ကံစီမံရာ
| ←ဒါနခန်း | မိရိုးဖလာလွန် ဗုဒ္ဓဘာသာ (၁၉၇၅ ခုနှစ်) by ကံစီမံရာ |
မိရိုးဖလာလွန် ဗုဒ္ဓဘာသာ→ |
ကံစီမံရာ
အခန်း-၁၅
သုဘအမေး။ ။ အရှင်ဂေါတမ၊ လူတွေဟာ လူချင်းတူပါလျက် အသက် တို - ရှည်၊ ရောဂါ နည်း - များ၊ အဆင်းလှ-မလှ၊ အခြံအရံ များ - မများ၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာ နည်း - များ၊ အမျိုး ယုတ် - မြတ်၊ ပညာ ရှိ - မဲ့ ကွဲပြားနေရတာ ဘာကြောင့်ပါလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ လုလင်၊ သတ္တဝါတို့သည် ကံသာလျှင် မိမိဥစ္စာရှိကြတယ်။ ကံရဲ့ အမွေခံတွေ ဖြစ်ကြတယ်။ ကံသာလျှင် ဆွေမျိုး၊ ကံသာလျှင် မှီခိုရာ ရှိကြတယ်။ အယုတ် အမြတ် ချမ်းသာ ဆင်းရဲဖြစ်ဖို့ ကံသာလျှင် ဝေဖန်ပိုင်းခြား ပေးနေတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေ ဘာကြောင့် အသက် တို - ရှည် ဖြစ်ရပါသလဲ။
ဘုရားရှင်အဖြေ။ ။ လုလင်၊ သူ့အသက်ကို သတ်လေ့ရှိသူ၊ ကြမ်းကြုတ်ရက်စက် သနားကြင်နာမှု ကင်းတဲ့လူဟာ သေရင် ငရဲကို ရောက်ရမယ်။ ငရဲမရောက်ဘဲ လူလာဖြစ်ရင် အသက်တိုရတတ်တယ်။
သူ့အသက် သတ်ခြင်းမှ ရှောင်လေ့ရှိသူ၊ သနားကြင်နာတတ်သူ၊ သတ္တဝါတွေရဲ့ အကျိုးကို လိုလားသူဟာ သေရင် နတ်ပြည်ရောက်ရမယ်၊ လူ့ပြည်မှာ ဖြစ်ရင်လဲ အသက်ရှည်ရတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေဟာ ဘာကြောင့် အနာရောဂါ နည်းရ - များရ သလဲ။
ဘုရားရှင်အဖြေ။ ။ တုတ်၊ လက်နက် စသည်ဖြင့် သတ္တဝါတွေကို ညှင်းဆဲနှိပ်စက်တတ်တဲ့လူဟာ သေရင် အပါယ် ရောက်ရမယ်။ လူလာဖြစ်ရင် အနာရောဂါ များရတယ်။ အချို့လူများက ညှင်းဆဲနှိပ်စက်လေ့ မရှိဘူး။ သူတို့သေ သော် နတ်ပြည်မှာ ဖြစ်ရတယ်။ လူ့ပြည်မှာ ဖြစ်ရင်လဲ အနာရောဂါ ကင်းကြတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေ ဘာကြောင့် ရုပ်ဆိုး - ရုပ်ချော ဖြစ်ကြရပါသလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ အချို့လူတွေဟာ အမျက်ဒေါသ ကြီးတယ်၊ မနှစ်သက်ဖွယ်စကား၊ ကြမ်းတမ်းတဲ့စကားကို ပြောဆို ကြတယ်၊ ထိုသူတွေ သေရင် ငရဲရောက်ရတယ်။ လူ့ပြည်မှာ လာဖြစ်ရင်လဲ အရုပ်ဆိုးကြတယ်။
အချို့ လူတွေကတော့ အမျက်မထွက်၊ မကြမ်းတမ်း၊ သည်းခံတတ်တယ်။ ထိုသူတို့သေရင် နတ်ပြည် ရောက်ရ တယ်။ လူလာဖြစ်ပြန်ရင်လဲ အဆင်းလှပ ရှုချင်စဖွယ် ရှိကြတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေ ဘာကြောင့် အခြံအရံ နည်းကြ များကြပါသလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ အချို့လူတွေဟာ သူတစ်ပါးတို့ လာဘ်ရမှု၊ အရိုအသေ၊ အမြတ်အနိုး၊ အပူဇော်ခံရမှုကို မနာလို ငြူစူကြ၏၊ ထိုသူတို့သေလျှင် ငရဲပြည်ကိုရောက်၍ လူဖြစ်ပြန်သောအခါ အခြံအရံမရှိ ဖြစ်ရတတ်တယ်။
သူတစ်ပါး လာဘ်ရခြင်း၊ အရိုအသေ၊ အမြတ်အနိုး အပူဇော် ရှိခိုးခံရမှုကို မနာလို ဝန်တိုမဖြစ်၊ ထိုသူသေသောအခါ နတ်ပြည်မှာ ဖြစ်ရတယ်။ လူလာဖြစ်ပြန်တော့လဲ အခြံအရံ များကြရတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေဟာ ဘာ့ကြောင့် စည်းစိမ် နည်းများ ကွဲပြားကြပါသလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ အချို့လူတွေဟာ သမဏဗြဟ္မဏ ခေါ် ရဟန်းပုဏ္ဏားတွေကို ပေးလှူပူဇော်မှု မပြုကြဘူး။ ပေးလှူ လို့ အကျိုးမရှိဟု မှားယွင်းစွာ ယူဆကြတယ်။ ထိုလူတွေ သေတဲ့အခါ ငရဲမှာ ဖြစ်ရတယ်။ လူလာဖြစ်ပြန်တော့ စည်းစိမ်ဥစ္စာ နည်းပါးကြတယ်။
အချို့ကတော့ သမဏဗြဟ္မဏ ရဟန်းပုဏ္ဏားတွေကို ဆွမ်း၊ သင်္ကန်း၊ ကျောင်း၊ ဆေး ပစ္စည်းလေးပါးကို ပေးလှူကြ တယ်။ ထိုသူတွေဟာ သေရင် နတ်ပြည်ရောက်ရတယ်၊ လူလာဖြစ်ပြန်ရင် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ပေါများကြတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေဟာ ဘာ့ကြောင့် အမျိုးယုတ်ကြ - မြတ်ကြပါသလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ အချို့လူတွေဟာ မာန်မာန ခက်ထန် ထောင်လွှားကြတယ်။ ရိုသေမြတ်နိုး ရှိခိုးပူဇော်ထိုက်သူကို မရိုသေ မမြတ်နိုး၊ မပူဇော်၊ ထိုလူတို့ သေရင် ငရဲပြည်မှာဖြစ်၍ လူဖြစ်ပြန်သောအခါ အမျိုးယုတ်မာ အောက်ကျ နောက်ကျ ဘဝမှာ ဆင်းဆင်းရဲရဲဘဝမှာ လာဖြစ်ရတယ်။
အချို့လူများကတော့ မာန်မာန မထောင်၊ ရိုသေမြတ်နိုး ရှိခိုးပူဇော်ထိုက်သူကို ပူဇော်တယ်။ ထိုသူသေရင် နတ်ပြည် ရောက်တယ်။ လူ့ပြည်လာဖြစ်ရင် အမျိုးမြတ်၍ ဂုဏ်သရေရှိ အထက်တန်းလွှာမှာ လာဖြစ်ရတယ်။
သုဘအမေး။ ။ လူတွေ ဘာကြောင့် ပညာမဲ့ ပညာရှိ ဖြစ်ကြပါသလဲ။
ဘုရားရှင်ဖြေ။ ။ အချို့သူများသည် သမဏဗြဟ္မဏပညာ တတ်မြောက်သူကို ချဉ်းကပ်၍ ဆွေးနွေးမေးမြန်း နာခံ မှတ်သားလေ့မရှိ၊ ထိုလူမျိုးသေရင် ငရဲဖြစ်ရတတ်၍ လူဖြစ်လာသောအခါ ပညာမဲ့ကြ၏၊ ဉာဏ်ထိုင်းကြ၏၊
အချို့သူများကား သမဏဗြဟ္မဏ ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့ထံ ချဉ်းကပ်လျက် အကောင်း အဆိုး အကြောင်း အကျိုးတရား သဘောတို့ကို ဆွေးနွေးမေးမြန်းကြ၏၊ ထိုသူတို့ သေသော် နတ်ပြည်မှာဖြစ်၍ လူဖြစ်လာပြန်သောအခါ ပညာရှိ၏၊ ဉာဏ်ထက်မြက်၏၊
မေး။ ။ အထက်ပါ မကောင်းမှု ကောင်းမှုတွေဟာ နောက်ဘဝမှာ အကျိုးပေးပါသလား။ ဒီပစ္စုပ္ပန် ဘဝမှာ အကျိုးမပေးဘူးလား။
ဖြေ။ ။ အထက်ပါ ကောင်းမှုတွေကို ပြုလုပ်သူဟာ အခုဘဝမှာ လက်ငင်းဒိဋ္ဌ အကျိုးတွေကို ခံစားနိုင်ပါတယ်။ မကောင်းတဲ့ အပြစ်တွေကို ပြုလုပ်တဲ့သူတွေဟာလဲ ချက်ချင်းလက်ငင်း မကောင်းတဲ့အကျိုးကို ခံစားကြရပါတယ်။ ဒါတွေကတော့ မျက်မြင်ဒိဋ္ဌဖြစ်လို့ ဘုရားရှင်က သီးခြားမဟောတာ ဖြစ်ပါတယ်။ သုဘက မေးလို့ ဘုရားရှင် ဖြေထားတဲ့ မိမိပြုသမျှ ကံသာလျှင် အကြောင်းရင်း၊ ကံ၏ အမွေခံသာ ဖြစ်ကြရမည်ကို နှလုံးသွင်းပြီး ကောင်းတဲ့ အကျိုးတွေရအောင် ကောင်းတာတွေ လုပ်ဖို့၊ မကောင်းတဲ့ အကျို[ၐ]းတွေ မဖြစ်ရအောင် မကောင်းတာတွေ မလုပ်မိအောင် သတိပြုအပ်ပေသတည်း။ ။
++++++++++++++++++++++
နိဂုံး
ကျွန်ုပ်တို့ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ် အားထားရာ ဖြစ်သော ဂေါတမဘုရားရှင်သည် အိန္ဒိယပြည် မဇ္ဈိမဒေသ၌ ပွင့်တော်မူ သည်။ တရားတော်များကို ပါဠိဘာသာဖြင့် ဟောကြားတော်မူခဲ့သည်။ ဘုရားဟော တရားတော်များကို နိကာယ်အား ဖြင့် ငါးရပ်၊ ပိဋကအားဖြင့် သုံးပုံခွဲခြားကာ ပါဠိဘာသာဖြင့်ပင် သံဂါယနာခြောက်တန်တင်ခဲ့ကြသည်။ ရှေးဆရာတော် ကြီးများက ပါဠိဘာသာဖြင့်ပင် အများအားဖြင့် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။
သို့ရာတွင် သမိုင်း၏ပြောင်းလဲရေး ဖြစ်စဉ်အရ ရဟန်း သာမဏေမဟုတ်သော မြန်မာအရပ်သူအရပ်သား လူသာမန် တို့သည် ပါဠိဘာသာကို သင်ကြားခွင့် မရတော့သဖြင့် မိမိတို့ နေ့စဉ်ရွတ်ဖတ် သီဆိုနေသာ ဘာသာရေး ကျင့်ဝတ် များ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို ပီပီပြင်ပြင် ရှင်းလင်းနားလည်ခြင်း မရှိကြတော့ချေ။ မိရိုးဖလာ ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ လူကြီးမိဘ တို့ထံမှ ဘာသာရေးကျင့်ဝတ်များကို ပါဠိဘာသာဖြင့် လက်ခံယူလိုက်သော်လည်း ထိုပါဠိဘာသာ၏ အဓိပ္ပာယ် အပြည့်အစုံကိုကား သင်ယူမှတ်သားခြင်း မပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ကြပေ။ ယခုခေတ် သိပ္ပံပညာ ထွန်းကား၍ အရာရာကို ဆန်းစစ်လက်ခံလိုမှုများ ထွန်းကားလာသောအခါ အချို့သော ဘာသာရေးကျင့်ဝတ်များကို ဝေဖန်ဆန်းစစ်လာကြ သည်။ ထိုသို့ ဆန်းစစ်ရာ၌ ထိုဘာသာရေး ကျင့်ဝတ်များကို စီစဉ်ထားသော မြန်မာဘိုးဘေးတို့၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို မသိသဖြင့် အဓိပ္ပာယ်မရှိသကဲ့သို့ ထင်မြင်မှတ်ယူ ဝေဖန်ကြ ကုန်သည်။ မိမိကိုယ်တိုင် မှတ်ယူထားရုံမက ဤဘာ သာရေးကျင့်ဝတ်များ မည်သို့မှားသည် စသည်ဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ပညာတတ်ကြီးထင်အောင် ပြောဟောကြသည်။
ထိုသို့ ပြောဟောသူက ပုဂ္ဂိုလ် ကာလဒေသကို ကြည့်၍ ဟောထားသော သုတ္တန်ပါဠိကို တရားသေစွဲမှတ် ရွတ်ဆို ကာ ယုတ္တိယုတ္တာရှိရှိ ပြောဟောသောအခါ မူလက ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ မသိဘဲ ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်နှင့် ရှေးမြန်မာတို့ ဤသို့စီစဉ်ခဲ့သည်ကိုမသိဘဲ ပါဠိဘာသာဆိုရိုးကိုသာရွတ်တတ်၍ အသိဉာဏ်နှင့်မယှဉ်သည့် မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာ တို့သည် အဟုတ်ထင်ကုန်ကြသည်။ ထိုဆရာမျိုးကိုပင် ဆရာတစ်ဆူအဖြစ် ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ကြသည်။ မှန်ကန် သော ဘာသာတရားပေါ်၌ သံသယတွေ ဖြစ်လာကြသည်။
ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်မှန်သမျှ မိမိပြုလုပ်နေသော ရွတ်ဆိုနေသော ဘာသာရေးဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်များကို အဓိပ္ပာယ် သိထားသင့်သည်။ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိထားသင့်သည်။ ဤသို့ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် မည်သည့်အကျိုးအာနိသင်များ ခံစား ရသည်ကို ကိုယ်တိုင် သိထားသင့်သည်။ ထိုသို့ အခြေခံကျကျ သိထားပါက တတ်ယောင်ကား အဖျက်သမားတို့ မည်သို့ ပြောဟောစေကာမူ မိမိကျင့်ကြံ လုပ်ဆောင်မှုအပေါ်၌ သံသယတွေ ဝင်လာတော့မည် မဟုတ်၊ ထိုတတ် ယောင်ကား စိတ်ကူးယဉ် သမားများကိုပင် အမြင်မှန်ရအောင် ရှင်းပြနိုင်ပေလိမ့်မည်။
မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာအဆင့်မှ အသိနှင့်ယှဉ်သော ဗုဒ္ဓဘာသာအဆင့်သို့ ရောက်၍ ဘုရားရှင်၏ တရားတော်များကို လက်တွေ့ကျင့်ကြံနိုင်ပြီး ပစ္စုပ္ပန် တမလွန် နှစ်တန်သော အကျိုးကို ခံစားနိုင်ကြစေရန် ရေးသားအပ်သော မိရိုးဖလာ လွန် ဗုဒ္ဓဘာသာစာအုပ်သည် ၁၃၁၇ - ခု၊ ဝါခေါင်လဆန်း ၆-ရက်၊ အင်္ဂါနေ့တွင် ပြီးဆုံးအောင်မြင်ပါသတည်း။
ရန်ကုန်၊ ၁၂ - ၈ - ၇၅........သောင်းလွင်