ကလဏ္ဍုကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၂၆။ အသိလက္ခဏဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၂၇။ ကလဏ္ဍုကဇာတ်

၁၂၈။ ဗိဠာရဝတဇာတ်→

၇။ ကလဏ္ဍုကဇာတ်

သူတပါးတို့အား ရှုတ်ချကဲ့ရဲ့ တတ်သောသူ၏ အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် တေ ဒေသာ တာနိ ဝတ္ထူနိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤကလဏ္ဍုကဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီ တင်းသုံး နေတော်မူစဉ် တယောက်သော ရှုတ် ချသော စကားကို ဆိုတတ်သော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ကလဏ္ဍုက ဇာတ်၌ နှစ်ပါးကုန်သောဝတ္ထုတို့သည်လည်း ကဋာဟကဇာတ်နှင့် တူကုန်သလျှင် ကတည်း။

အတိတ်ဝတ္ထု... ဤကလဏ္ဍုကဇာတ်၌ကား ဗာရာဏသီ သူဌေးအား ကလဏ္ဍုကမည်သော ကျွန်သည် ဖြစ်၏။ ထိုကလဏ္ဍုက၏ ပြေး၍ ပစ္စန္တရစ်သူဌေး၏ သ္မီးကိုယူ၍ များစွာသော အခြံအရံဖြင့် နောက်ကာလ၌ ဗာရာဏသီသူဌေးသည် ရှာစေသည်ရှိသော် ထိုကလဏ္ဍုက၏ ရောက်ရာအရပ်ကို မသိသည်ဖြစ်၍ သွားချေ ကလဏ္ဍုကကိုရှာချေဟု မိမိသားဖြစ်သော ကျေးသားငယ်ကိုစေ၏။ ကျေးသားငယ်သည် ထိုမှဤမှလှည့်လည်သည်ရှိသော် ထိုမြို့သို့ ရောက်၏။ ထိုကာလ၌လည်း ကလဏ္ဍုကသည် မြစ်၌ကစားခြင်းကို ကစားလိုသည်ဖြစ်၍ များစွာသော ပန်း နံ့သာ နံ့သာပျောင်းကို၎င်း ခဲဘွယ်ဘောဇဉ်ကို၎င်းယူခဲ့စေ၍ သူဌေးသီးနှင့်လှေစီး၍ ရေ၌ကစား၏။ ထိုအရပ်၌ မြစ်ကစားခြင်းကိုကစားကုန်သော အစိုး ရကုန်သောသူတို့သည် ထက်သောဆေးဖြင့်ထုံအပ်သော နို့ရည်ကို သောက်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် တနေ့ပတ်လုံး ရေ၌ကစားကုန်သောသူတို့အား အချမ်းသည်မနှိပ်စက်၊ ဤကလဏ္ဍုကသည်ကား နို့ရည်ကိုနှုတ်ငုံ၍ ခံတွင်းဆေး၍ ထို့နိုရည်ကိုထွေး၏။ ထွေးသည်ရှိသော် ရေ၌မထွေးမူ၍ သူဌေးသမီးဦးခေါင်း၌ ထွေး၏။ ကျေးသားငယ်သည် ထိုမြစ်နားသို့သွား၍ တခုသောသဖန်းခက် ၌နား၍ ကြည့်သည်ရှိသော် ကလဏ္ဍုကကိုသိ၍ သူဌေးသ္မီးသို့ ဦးခေါင်း၌နို့ရည်ကို ထွေးသည်ကိုမြင်၍ ဟယ် ကလဏ္ဍုကမည်သောကျွန် မိမိ၏ အမျိုးကို၎င်း, နေရာအရပ်ကို၎င်း အောက်မေ့ လော့၊ နို့ရည်ကို နှုတ်၌ငုံ၍ ခံတွင်းကိုဆေး၍ အမျိုးနှင့်ပြည့်စုံသော ချမ်းသာသဖြင့် ကြီးသောသူဌေးသမီး၏ ဦးခေါင်း၌ မထွေးလင့်၊ မိမိပမာ ဏကို သိလာဟု ဆိုလို၍-

၁၂၇။ တေ ဒေသာ တာနိ ဝတ္ထူနိ၊ အဟဉ္စ ဝနဂေါစရော။
အနုဝိစ္စ ခေါ တံ ဂဏေယျုံ၊ ပိဝ ခီရံ ကလဏ္ဍုက။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၂၇။ ကလဏ္ဍုက၊ ကဏ္ဍာက။ တေ ဒေသာ၊ ထိုသင်၏အရပ်တို့သည်၎င်း။ တာနိ ဝတ္ထုနိ၊ ထိုသင်၏တည်ရာတို့သည်၎င်း။ သန္တိ၊ ရှိကုန်၏။ တာနိ၊ ထိုဒေသဝတ္ထုတို့ကို။ ဝနဂေါစရေ၊ တော ၌ကျက်စားသော။ အဟဉ္စ၊ ငါကျေးသားသည်လည်း။ ဇာနာမိ၊ သိ၏။ သာမိကာ၊ သင်၏ သခင်တို့သည်။ တံ၊ သင့်ကို။ အနုဝိစ္စ၊ သိ၍။ ဂဏေယျုံ၊ ဖမ်းကုန်ရာ၏။ ခီရံ၊ နို့ရည်ကို။ ပိဝ၊ သောက်လေလော။

ကလဏ္ဍုကသည်လည်း ကျေးသားငယ်ကိုသိ၍ ငါ့ကို ထင်ရှားသည်ကို ပြုရာ၏ဟု ကြောက်ခြင်းကြောင့် အရှင်လာလော့၊ အဘယ်အခါ၌ လာသနည်းဟု ဆို၏။ ကျေးသားငယ်သည် ကလဏ္ဍုကသည် ငါ့ကို အစီးအပွားကိုအလိုရှိသည်၏အဖြစ်ကြောင့် မခေါ်၊ ငါ၏လည်ကို လိမ်၍ သတ်ခြင်းငှါ အလိုရှိ၏ဟုသိ၍ ငါ့အား သင်ဖြင့် အလိုမရှိဟု ထိုသဖန်းခက်မှပျံ၍ ဗာရာ ဏသီပြည်သို့ သွား၍ မြင်ခဲ့တိုင်း သူဌေးအား အကျယ်အားဖြင့်ဆို၏။ သူဌေးသည် ကလဏ္ဍုကသည် မသင့်သည်ကိုပြု၏ဟုဆို၍ သွားပြီး သည်ရှိသော် ထိုကလဏ္ဍုကအား အာဏာကိုပြု၍ ထိုကလဏ္ဍုကကို ဗာရာဏသီသို့ဆောင်ခဲ့၍ ကျွန်အသုံးအဆောင်ဖြင့် သုံးဆောင်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ထိုရဟန်းသည် ထိုအခါ ကလဏ္ဍုက ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဗာရာ ဏသီသူဌေး ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။