ကုက္ကုဋအဏ္ဍခါဒိကာဝတ္ထု
၂။ ကြက်ဥစားသော မိန်းမတစ်ယောက်ဝတ္ထု
ပရဒုက္ခူပဓာနေနအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် ကြက်ဥစားသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
လျှာအလိုလိုက်၍ ဘီလူးဖြစ်ခြင်း
သာဝတ္ထိပြည်၏ မနီးမဝေးသောအရပ်၌ ပဏ္ဍုရမည်သော ရွာတစ်ခုသည် ရှိသတတ်၊ ထိုရွာ၌ တံငါသည်တစ်ယောက်သည် နေ၏၊ ထိုတံငါသည်သည် သာဝတ္ထိပြည်သို့ လာလတ်သည်ရှိသော် အစိရဝတီမြစ်၌ လိပ်ဥတို့ကိုမြင်၍ ထိုလိပ်ဥတို့ကို ယူဆောင်ခဲ့သဖြင့် သာဝတ္ထိပြည်သို့လာ၍ တစ်ခုသောအိမ်၌ ချက်ပြုတ်စေပြီးလျှင် စားလတ်သည်ရှိသော် ထိုအိမ်၌ရှိသော သတို့သမီးငယ်အားလည်း လိပ်ဥတစ်လုံးကို ပေးလေ၏၊ ထိုသတို့သမီးငယ်သည် ထိုလိပ်ဥကို စားပြီးလျှင် ထိုနေ့မှစ၍ တစ်ပါးသော စားသောက်ဖွယ်မည်သည်ကို အလိုမရှိလေ၊ ထိုသို့ အလိုမရှိလတ်သည်ရှိသော် သတို့သမီးငယ်၏မိခင်သည် ကြက်မဥရာ မြုံတင်းမှ ကြက်ဥတစ်လုံးကိုယူ၍ ပေးလေ၏။ ထိုသတို့သမီးငယ်သည် ကြက်ဥကို စားပြီးလျှင် ရသတဏှာဖြင့် ဖွဲ့အပ်သည်ဖြစ်ရကား ထိုနေ့မှစ၍ မိမိအလိုလိုသာလျှင် ကြက်မ၏ အဥတို့ကိုယူ၍ စား၏၊ ကြက်မသည် ဥတိုင်း,ဥတိုင်းသောအခါ၌ မိမိ၏အဥတို့ကိုယူ၍ စားသော ထိုသတို့သမီးငယ်ကို မြင်ရသဖြင့် ထိုသတို့သမီးငယ်ကြောင့် ပင်ပန်းတုန်လှုပ်ခြင်းသို့ ရောက်သော ထိုကြက်မသည် ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ “ယခုအခါ ဤကိုယ်အဖြစ်မှ စုတေသည်ရှိသော် ဘီလူးမ ဖြစ်၍ သင်ဖွားတိုင်းသော သားငယ်တို့ကို စားခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်သောသူ၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်ရပါစေသောဝ်”ဟု ဆုတောင်းခြင်းကို ဖြစ်စေပြီးလျှင် သေလတ်သည်ရှိသော် ထိုအိမ်၌ပင်လျှင် ကြောင်မတစ်ကောင်၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်လာ၏၊ သတို့သမီးငယ်သည် သေလတ်သည်ရှိသော် ထိုအိမ်၌ပင်လျှင် ကြက်မ၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်ရရှာလေ၏။ ကြက်မသည် အဥတို့ကို ဥ၏၊ ကြောင်မသည် လာလတ်၍ ထိုကြက်ဥတို့ကိုစားပြီးလျှင် နှစ်ကြိမ်မြောက်လည်းကောင်း၊ သုံးကြိမ်မြောက်လည်းကောင်း စားပြန်သည်သာလျှင်တည်း၊ ကြက်မသည် “သုံးကြိမ်တို့တိုင်အောင် ငါ၏အဥတို့ကို စားပြီးလျှင် ယခုအခါ ငါ့ကိုလည်း စားခြင်းငှာ အလိုရှိဘိ၏၊ ဤကိုယ်အဖြစ်မှ စုတေမနေ သေလွန်လေသည်ရှိသော် သားသမီးနှင့်တကွ ထိုကြောင်မကို စားခြင်းငှာ ရပါလို၏”ဟု ဆုတောင်းခြင်းကို ပြု၍ ထိုဘဝမှ စုတေသည်ရှိသော် ကျားသစ်မ၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်လေ၏၊ ကြောင်မသည်လည်း သေ၍ သမင်မ၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်လေ၏၊ ထိုသမင်မ၏ သားဖွားသောအခါ၌ ကျားသစ်မသည် လာလတ်၍ ထိုသမင်မကို သားတို့နှင့်တကွ စားလေ၏၊ ဤသို့ စားကြကုန်လျက် ငါးရာသော ကိုယ်အဖြစ်တို့၌ တစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်၏ ဆင်းရဲကို ဖြစ်စေပြီးလျှင် အဆုံး၌ တစ်ယောက်ကား ဘီလူးမ၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်လေ၏၊ တစ်ယောက်ကား သာဝတ္ထိပြည်၌ အမျိုးသမီး၏အဖြစ်ဖြင့် ဖြစ်လေ၏။
ဤဝတ္ထု၌ မြတ်စွာဘုရားသည် “ရန်ဟူသည် ရန်တုံ့မမူသဖြင့် ငြိမ်းအေး၏။ ရန်တုံ့မူသဖြင့် မငြိမ်အေးနိုင်”ဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင် နှစ်ယောက်စလုံးဖြစ်သော သူတို့အားလည်း တရားဟောလိုရကား ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဝေရသံသဂ္ဂ သံသဋ္ဌော၊ ဝေရာ သော န ပရိမုစ္စတိ။
ယော၊ အကြင်သူသည်။ ပရဒုက္ခူပဓာနေန၊ သူတစ်ပါးအပေါ်၌ ဒုက္ခထင်စေခြင်းဖြင့်။ ဝါ၊ သူတစ်ပါးအား ဆင်းရဲကို ဖြစ်စေသဖြင့်။ အတ္တနော၊ မိမိ၏။ သုခံ၊ ချမ်းသာကို။ ဣစ္ဆတိ၊ အလိုရှိ၏။ သော၊ ထိုသူသည်။ ဝေရသံသဂ္ဂသံသဋ္ဌော၊ ရန်ရောယှက်ခြင်းဖြင့် ရောနှောသည်ဖြစ်၍။ ဝေရာ၊ ရန်မှ။ န ပရိမုစ္စတိ၊ မလွတ်။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ဘီလူးမသည် သရဏဂုံတို့၌ တည်၍ ငါးပါးသောသီလတို့ကို ဆောက်တည်သဖြင့် ရန်မှ လွတ်ကင်းလေ၏၊ အမျိုးသမီးသည်လည်း သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏၊ ရောက်လာသောသူတို့အားလည်း အကျိုးရှိသောဒေသနာ ဖြစ်တော်မူလေ၏။