ကဿပဒသဗလဿ သုဝဏ္ဏစေတိယဝတ္ထုဂါထာ
၁၄-ဗုဒ္ဓဝဂ်
၉-ကဿပဒသဗလဿ သုဝဏ္ဏစေတိယဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
ပပဉ္စသမတိက္ကန္တေ, တိဏ္ဏသောကပရိဒ္ဒဝေ။
ပူဇာရဟေ၊ အပူဇော်ကို ခံထိုက်ကုန်သော။၁ ပပဉ္စသမတိက္ကန္တေ၊ ဒိဋ္ဌိတဏှာ, မာနသာဟု, သံသရာချဲ့ကြ, ပပဉ္စတရားတို့ကို လွန်မြောက်တော်မူပြီးကုန်သော။ တိဏ္ဏသောကပရိဒ္ဒဝေ၊ လွန်မြောက်အပ်ပြီးသော ဝမ်းနည်းခြင်း, ငိုေကြွးခြင်းရှိကုန် သော။ ဝါ၊ ဝမ်းနည်းခြင်း, ငိုေကြွးခြင်းတို့ကို လွန်မြောက်တော်မူပြီးကုန်သော။ ဗုဒ္ဓေ၊ သဗ္ဗညုဘုရားရှင်တို့ကိုလည်းကောင်း။ ယဒိ၊ ထိုမှတစ်ပါး။ ပစ္စေကဗုဒ္ဓေ ဝါ၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ အရှင်မြတ်တို့ကိုလည်းကောင်း။ [ဆန်းကြောင့် ရဿပြု၍ ဂါထာ၌ “ယဒိဝ”ဟု ဖြစ်သည်။] သာဝကေ ဝါ၊ ဘုရားရှင်၏ တပည့်သာဝကတို့ကိုလည်းကောင်း။ ပူဇယတော၊ ပူဇော်သူ ၏။ (ပုညံ၊ ကောင်းမှုကို။ ဣမံ၊ ဤကောင်းမှုသည်။ ဧတ္တံ (ဧတ္တကံ)၊ ဤမျှအတိုင်းအရှည် ရှိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ကေနစိ အပိ၊ တစ်စုံတစ်ယောက်သော ဗြဟ္မာစသူသည်သော် လည်း။ ဝါ၊ တစ်စုံတစ်ခုသော ချိန်တွယ်တိုင်းတာခြင်းဖြင့်သော်လည်း။ သင်္ခါတုံ၊ ရေတွက် ခြင်းငှာ။ န သက္ကာ၊ မတတ်နိုင်။) (ပါ-၁၉၅) [အပ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၁၄အတိုင်း နောက်ဂါထာမှ တတိယ, စတုတ္ထပါဒတို့ကို လှမ်းယူ၍ ပေးထားသည်။]
၁။ ပူဇာရဟေ။ ။ ပူဇာရဟာ နာမ ဗုဒ္ဓပစ္စေကဗုဒ္ဓအရိယသာဝကာစရိယုပဇ္ဈာယ- မာတာပိတုဂရုအာဒယော၊ တေသု ပူဇာရဟေသု မာလာဒိပဒုမဝတ္ထာဘရဏစတုပစ္စယာဒီဟိ ပူဇယတော ပူဇယန္တဿ ပုဂ္ဂလဿ ပုညကောဋ္ဌာသံ...န သက္ကာ၊-အပ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၁၄။
အဖွင့်အလို ။ ။ ဤအဖွင့်၌ “ပူဇာရဟေသု” ဟု ဖွင့်သဖြင့် “ပူဇာရဟေ”စသည်ဝယ် သတ္တမီအနက်၌ ဒုတိယာယောဝိဘတ်ဟု ယူ၍ “ပူဇာရဟေ-ကုန်သော၊ ပေ ၊ ဗုဒ္ဓေ-တို့၌လည်း ကောင်း၊ ယဒိ-ပါး၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓေ ဝါ-တို့၌လည်းကောင်း၊ သာဝကေ ဝါ-တို့၌လည်းကောင်း၊ ပူဇ- ယတော-၏”ဟု ပေးရာ၏။
သီဋီသစ်နိ၊၁၊၂၆။ ။ ထို၌ သတ္တမီဧကဝုစ်, ဒုတိယာဗဟုဝုစ်၂မျိုးကြံ၍ “ဗုဒ္ဓေ ဝါ-၌ လည်းကောင်း၊ ဝါ-တို့ကိုလည်းကောင်း”ဟု ပေး၏၊ ဓမ္မ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၆၄၊ အပ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၁၄တို့၌ “ဗုဒ္ဓါဒီ (ဗုဒ္ဓါဒယော) ပူဇယတော”ဟု တွေ့ရခြင်း, နောက်ဂါထာ၌ “တေ တာဒိသေ”ဟု ရှိ ခြင်းတို့ကြောင့် ဒုတိယာဗဟုဝုစ်သာ ကောင်း၏။
န သက္ကာ ပုညံ သင်္ခါတုံ, ဣမေတ္တမပိ ကေနစိ။
တာဒိသေ၊ ထိုကဲ့သို့ ရှုအပ်ကုန်သော။ နိဗ္ဗုတေ၊ ပရိနိဗ္ဗာန်စံတော်မူပြီးကုန် သော။ အကုတောဘယေ၊ တစ်စုံတစ်ခုသောဘဝ, တစ်စုံတစ်ခုသောအာရုံမှ ဘေးမရှိ ကုန်သော။ တေ၊ ထိုဘုရားပစ္စေကာ အရိယာသာဝကတို့ကို။ ပူဇယတော၊ ၏။ ပုညံ၊ ကောင်းမှုကို။ ဣမံ၊ ဤကောင်းမှုသည်။ ဧတ္တံ (ဧတ္တကံ)၊ ၏။၁ (ဣတိ၊ သို့။) ကေနစိ အပိ၊ လည်း။ သင်္ခါတုံ၊ ငှာ။ န သက္ကာ၊ နိုင်။ (ပါ-၁၉၆)
၁။ ဣမေတ္တမပိ။ ။ “ဣမံ+ဧတ္တကံ+အပိ”ဟုဖြတ်၊ မ၌ နိဂ္ဂဟိတ်ချေ, က၌ နိဂ္ဂဟိတ် ကို မ-ပြု, က-ချေ၊ “ဧတံ+ပရိမာဏံ အဿာတိ ဧတ္တကံ”ဟု ပြု၊ ယဒနုပပန္နာသုတ်ကြီးဖြင့် ဧတနောင် တ္တကပစ္စည်းသက်, ဧတကိုလည်း ဧပြု။(ရူ-၂၃၄၊ မောဂ်-၄, ၄၂)
ကဿပဒသဗလဿ သုဝဏ္ဏစေတိယဝတ္ထုအဋ္ဌကထာဂါထာ
စေတောပဏိဓိဟေတု ဟိ, သတ္တာ ဂစ္ဆန္တိ သုဂ္ဂတိံ။
တိဋ္ဌန္တေ၊ သက်တော်ထင်ထင်, တည်ရှိစဉ်ဝယ်, ဖူးမြင်ရငြား, မြတ်ဘုရား၌ လည်းကောင်း။ နိဗ္ဗုတေ စာပိ၊ ရွှေပြည်နိဗ္ဗူ, စံတော်မူသည့်, သုံးလူထွတ်ထား, မြတ် ဘုရား၌လည်းကောင်း။ စိတ္တေ၊ ဂုဏ်တော်အာရုံ, ကောင်းစွာထုံလျက်, တလုံလဲလဲ, မှီဝဲစွဲသုံး, စိတ်နှလုံးသည်။ သမေ၊ သဒ္ဓါပညာ, အရာရာဝယ်, မကွာတန်းတူ, ညီမျှပါမူ ကား။ သမံ ဖလံ၊ အကျိုးပေးဟန်, အတန်တန်လည်း, ဧကန်ညီမျှ, တန်းတူရလေ၏။ ဟိ၊ ထိုစကားလျှင်, မမှားဧကန်, ယုတ္တိတန်လှပါ၏။ သတ္တာ၊ ယုတ်မြတ်မဟူ, သူငါကစ, သတ္တဝါဟူသမျှတို့သည်။ စေတောပဏိဓိဟေတု၊ စိတ်နေစိတ်ထား, ကြီးမားဖြူစင်, ကြည်လင်သန့်ရှင်း, အကြောင်းရင်းကြောင့်။၂ သုဂတိံ၊ လူ့ရွာနတ်ထံ, ချမ်းသာစံလျက်, နိဗ္ဗာန်တိုင်ထိ, အကောင်းဆုံးဂတိသို့။ [ဂါထာ၌ ဆန်းကြောင့် ဂဒွေဘော်ဖြင့် “ဒုဂ္ဂတိံ”ဟု ရှိသည်။] ဂစ္ဆန္တိ၊ ပါရမီစွမ်းသလောက်, စခန်းပေါက်အောင်, လှမ်းရောက်နိုင်ကြပေ သတည်း။ (ဋ္ဌ-၂၀၅)
၂။ စေတောပဏိဓိဟေတု။ ။ စေတောပဏိဓိဟေတု ဟီတိ အတ္တနော စိတ္တဿ သမ္မဒေဝ ဌပနနိမိတ္တံ၊ အတ္တသမ္မာပဏိဓာနေနာတိ အတ္ထော၊-ဝိမာန၊ဋ္ဌ၊၁၈၇။
ကဿပဒသဗလဿ သုဝဏ္ဏစေတိယဝတ္ထုဂါထာနိဿယ ပြီးပြီ။
ဗုဒ္ဓဝဂ်ဂါထာနိဿယ ပြီးပြီ။