ဂေါဓဇာတ် -၂

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၄၀။ ကာကဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၄၁။ ဂေါဓဇာတ်

၁၄၂။ သိင်္ဂါလဇာတ်→

၁။ ဂေါဓာဇာတ်

ဆန့်ကျင်ဘက်အဆွေခင်ပွန်းနှင့်မပေါင်းအပ်သော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော် မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် န ပါပဇန သံသေဝီ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဂေါဓာဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် တယောက်သော ဆန့်ကျင်ဘက် အဆွေခင်ပွန်းကို ပေါင်းသော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ (ပစ္စုပ္ပန် ဝတ္ထုသည် မဟိဠာမုခဇာတ်၌ ဆိုအပ်ပြီးသည်နှင့်တူသလျှင်ကတည်း)။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်း ပြုလတ်သည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ဖွတ်အမျိုး၌ ပဋိသန္ဓေ နေ၏။ ထိုဘုရားလောင်းသည် အရွယ်သို့ရောက်သည်ရှိသော် မြစ်နား၌ တွင်းကြီး၌ အရာမကသောဖွတ်တို့ဖြင့် ခြံရံလျက် နေ၏။ ထိုဖွတ်မင်း၏သားဖြစ်သော ဖွတ်ငယ်သည် တခုသောပုတ်သင်နှင့်တကွ အဆွေခင်ပွန်းဖွဲ့ခြင်းကိုပြု၍ ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာနေလျှက် ပုတ်သင်ကို ဘက်အံ့ဟု ဖိ၏။ ထိုဖွတ်ကို ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို ဖွတ်မင်းအား ကြားကုန်၏။ ဖွတ်မင်းသည် သားကိုခေါ်စေ၍ အမောင် သင်သည် အရာမဟုတ်သည်၌ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကိုပြု၏။ ပုတ် သင်တို့မည်သည် ယုတ်သောအမျိုးရှိကုန်၏။ ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို မပြုအပ်၊ သင်သည် ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို အကယ်၍ ပြုလတ္တံ့၊ ထိုပုတ်သင်ကိုမှီ၍ အလုံးစုံလည်းဖြစ်သော ဖွတ်အမျိုးသည် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်လတ္တံ့၊ ဤနေ့မှစ၍ ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို မပြုလင့်ဟု ဆို၏။ ထိုဖွတ်ငယ်သည် ပြုသည်သာလျှင်တည်း။

ဘုရားလောင်းသည် အဖန်တလဲလဲဆိုသော်လည်း ထိုဖွတ်ငယ်အား ထိုပုတ်သင်နှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို မြစ်အံ့သောငှါ မတတ်နိုင် သည်ဖြစ်၍ ငါတို့အား ထိုပုတ်သင်ကိုမှီ၍ ဘေးဖြစ်လတ္တံ့၊ ထိုဘေးဖြစ်သည်ရှိသော် ပြေးရာခရီးကို ပြည့်စုံစေခြင်းငှါ သင့်၏ဟု နံပါးတဘက်၌ ကယ်ပေါက်ကို ပြုစေ၏ ဖွတ်မင်း၏သားသည်လည်း အစဉ်သဖြင့် ကြီးသောကိုယ်ရှိသည် ဖြစ်၏။ ပုတ်သင်သည်ကား ရှေးပမာဏရှိသည်သာလျှင် ဖြစ်၏။ ဖွတ်သည် ပုတ်သင်ကို ဘက်အံ့ဟု ရံခါ ဖိသလျှင်ကတည်း၊ ပုတ်သင်အား တောင်ထွဋ်ဖြင့် ဖိသကဲ့သို့ဖြစ်၏။ ထိုပုတ်သင်သည် ပင်ပန်းသည်ဖြစ်၍ ဤဖွတ်သည် နှစ်ရက် သုံးရက်တို့ပတ်လုံး ငါ့ကို ဤသို့ ဘက်လတ္တံ့၊ ငါ၏အသက်သည် မရှိပြီး၊ တယောက်သော မုဆိုးနှင့်တကွ ပေါင်းသည်ကိုပြု၍ ဤဖွတ်အမျိုးကို ဖျက်အံ့ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ထို့နောင်မှ တနေ့သ၌ နေ့အခါ၌ မိုဃ်းရွာသည်ရှိသော် တောင်ပို့မှယင်တို့သည် ထွက်ကုန်၏။ ထိုထိုအရပ်မှ ဖွတ်တို့သည် ထွက်ကုန်၍ ယင်တို့ကို စားကုန်၏။

တယောက်သော ဖွတ်မုဆိုးသည် ဖွတ်တွင်းကိုဖျက်အံ့ဟု ပေါက်တူးကိုကိုင်၍ ခွေးတို့နှင့်တကွ တောသို့ဝင်၏။ ပုတ်သင်သည် ထိုမုဆိုးကိုမြင်၍ ငါ၏ နှလုံးအလိုကိုဖြည့်အံ့ဟု မူဆိုးအထံသို့ကပ်၍ အို... ယောက်ျား အဘယ့်ကြောင့် တော၌ လှည့်လည်သနည်းဟု မေး၏။ ဖွတ်တို့၏ အကျိုးငှါ လှည့်လည်၏ဟု ဆို၏။ ငါသည် များစွာသော ဖွတ်တို့၏နေရာကို သိ၏ ထိုနေရာကို ပြအံ့၊ မီးကို၎င်း ကောက်ရိုးကို၎င်း ယူ၍ လာလောဟု ဆို၏။ ထိုမုဆိုးကို ထိုအရပ်သို့ ပို့ ဆောင်၍ တောင်ပို့ကိုပြ၍ အိုယောက်ျား သင်သည် ဤတောင်ပို့၌ ကောက်ရိုးကိုထည့်၍ မီးကိုတိုက်ပြီးလျှင် အခိုးကိုလွှတ်၍ ထက်ဝန်းကျင်မှ ခွေးတို့ကိုထား၍ မိမိသည် ဆောက်ပုတ်ကြီးကိုကိုင်၍ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်းကုန်သောဖွတ်တို့ကို ရိုက်သတ်၍ အစုကိုပြုလော၊ ဤသို့လည်းဆို၍ ယနေ့ ရန်သူ၏ပျက်စီးခြင်းကို မြင်ရလတ္တံ့ဟု တခုသောအရပ်၌ ဦးခေါင်းကိုထောင်၍ အိပ်၏။

မုဆိုးသည်လည်း ကောက်ရိုးမီးခိုးကို လွှတ်၏။ အခိုးသည် တွင်းဝသို့ ဝင်၏။ ဖွတ်တို့သည် အခိုးသင့်ကုန်၍ သေဘေးမှကြောက်ကုန်ရကား ထွက်၍ပြေးအံ့သောငှါ အားထုတ်ကုန်၏။ မုဆိုးသည်လည်း ထွက်တိုင်း ထွက်တိုင်းကုန်သောဖွတ်တို့ကို ရိုက်သတ်၏။ မူဆိုးလက်မှ လွတ်တိုင်း လွတ်တိုင်းကုန်သော ဖွတ်တို့ကို ခွေးတို့သည် ဖမ်းကုန်၏။ ဖွတ်တို့အား ကြီးစွာသောပျက်စီးခြင်းသည် ဖြစ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ပုတ်သင်ကိုမှီ၍ ဘေးဖြစ်၏ဟုသိ၍ ယုတ်မာသောယောက်ျားနှင့် ပေါင်းဘော်ခြင်းမည်သည်ကို မပြုအပ်၊ ယုတ်မာသောသူတို့ကိုမှီ၍ စီးပွားချမ်းသာ မည်သည် မရှိ၊ ထိုယုတ်မာသော ပုတ် သင်၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဤမျှ အတိုင်းအရှည်ရှိကုန်သော ဖွတ်တို့၏ပျက်စီးခြင်းသည် ဖြစ်၏ဟု ကယ်ပေါက်ဖြင့် ပြေး၍-

၁၄၁။ န ပါပဇနသံသေဝီ၊ အစ္စန္တ သုခမေတိ။
ဂေါဓာကုလံ ကကဏ္ဋာဝ၊ ကလိံ ပါပေတိ အတ္တာနံ၊

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၄၁။ ဂေါဓာကုလံ၊ ဖွတ်မျိုးသည်။ ကကဏ္ဋာ၊ ပုတ် သင်မှ။ သုခံ၊ ချမ်းသာကို။ န ဧဓတိ ဣဝ၊ မရသကဲ့သို့။ ပါပဇနသံသေဝီ၊ ယုတ်မာသော အဆွေ ခင်ပွန်းနှင့် ပေါင်းဘော်သော သူသည်။ အစ္စန္တသုခံ၊ စင်စစ် ချမ်းသာကို။ န ဧဓတိ၊ မရ။ အတ္တာနံ၊ ကိုယ်ကို။ ကလိံ၊ ပျက်စီးခြင်းသို့။ ပါပေတိ၊ ရောက်စေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ဒေဝဒတ်သည် ထိုအခါ ပုတ်သင်ဖြစ်ဘူး၊ ယခုအခါ ဆန့် ကျင်ဘက် အဆွေ ခင်ပွန်းကို ပေါင်းဘော်သော ရဟန်းသည် ထိုအခါ ဘုရားလောင်း၏ သားဖြစ်သော ဖွတ်ငယ်ဖြစ်ဘူးပြီ။ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဖွတ်မင်း ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။