ဒသဗြာဟ္မဏဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၄၉၄။ သာဓိနဇာတ် (၁၁)

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၄၉၅။ ဒသဗြာဟ္မဏဇာတ် (၁၂)

၄၉၆။ ဘိက္ခာပရမ္ပရဇာတ် (၁၃)→

၁၂။ ဒသဗြာဟ္မဏဇာတ်

အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်ကို ရွေးချယ်စီစစ်၍ လှူသင့်ခြင်းအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ရာဇာ အဝေါစ ဝိဓုရံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဒသဗြာဟ္မဏဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အသဒိသဒါနကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

(ထိုအသဒိသဒါနကို အဋ္ဌကနိပါတ် အာဒိတ္တဇာတ်၌ ချဲ့အပ်ပြီးသလျှင်ကတည်း)

ပသေနဒီကောသလမင်းသည် ထိုအသဒိသဒါနကို ပေးလှူသည်ရှိသော် မြတ်စွာဘုရားကို အကြီးပြု၍ ငါးရာသော ရဟန်းတို့ကို ရွေးကောက်ပြီးလျှင် ပင့်ဆောင်သော ရဟန်းကြီးတို့အားသာလျှင် လှူသတတ်၊ ထိုအခါ ကောသလမင်း၏ ကျေးဇူးစကားကို ပြောဆိုကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ငါ့သျှင်တို့ ကောသလမင်းကြီးသည် အသဒိသဒါနကို လှူသည်ရှိသော် ရွေးချယ်၍ အကျိုးကြီးသော အရာ၌လျှင် လှူ၏ဟု တရားသဘင်၌ စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်မည်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ကောသလမင်းသည် ငါကဲ့သို့သော ဘုရား၏ အလုပ်အကျွေးဖြစ်၍ ရွေးချယ်စီစစ်သဖြင့် အလှူကို လှူသည်ကားအံ့ဘွယ်မရှိသေး၊ ရှေးပညာရှိတို့သည် ဘုရားရှင်တို့သည် မဖြစ်သော်လည်း ရွေးချယ်စီစစ်၍ အလှူကို ပေးဘူးကုန်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... ရဟန်းတို့ လွန်လေပြီးသောအခါ ကုရုတိုင်း ဣန္ဒပတ္ထနဂိုရ်ပြည်၌ ယုဓိဋ္ဌိလအနွယ်ဖြစ်သော ကောရဗျမည်သောမင်းသည် မင်းပြု၏။ ထိုကောရဗျမင်းအား ဝိဓုရမည်သော အမတ်သည် အကျိုးအကြောင်းကို ဆုံးမ၏။ ကောရဗျမင်းသည် အလုံးစုံသော ဇမ္ဗူဒိပ်ကျွန်းကို ချောက်ချားစေ၍ အလှူကြီးကို လှူ၏။ ထိုအလှူကိုယူ၍ စားကုန်သောသူတို့တွင် တယောက်သော သူသည်လည်း ငါးပါးသောသီလကို စောင့်သောသူမည်သည် မရှိ၊ အလုံးစုံသော အလှူခံတို့သည် သီလမရှိကုန်သည်သာတည်း၊ ထိုအလှူသည် မင်းကို မနှစ်သက်စေနိုင်။ ကောရဗျမင်းသည် စုံစမ်းဆင်ခြင်၏။ အဘယ်မည်သော အလှူသည် အကျိုးကြီးသနည်းဟု သီလရှိကုန်သောသူတို့အား လှူလိုသည်ဖြစ်၍ ဝိဓုရ ပညာရှိနှင့်တကွ တိုင်ပင်အံ့ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ထိုကောရဗျမင်းသည် ခစားရာသို့လာသော ထိုဝိဓုရပညာရှိကို နေရာ၌နေစေ၍ ပြဿနာကို မေး၏။ ထိုအကြောင်းကို ထင်စွာပြတော်မူလိုသော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်-

၂၂၂။ ရာဇာ အဝေါစ ဝိဓုရံ၊ ဓမ္မကာမော ယုဓိဋ္ဌိလော။

ဟူသော ထက်ဝက်သော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။

၂၂၂။ ဘိက္ခဝေ၊ ရဟန်းတို့။ တဒါ၊ ထိုအခါ၌။ ဓမ္မကာမော၊ တရားကိုအလိုရှိသော။ ယုဓိဋ္ဌိလော၊ ယုဓိဋ္ဌိလအနွယ်ဖြစ်သော။ ရာဇာ၊ ကောရဗျမင်းသည်။ ဝိဓုရံ၊ ဝိဓုရသုခမိန်ကို။ ဧတံ ဝစနံ၊ ဤသို့သောစကားကို။ အဝေါစ၊ ဆို၏။

ထိုမှနောက်၌ ကောရဗျမင်း၏၎င်း, ဝိဓုရအမတ်၏၎င်း စကားလဲလှယ် ပြောဟောကြသည်တို့ကို-

၂၂၂။ ဗြာဟ္မဏေ ဝိဓုရ ပရိယေသ၊ သီလဝန္တေ ဗဟုဿုတေ။

၂၂၃။ ဝိရတေ မေထုနာ ဓမ္မာ၊ ယေ မေ ဘုဉ္ဇေယျု ဘောဇနံ။
ဒက္ခိဏံ သမ္မ ဒဿာမ၊ ယတ္ထ ဒိန္နံ မဟပ္ဖလံ။
။ လ။

၂၇၂။ ဝိရတေ မေထုနာ ဓမ္မာ၊ ယေ မေ ဘု ဉ္ဇေယျု ဘောဇနံ။
ဒက္ခိဏံ သမ္မ ဒဿာမ၊ ယတ္ထ ဒိန္နံ မဟပ္ဖလံ။

ဟူသော ဤဂါထာတို့ဖြင့် ပြအပ်၏။ ထိုဂါထာတို့၏ အနက်ကား -

၂၂၃။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓူရသုခမိန်။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်ရာ၏။ မေထုနာ၊ တပ်ချင်းတူသောသူ နှစ်ယောက်တို့၏ ဥစ္စဖြစ်သော။ ဓမ္မာ၊ ရွာသူတို့၏အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်၏။ ဗဟုသုတေ၊ များသော အကြား အမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော။ တေ ဗြာဟ္မဏေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။ ယတ္ထ၊ အကြင် ပုဂ္ဂိုလ်တို့၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သောအလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီးမြတ်၏။ သမ္မ၊ အဆွေ။ တေသံ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၂၄။ ဒေဝ၊ အရှင်မင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ တေ၊ အရှင်မင်းကြီး၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ မေထုနာ၊ တပ်ချင်းဟူသော သူနှစ်ယောက်တို့၏ ဥစ္စာဖြစ်သော။ ဓမ္မာ၊ ရွာသူတို့၏ အကျင့်မှ။ ဝိရတာ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ သီလဝန္တာ၊ သီလရှိကုန်သော။ ဗဟုသုတာ၊ များသော အကြား အမြင်ရှိကုန်သော။ တေ ဗြာဟ္မာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ ဒုလ္လဘာ၊ ရခဲကုန်၏။

၂၂၅။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ဒသ၊ တကျိပ်ကုန်သော။ ယာတာ ဗြာဟ္မဏာတိယော၊ အကြင် ပုဏ္ဏားမျိုးတို့သည်။ အတ္ထိကိရ၊ ရှိကုန်သတတ်။ တေသံ၊ ထိုတကျိပ်သော ပုဏ္ဏားမျိုးတို့၏။ ဝိဘာဂံ၊ ခွဲဝေခြင်းကို။ ဝိစိယ၊ စုံစမ်းဆင်ခြင်၍။ မေ၊ ငါ၏။ သန္တိကာ၊ အထံမှ။ ဝိတ္ထာရေန၊ အကျယ်အားဖြင့်။ သုဏောဟိ၊ နာတော်မူလော့။

၂၂၆။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ မူလဿ၊ ဆေးမြစ်ဖြင့်။ ပုဏ္ဏေ၊ ပြည့်ကုန်သော။ သံဝုတေ၊ ဖွဲ့အပ်သော အဝရှိကုန်သော။ ပသိဗ္ဗကေ၊ ဆေးအိတ်တို့ကို။ ဂဟေတွာန၊ ယူ၍။ ယေ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ဩသဓိကာ၊ ဆေးကုကုန်သည် ဖြစ်၍။ ဂန္ထေန္တိ၊ ဤဆေးသည် ဤရောဂါကို ပယ်နိုင်၏ စသည်ဖြင့် ဆေးကျမ်းဂါထာ ဖွဲ့စီကုန်၏။ နှာပယန္တိ စ၊ ရေလည်းချိုးကုန်၏။ ဇပန္တိ စ၊ ဘူတဝိဇ္ဇာ မန္တန်ကိုလည်း ရွတ်ကုန်၏။

၂၂၇။ ရာဇ၊ မင်းကြီး။ တေ ဗြာဟ္မဏာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ တိကိစ္ဆကသမာ၊ ဆေးသမားနှင့် တူကုန်၏ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ဆေးသမားပုဏ္ဏားဟု ဆိုအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့သဘောရှိသော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၂၈။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏား အကျင့်မရှိသော သူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆို အပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကောရဗျော၊ ကောရဗျ အမည်ရှိသော။ ရာဇာ စ၊ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသော အကြားအမြင် ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၃၉။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုသီလရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လူကုန်အံ့။

၂၃၀။ မဟာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယေ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ကိံကဏိကာယော၊ ကြေးစည်တို့ကို။ ဂဟေတွာ၊ ယူကုန်၍။ ဝါဒေန္တာ၊ တီးကုန်လျှက်။ ပုရတောပိ၊ ရှေ့မှလည်း။ ဃောသန္တိ၊ ကြွေးကြော်ကုန်၏။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ ပေသနာနိပိ၊ စေပါးရာတို့သို့လည်း။ ဂစ္ဆန္တိ၊ သွားကုန်၏။ ရထစရိယာသု၊ ရထားအတတ်တို့၌။ သိက္ခရေ၊ သင်ကုန်၏။

၂၃၁။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ ဗြာဟ္မဏာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ ပရိစာရိကသမာတိ၊ ကျွန်အမှုလုပ်တို့နှင့် တူ၏ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ကျွန်အမှုလုပ်နှင့် တူကုန်၏ဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၃၂။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားအကျင့်မရှိကုန်သော သူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကောရဗျော၊ ကောရဗျ အမည်ရှိသော။ ရာဇာ စ၊ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရ သုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုသုတေ၊ များသော အကြားအမြင် ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၃၃။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လူကုန်အံ့။

၂၃၄။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ကမဏ္ဍလုံ၊ ကရားကို၎င်း။ ဝင်္ကဒဏ္ဍဉ္စ၊ တုတ်ကောက်ကို၎င်း။ ဂဟေတွာန၊ ယူကုန်၍။ ဂါမေသု စ၊ ရွာတို့၌၎င်း။ နိဂမေသု စ၊ နိဂုံးတို့၌၎င်း။ ရာဇာနော၊ မင်းတို့သို့။ ပစ္စုပေဿန္တိ၊ ပို့ဆောင်ကုန်၏။ ဂါမေ ဝါ၊ ရွာ၌၎င်း။ နိဂမမှိ ဝါ၊ နိဂုံး၌၎င်း။ အဒိန္နေ၊ မပေးသည်ရှိသော်။ န ဝုဋ္ဌဟိဿာမ၊ မထကုန်အံ့။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ဥပဝသန္တိ၊ ကပ်၍ နေကုန်၏။ ရာဇ၊ မင်းကြီး။ တေပိ ဗြာဟ္မဏာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကိုလည်း။ နိဂ္ဂါဟကသမာ၊ နှိပ်စက်၍ အခွန်တောင်းသော သူတို့နှင့် တူကုန်၏ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ အခွန်တောင်းသော သူတို့နှင့် တူကန်၏ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၃၆။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသောအကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့မည်ကုန်၏ ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာ စ ကောရဗျော၊ ကောရဗျမင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်း ဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုသုတေ၊ များသောအကြားအမြင် ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၃၇။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၃၈။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယေသံ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့အား။ ပရူဠှကစ္ဆာ၊ တောချုံကဲ့သို့ စည်ပင်သော လက်ကတီးမွေးတို့သည်၎င်း။ နခါ စ၊ ခြေသည်း လက်သည်းတို့သည်၎င်း။ လောမာ စ၊ အမွေးတို့သည်၎င်း။ ပင်္ကဒန္တာ၊ အညစ်အကြေးကပ်သော သွားတို့သည်၎င်း။ ရဇဿိရာ၊ မြူဖြင့်ပြွမ်းသော ဦးခေါင်းတို့သည်၎င်း။ သန္တိ၊ ရှိကုန်၏။ ရဇရေဏူဟိ၊ မြူမြေမှုန့်တို့ဖြင့်။ ဩကိဏ္ဏာ၊ ပြွမ်းကုန်သော။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ ယာစကာ၊ ဥစ္စာကို တောင်းကုန်သည်ဖြစ်၍။ ဝိစရန္တိ၊ သွားကုန်၏။

၂၃၉။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ တေပိ ဗြာဟ္မဏာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကိုလည်း။ ခါဏုဃာတသမာ၊ စိုက်မြှုပ်၍ ထားအပ်သော သစ်ငုတ်နှင့်တူကုန်၏ ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ ကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ သစ်ငုတ်နှင့် တူကုန်၏ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၄၀။ တေ၊ ထိုသူတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကောရဗျော၊ ကောရဗျအမည်ရှိသော။ ရာဇာ စ၊ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓူရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသော အကြားအမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၄၁။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုသီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၄၃။ ဇနာဓိပ၊ လူတို့ကို အစိုးရတော်မူသော။ ရာဇိန္ဒ၊ မင်းများနတ်။ ယေ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ဟရီဋကံ၊ သဖန်းခါးသီးကို၎င်း။ အာမလကံ၊ ရှစ်ရှားသီးကို၎င်း။ အမ္ဗံ၊ သရက်သီးကို၎င်း။ ဇမ္ဗုံ၊ သပြေသီးကို၎င်း။ ဝိဘေဋကံ၊ သစ်ဆိမ့်သီးကို၎င်း။ လဗုဇံ၊ တောင်ပိန်းနှဲသီးကို၎င်း။ ဒန္တပေါဏာနိ၊ ဒန်ပူတို့ကို၎င်း။ ဗေလုဝါ၊ ဥသျှစ်သီးတို့ကို၎င်း။ ဗဒရာနိ၊ ဇီးသီးတို့ကို၎င်း။ ရာဇာယတနံ၊ လင်းလွန်းသီးကို၎င်း။ ဥစ္ဆုပုဋံ၊ ကြံချောင်းတင်လဲထုပ်ကို၎င်း။ ဓူမနေတ္တံ၊ ခိုးတံကို၎င်း။ မဓုဉ္ဇနံ၊ ပျားရည်မျက်စဉ်းကို၎င်း။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ဥစ္စာဝစာနိ၊ များသော အဘိုး, နည်းသော အဘိုးထိုက်ကုန်သော။ ပဏိယာနိ၊ ဥစ္စာတို့ကို။ ဝိကိဏန္တိ၊ ရောင်းကုန်၏။

၂၄၄။ ရာဇ၊ မင်းကြီး။ တေ ဗြာဟ္မာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ ဝါဏိဇကသမာ၊ ကုန်သည်နှင့်တူကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုသူတို့ကိုလည်း။ ဝေါဟာရတော၊ ဝေါဟာရအားဖြင့်။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ကုန်သည်နှင့် တူကုန်၏ဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၄၅။ တေ၊ ထိုသူတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကောရဗျော၊ ကောရဗျ အမည်ရှိသော။ ရာဇာ စ၊ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓူရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုသုတေ၊ များသော အကြားအမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သောပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၄၆။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်။ မေ၊ ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၄၇။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ကသိဝါဏိဇ္ဇံ၊ လယ်လုပ်ခြင်း ကုန်သွယ်ခြင်းကို။ ကာရေန္တိ၊ ပြုကုန်၏။ အဇေဠကေ၊ ဆိတ်မြန်မာ ဆိတ်ကုလားတို့ကို။ ပေါသယန္တိ၊ ငါးပါးသော နို့အရသာကို ရောင်းစားခြင်းငှာ မွေးမြူကုန်၏။ ကုမာရိယော၊ သတို့သ္မီးငယ်တို့ကို။ ပဝေစ္ဆန္တိ၊ ဥစ္စာဖြင့် ပေးကုန်၏။ ဝိဝါဟန္တိ စ၊ သ္မီးပေး၍လည်း ထိမ်းမြားကုန်၏။ အာဝါဟန္တိ စ၊ သ္မီးယူ၍လည်း ထိမ်းမြားကုန်၏။

၂၄၈။ အမ္မဋ္ဌဝေဿေဟိ၊ သူဌေးသူကြွယ်တို့နှင့်။ သမာ၊ တူကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုသူဌေး သူကြွယ်တို့နှင့် တူသောသူတို့ကိုလည်း။ ဝေါဟာရတော၊ ဝေါဟာရအားဖြင့်။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သော မင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ သူဌေးသူကြွယ်နှင့် တူ၏ဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၄၉။ တေ၊ ထိုသူတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာ စ ကောရဗျော၊ ကောရဗျမင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်း ဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသော အကြားအမြင် ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၅၀။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်အား။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၅၁။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ဧကေ၊ အချို့ကုန်သော။ ပုရောဟိတာ၊ ပုရောဟိတ်တို့သည်။ ဂါမေသု၊ ရွာတို့၌။ နိက္ခိတ္တဘိက္ခံ၊ အမြဲတည်သော ဆွမ်းဝတ်ကို။ ဘုဉ္ဇန္တိ၊ စားကုန်၏။ ဗဟူဇနေ-ဗဟူဇနာ၊ များစွာသောသူတို့သည်။ တေ ဂါမပုရောဟိတေ၊ ထိုရွာ ပုရောဟိတ်တို့ကို။ နက္ခတ္တ မုဟုတ္တမင်္ဂလာနိ၊ နက္ခတ် မုဟုတ် မင်္ဂလာတို့ကို။ ပရိပုစ္ဆန္တိ၊ မေးကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုပုရောဟိတ်တို့သည်လည်း။ အဏ္ဍစ္ဆေဒါနိလဉ္ဇကာ၊ အခယူ၍ နွားသင်းကွပ်ခြင်း, နွားကို တံဆိပ်အမှတ် ထင်ခြင်းကို ပြုတတ်ကုန်၏။

၂၅၂။ တတ္ထ၊ ထိုပုရောဟိတ်တို့၏အိမ်၌။ ပသူပိ၊ နွားတို့ကို၎င်း။ မဟိသာပိ၊ ကျွဲတို့ကို၎င်း။ သူကရာပိ၊ ဝက်တို့ကို၎င်း။ အဇာပိ၊ ဆိတ်တို့ကို၎င်း။ ဟညန္တိ၊ သတ်ကုန်၏။ တေ၊ ထိုပုရောဟိတ်တို့သည်။ ဂေါဃာတကသမာ၊ နွားသတ်နှင့် တူကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုရောဟိတ်တို့ကိုလည်း။ ဝေါဟာရေန၊ ဝေါဟာရအားဖြင့်။ ဗြာဟ္မာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုနွားသတ်နှင့်တူသော သူတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ဝေါဟာရအားဖြင့် ပုဏ္ဏားဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိကုန်သော သူတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၅၃။ တေ၊ ထိုသူတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကောရဗျော၊ ကောရဗျ အမည်ရှိသော။ ရာဇာ စ၊ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသော အကြား အမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၅၄။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ကုန်သော။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သောအလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၅၅။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ အသိစမ္မံ၊ သန်လျက်, ကာအတတ်ကို။ ဂဟေတွာန၊ သင်ပြီး၍။ ခဂ္ဂံ၊ သန်လျက်ကို။ ပဂ္ဂယှ၊ ကိုင်စွဲ၍။ ဝေဿပထေသု၊ ကုန်သည်တို့၏ ခရီးတို့၌။ တိဋ္ဌန္တိ၊ တည်ကုန်၏။ သတ္ထံ၊ ကုန်သည်ကို။ အဗ္ဗာဟယန္တိပိ၊ ဥစ္စာအခယူ၍လည်း ပို့ကုန်၏။ ဂေါပနိသာဒေဟိ၊ နွားကျောင်း မုဆိုး တံငါတို့နှင့်။ သမာ၊ တူကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုသူတို့ကိုလည်း။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ဝေါဟာရအားဖြင့် ပုဏ္ဏားဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့သဘောရှိကုန်သော သူတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၅၇။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာစ ကောရဗျော၊ ကောရဗျမင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသောအကြား အမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၅၈။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်သူတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ ကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုသူတို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၅၉။ မဟာရာဇ၊ မင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင်ပုဏ္ဏားတို့သည်။ အရညေ၊ တော၌။ ကုဋိကံ၊ တဲအုံကို။ ကတွာ၊ ဆောက်၍။ ကူဋာနိ၊ စဉ်းလဲသော ကျော့ကွင်းတို့ကို။ ကာရယန္တိ၊ ထောင်ကုန်၏။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ သသံ၊ ယုန်ကို၎င်း။ ဗိဠာရံ၊ ကြောင်ကို၎င်း။ အာဂေါဓာ၊ ဖွတ်မှစ၍။ မစ္ဆကစ္ဆပံ၊ ငါး, လိပ်ကို၎င်း။ ဗာဓေန္တိ၊ သတ်ကုန်၏။

၂၆၀။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ လုဒ္ဒကသမာ၊ မုဆိုးနှင့် တူကုန်၏။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ တေပိ၊ ထိုမုဆိုးနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားတို့ကိုလည်း။ ဝေါဟာရတော၊ ဝေါဟာရအားဖြင့်။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ မုဆိုးနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့သဘောရှိသော သူတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၆၁။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာစ ကောရဗျော၊ ကောရဗျမင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသောအကြား အမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၆၂။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်သူတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေ ဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုသူတို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။

၂၆၃။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ အညေ၊ တပါးကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့သည်။ ဓနဿ၊ ဥစ္စာကို။ ကာမာဟိ၊ အလိုရှိကုန်သည်ဖြစ်၍လျှင်။ ဟေဋ္ဌာမဉ္ဇေ၊ ညောင်စောင်းအောက်၌။ ပသက္ကိတာ၊ အိပ်နေကုန်သည်ဖြစ်၍။ သောမယာဂေ၊ သောမယာဂယဇ်သည်။ တနည်း,၊ မကောင်းမှုကို စင်စွာဆေးတတ်သော ယဇ်သည်။ ဥပဋ္ဌိတေ၊ ဖြစ်လတ်သော်။ ရာဇာနော၊ မင်းတို့ကို။ ဥပရိ၊ ညောင်စောင်းအထက်၌။ နှာယန္တိ၊ ခေါင်းဆေးကုန်၏။

၂၆၄။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ မလမဇ္ဇသမာ၊ မကောင်းမှု အညစ်အကြေးကို ဆေးလျှော်တတ်သောသူနှင့် တူကုန်၏။ တေပိ၊ ထိုသူတို့ကိုလည်း။ ဝေါဟာရေန၊ ဝေါဟာရအားဖြင့်။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ဟူ၍။ ဝုစ္စန္တိ၊ ဆိုအပ်ကုန်၏။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ဝေါဟာရပုဏ္ဏားတို့ဟူ၍ ကြားအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့ သဘောရှိသော သူတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

၂၆၅။ တေ၊ ထိုသူတို့သည်။ အပေတာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ ကင်းကုန်၏။ ဗြာဟ္မဏညာ၊ ပုဏ္ဏားအကျင့်မှ တပါးသော အကျင့်ရှိကုန်၏။ တေ၊ ထိုသူတို့ကို။ ဗြာဟ္မဏာ၊ ပုဏ္ဏားမည်ကုန်၏ ဟူ၍။ န ဝုစ္စန္တိ၊ မဆိုအပ်ကုန်။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာစ ကောရဗျော၊ ကောရဗျ မင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရသုခမိန်။ အညေပိ၊ တပါးလည်းဖြစ်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတေ၊ များသောအကြားအမြင်ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တေ၊ သီလရှိကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကို။ ပရိယေသ၊ ရှာလော့။

၂၆၆။ မေထုနာဓမ္မာ၊ မေထုန်အကျင့်မှ။ ဝိရတေ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ယေ၊ အကြင်သူတို့သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ဘောဇနံ၊ ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်၏။ ယတ္ထ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်၌။ ဒိန္နံ၊ လှူအပ်သော အလှူသည်။ မဟပ္ဖလံ၊ အကျိုးကြီး၏။ သမ္မ၊ အဆွေဝိဓုရ။ တေသံ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား။ ဒက္ခိဏံ၊ အလှူကို။ ဒဿာမ၊ လှူကုန်အံ့။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ရာဇာစ ကောရဗျော၊ ကောရဗျမင်းသည်လည်း။ အာဟ၊ ဆို၏။

ဤဂါထာတို့၌ ပြအပ်သော ဝေါဟာရပုဏ္ဏား တကျိပ်တို့၏ သရုပ်အကျဉ်းကို ဤသို့မှတ်အပ်၏။

၁။ ဆေးသမားနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၂။ ကျွန်အမှုလုပ်နှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၃။ အခွန်တောင်းသောသူနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၄။ မပေးဘဲကို မသွားဟု အပါး၌ ထိုင်၍နေသောကြောင့် သစ်ငုတ်နှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၅။ ကုန်သည်နှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၆။ သူဌေးသူကြွယ်နှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၇။ နွားသတ်နှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၈။ ရွာကို ဖျက်ဆီးတတ်သောသူနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၉။ မုဆိုးတံငါနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

၁၀။ အညစ်အကြေး မကောင်းမှုကို ဆေးလျှော်တတ်သောသူနှင့်တူသော ပုဏ္ဏားလည်း တယောက်။

ဤသို့ မှတ်အပ်၏

ဤသို့ ခေါ်ဝေါ်ခြင်း ဝေါဟာရမျှသာလျှင် ဖြစ်ကုန်သော ပုဏ္ဏားတကျိပ်တို့ကို ပြပြီး၍ ယခုအခါ မုချဆတ်ဆတ် မြတ်သောပုဏ္ဏားတို့ကို ပြလိုသော ဘုရားလောင်း သုခမိန်သည်-

၂၆၇။ အတ္ထိခေါ ဗြာဟ္မဏာ ဒေဝ၊ သီလဝန္တာ ဗဟုဿုတာ။
ဝိရတာ မေထုနာဓမ္မာ၊ ယေ တေ ဘုဉ္ဇေယျုံ ဘောဇနံ။

၂၆၈။ ဧကဉ္စ ဘတ္တံ ဘုဉ္ဇန္တိ၊ နစ မဇ္ဇံ ပိဝန္တိ တေ။
အက္ခာတာ တေ မဟာရာဇ၊ တာဒိသေ နိပတာမသေ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၂၆၇။ ဒေဝ၊ အရှင်မင်းကြီး။ ယေ ဗြာဟ္မဏာ၊ အကြင် ပုဏ္ဏားတို့သည်။ တေ၊ အရှင်မင်းကြီး၏။ ဘောဇနံ၊ ခဲဘွယ်ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇေယျုံ၊ စားကုန်ရာ၏။ မေထုနာ၊ တပ်ချင်းတူသော သူနှစ်ယောက်တို့၏ ဥစ္စာဖြစ်သော။ ဓမ္မာ၊ ရွာသူတို့၏ အကျင့်မှ။ ဝိရတာ၊ ကြဉ်ရှောင်ကုန်သော။ ဗဟုဿုတာ၊ များသော အကြားအမြင် ရှိကုန်သော။ သီလဝန္တာ၊ သီလရှိကုန်သော။ တေ ဗြာဟ္မဏာ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ အတ္ထိ ခေါ၊ ရှိကုန်သလျှင်ကတည်း။

၂၆၈။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့သည်။ ဧကဉ္စဘတ္တံ၊ တထပ်တည်းသော ထမင်းကိုသာ။ ဘုဉ္ဇန္တိ၊ စားကုန်၏။ မဇ္ဇံ၊ ယစ်မျိုးကို။ နစ ပိဝန္တိ၊ မသေက်ကုန်။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ အက္ခာတာ၊ ပရမတ္ထ ပုဏ္ဏားဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။ တာဒိသေ၊ ထိုသို့သဘောရှိကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိပတာမသေ၊ ဆည်းကပ်ကုန်အံ့။

ကောရဗျမင်းသည် ဝိဓူရသုခမိန်၏ စကားကိုကြား၍ မေး၏။ အဆွေဝိဓုရ ဤသို့ သဘောရှိကုန်သော ဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံကန်သော မြတ်သောအလှူခံ ဖြစ်ကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့သည် အဘယ်အရပ်၌ နေကုန်သနည်းဟု မေး၏။ မြတ်သောမင်းကြီး မြောက် ဟိမဝန္တာဝယ် နန္ဒမူတောင် လိုဏ်၌ နေကုန်၏ဟု တင်လျှောက်၏။ ပညာရှိ ထိုသို့တပြီးကား သင်၏အစွမ်းဖြင့် ငါ့အား ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို ရှာ၍ ပေးလော့ဟု နှစ်သက်သောစိတ် ရှိသည်ဖြစ်၍ ရှာစေလိုရကား-

၂၆၉။ ဧတေ ခေါ ဗြာဟ္မဏာ ဝိဓုရ၊ သီလဝန္တော ဗဟုဿုတာ။
ဧတေ ဝိဓုရ ပရိယေသ၊ ခိပ္ပံဝ နေ နိမန္တယ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၂၆၉။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရ သုခမိန်။ ဧတေ ဗြာဟ္မဏာ၊ ဤပုဏ္ဏားတို့သည်။ ခေါ၊ စင်စစ်။ သီလဝန္တော၊ သီလရှိကုန်၏။ ဗဟုဿုတာ၊ များသော အကြားအမြင်ရှိကုန်၏။ ဝိဓုရ၊ ဝိဓုရ သုခမိန်။ တေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ ပရိယေသ၊ သင်ရှာလော့။ ခိပ္ပံဝ၊ လျင်စွာလျှင်။ နေ၊ ထိုပုဏ္ဏားတို့ကို။ နိမန္တယ၊ သင် ပင့်ပါလော။

ဘုရားလောင်း ဝိဓူရသုခမိန်သည် ကောင်းပြီဟု ထိုကောရဗျမင်း၏ စကားကို ဝန်ခံ၍ မြတ်သောမင်းကြီး ထိုသို့တပြီးကား မြို့တော်ကို တန်ဆာဆင်စေပြီးလျှင် အလုံးစုံသော ပြည်သူတို့ကို အလှူပေးစေ၍ ဥပုသ်ကို ဆောက်တည်စေလျက် ယူအပ်သော သီလရှိသည် ဖြစ်စေကုန်လော့ဟု စည်လည်စေတော်မူပြီးလျှင် အရှင်မင်းကြီးတို့သည်လည်း အခြွေအရံပရိသတ် မှူးမတ်နှင့်တကွ ဥပုသ်ဆောက်တည်တော် မူကုန်လော့ဟု ဆိုပြီးလျှင် မိမိသည် နံနက်စောစောကလျှင် ထမင်းကိုစား၍ ဥပုသ်ကို ဆောက်တည်လျက် ညချမ်းအခါ မုလေးပန်းဖြင့်ပြည့်သော ရွှေပန်းတောင်းကို ဆောင်ခဲ့၍ မင်းနှင့်တကွ ငါးပါးသောတည်ခြင်းကို တည်စေ၍ အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို အောက်မေ့လျက် ရှိခိုး၍ မြောက် ဟိမဝန္တာဝယ် နန္ဒမူလိုဏ်၌ နေတော်မူကုန်သော ငါးရာကုန်သော အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် နက်ဖြန် အကျွန်ုပ်တို့၏ ဆွမ်းကို ခံတော်မူစေကုန်သတည်းဟု ပင့်ဘိတ်၍ ကောင်းကင်သို့ ပန်းရှစ်ဆုပ်တို့ကို စေလွှတ်၏။

ထိုအခါ ထိုနန္ဒမူလိုဏ်၌ ငါးရာသော အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် နေကုန်၏။ ပန်းရှစ်ဆုပ်တို့သည် သွားကုန်၍ ငါးရာကုန်သော အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့၏အပေါ်၌ ကျကုန်၏။ ထိုအရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် ဆင်ခြင်ကုန်သည်ရှိသော် ထိုအကြောင်းကိုသိ၍ အရှင်တို့ ဝိဓုရပညာရှိသည် ပင့်ဘိတ်အပ်၏။ စင်စစ်သော်ကား ဤဝိဓုရပညာရှိသည် ဟူးဟူးညားညား သတ္တဝါမဟုတ်၊ ဤဝိဓုရပညာရှိသည် ဘုရားလောင်းတည်း၊ ဤဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာ၌လျှင် ဘုရားဖြစ်လတ္တံ့၊ ဝိဓုရပညာရှိအား ချီးမြှောက်ခြင်းကို ပြုကုန်အံ့ဟု ပင့်ဘိတ်ခြင်းကို ဝန်ခံကုန်၏။ ဘုရားလောင်း ဝိဓုရသုခမိန်သည် ပန်းတို့၏ မလာသောအမှတ်ဖြင့် သည်းခံသော အဖြစ်ကိုသိ၍ မြတ်သောမင်းကြီး နက်ဖြန် အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် ကြွတော်မူလာကုန်လတ္တံ့၊ ပူဇော်သက္ကာ မြတ်နိုးတနာကို ပြုတော်မူလော့ဟု တင်လျှောက်၏။

ကောရဗျမင်းသည် နက်ဖြန်နေ့၌ များမြတ်သော ပူဇော်သက္ကာရကိုပြု၍ ပြာသာဒ်အပြင်၌ မြတ်သောသူတို့အားသာ ထိုက်သော နေရာတို့ကို ခင်းစေ၏။ အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် အနဝတတ်အိုင်၌ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ခြင်းကို ပြုကုန်ပြီးလျှင် အခါကိုမှတ်၍ ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် ကြွလာမူလတ်၍ မင်းယင်ပြင်၌ သက်ကုန်၏။ ကောရဗျမင်းသည်၎င်း ဘုရားလောင်း ဝိဓူရအမတ်ကြီးသည်၎င်း ကြည်ညိုသောစိတ်ဖြင့် ထိုအရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့၏ လက်မှ သိတ်တို့ကိုယူ၍ ပြာသာဒ်ထက်သို့ တက်စေပြီးလျှင် အလှူရေစက်ကိုချ၍ မွန်မြတ်သော ခဲဘွယ်ဘောဇဉ်တို့ဖြင့် လုပ်ကျွေးကုန်၏။ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးသော ကိစ္စ၏ အဆုံး၌လည်း နက်ဖြန်အလို့ငှါ ဤသို့ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး ပင့်ဘိတ်၍ အလှူကြီးကိုလှူသဖြင့် ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ အလုံးစုံသော ပရိက္ခရာတို့ကို လှူကုန်၏။ ထိုပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့သည် တရားအနုမောဒနာ ပြုပြီးလျှင် ကောင်းကင်ဖြင့် ထိုနန္ဒမူလိုဏ်သို့ ကြွတော်မူကုန်၏။ အခြံအရံ ပရိသတ်နှင့်တကွ ဖြစ်ကုန်သော ကောရဗျမင်း ဝိဓုရအမတ်ကြီးတို့သည် အလှူကြီးကို ပေးကုန်ပြီး၍ အသက်၏အဆုံး၌ နတ်ပြည်ကို ပြည့်စေကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ကောသလမင်းကြီးသည် ငါဘုရား၏ အလုပ်အကျွေးဖြစ်လျက် ရွေးချယ်စီစစ်၍ အလှူကိုလှူခြင်းသည်အံ့ဘွယ်မရှိသေး၊ ရှေးပညာရှိတို့သည် ဘုရားမဖြစ်မီလည်း ရွေးချယ်စီစစ်၍ အလှူကို လှူဘူးကုန်သည် သာတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ ယခုအခါ အာနန္ဒာသည် ထိုအခါ ကောရဗျမင်း ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဝိဓုရ အမည်ရှိသော အမတ်ကြီး ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

သီလရှိငြား၊ လှူခံအား၊ လှူငြား မင်္ဂလာ

တဆယ့်နှစ်ခုမြောက်သော ဒသဗြာဟ္မဏဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****