရိဿ၊ ဓူမကာရီပုဏ္ဏား၏။ သန္တိကေ၊ အထံ၌။ ဝဿာဝါသံ၊ မိုးလပတ်လုံး နေခြင်းသို့။ ဥပဂစ္ဆုံ၊ ကပ်ကုန်၏။
၁၃၁။ သော၊ ထိုဓူမကာရီပုဏ္ဏားသည်။ သရဘေသု၊ သရဘမည်သော သားတို့၌။ မနံ၊ ချစ်ခြင်းကို။ ကတွာ၊ ပြု၍။ အဇာ၊ ဆိတ်တို့သည်။ အာဂစ္ဆန္တီ ဝါ၊ လာကုန်သည်တို့ကို လည်းကောင်း။ ဝဇန္တီ ဝါ၊ သွားကုန်သည်တို့ကိုလည်းကောင်း။ နာဝ ဗုဇ္ဈထ၊ မသိသလျှင်ကတည်း။ တဿ၊ ထိုဓူမကာရီ ပုဏ္ဏား၏။ တာ အဇာ၊ ထိုဆိတ်တို့သည်။ ဝိနသုံ၊ ပျက်စီးကုန်၏။
၁၃၂။ သရဘာ၊ သရဘအမည်ရှိကုန်သော သားရှိသည်။ သရဒေ ကာလေ၊ တန်ဆောင်မုန်းလအခါ၌။ ဝနေ၊ တောသည်။ ပဟီနမကသေ၊ ခြင်မှက် ကင်းသည်ရှိသော်။ ဂိရိဒုဂ္ဂါနိ စ၊ တောင်ဟူသော ခဲယဉ်းသဖြင့် သွားအပ်သော အရပ်တို့ကို လည်းကောင်း။ နဒီနဉ္စ၊ မြစ်တို့၏လည်းကောင်း။ ပဘဝါနိ၊ အမွန်အဦးတို့သို့။ ပါဝိသုံ၊ ဝင်ကုန်၏။
၁၃၃။ ဗြာဟ္မဏော၊ ဓူမကာရီ ပုဏ္ဏားသည်။ ဂတေ၊ သွားကုန်သော။ သရဘေ စ၊ သရဘမည်သော သားတို့ကို လည်းကောင်း။ ဝိဘဝံ၊ ပျက်စီးခြင်းသို့။ ဂတာ၊ ရောက်ကုန်သော။ အဇာ စ၊ ဆိတ်တို့ကို လည်းကောင်း။ ဒိသွာ-ဇာနိတွာ၊ သိ၍။ ကိသော စ၊ ကြုံလှီသည်လည်းကောင်း။ ဝိဝဏ္ဏော စ၊ အဆင်းမရှိသည်လည်းကောင်း။ ပဏ္ဍုရောဂီ စ၊ ဖျော့တော့သော ရောဂါရှိသည်လည်းကောင်း။ အာသိ၊ ဖြစ်၏။
၁၃၄။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ သံ- သကံ-အဇ္ဈတ္တိကံ ဇနံ၊ အတွင်းသားကို။ နိရံကတွာ၊ အပပြု၍။ အာဂန္တုံ၊ အာဂန္တုကို။ ပိယံ၊ ချစ်သည်ကို။ ကုရုတေ၊ ပြု၏။ သော၊ ထိုသူသည်။ အယံ- ဓူမကာရီ ဗြာဟ္မဏောဝ၊ ဤ ဓူမကာရီ ပုဏ္ဏားကဲ့သို့။ ဧကော၊ တစ်ယောက်ထီးတည်း။ ဗဟူ၊ များစွာ။ သောစတိ၊ စိုးရိမ်ရ၏။
အတွင်းလူသို့ ချီးမြှောက်ပြီ
ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် မင်းကို မှတ်စေလျက် ဆို၏။ ထိုမင်းသည်လည်းကောင်းစွာ သိသောအဖြစ်သို့ ရောက်၍ ဝိဓုရပညာရှိအား များစွာသော ဥစ္စာကိုပေး၏။ ထိုအခါမှစ၍ အတွင်း သားကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုလျှင် ပြုလျက် အလှူအစရှိကုန်သော ကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ နတ်ပြည်သို့ လား၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ အာန္ဒာသည် ထိုအခါ ကောရဗျမင်း ဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ပသေနဒီ ကောသလမင်းသည် ထိုအခါ ဓူမကာရီပုဏ္ဏား ဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဝိဓုရ ပညာရှိဖြစ်ပြီ ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
အတွင်းလူအား၊ ချီးမြှောက်စား၊ ကျိုးများဖြစ်ထွန်းမည်
ရှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဓူမကာရီဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****