ကပိဇာတ် -၂
| ←၄၀၃။ အဋ္ဌိသေနကဇာတ် (၇-၁-၈) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၄၀၄။ ကပိဇာတ် (၇-၁-၉) |
၄၀၅။ ဗကဇာတ် (၇-၁-၁၀)→ |
သတ္တကနိပါတ် - ကုက္ကုဝဂ်
၉။ ကပိဇာတ်
ပညာရှိစကားကို နားမထောင်၍ ပျက်စီးရခြင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နှင့် ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု
နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်ယတ္ထ ဝေရီ နိဝိသတိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤကပိဇာတ်ကို ဇေတဝန်။ ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဒေဝဒတ်ကို မြေမျိုသည်ရှိသော် တရားသဘင်၌ "ငါ့ရှင်တို့... ဒေဝဒတ်သည် ပရိသတ်နှင့်တကွ ပျက်စီး၏ဟု စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့... ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြ ကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့.ဒေဝဒတ်သည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ပရိသတ်နှင့်တကွ ပျက်စီးသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပျက်စီးဖူးသလျှင်ကတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ ထိုရဟန်းတို့သည် တောင်းပန်အပ်သည် ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် မျောက်မျိုး၌ဖြစ်၍ မျောက်အပေါင်းငါးရာ ခြံရံလျက် မင်း၏ ဥယျာဉ်၌ နေ၏။ ဒေဝဒတ် အလောင်းသည်လည်း မျောက် အမျိုး၌ဖြစ်၍ မျောက်အပေါင်းငါးရာ ခြံရံလျက် ထိုဥယျာဉ်၌ပင် နေ၏။
မျောက်၏ မိုက်မဲမှု
ထိုအခါ တစ်နေ့သ၌ ပုရောဟိတ်သည် ဥယျာဉ်သို့သွား၍ ရေချိုး၍ တန်ဆာဆင်၍ ထွက်လတ်သော် လျှပ်ပေါ်သော မျောက်တစ်ခုသည် ရှေးဦးစွာ သွားလင့်၍ မင်း၏ ဥယျာဉ်တံခါး တုရိုင်တိုင်ထိပ်၌ နေ၍ ပုဏ္ဏား၏ ထိပ်၌ ကျင်ကြီးတို့ကို ချ၍ တစ်ဖန် မော်၍ကြည့်သော ပုဏ္ဏား၏ မျက်နှာ၌ ချပြန်၏။
ပုဏ္ဏား ရန်ငြိုးဖွဲ့ပြီ
ပုဏ္ဏားသည် ပြန်၍ သို့ဖြစ်စေဦး၊ သင်တို့အား ပြုအပ်သော အမှုကို သိအံ့ဟု မျောက်တို့ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ ခြိမ်းခြောက်၍ တစ်ဖန် ရေချိုး၍ ဖဲ၏။
မျောက်လိမ္မာတို့ ပြောင်းရွှေ့ကြ
ပုဏ္ဏားသည် ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ ခြိမ်းခြောက်သည်၏ အဖြစ်ကို ဘုရားလောင်းအား ကြားကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ရန်သူတို့၏ နေရာအရပ်၌ နေခြင်းမည်သည် မသင့်၊ အလုံးစုံသော မျောက်အပေါင်းသည်လည်း တစ်ပါးသောအရပ်သို့ သွားစေသတည်းဟု မျောက်တစ်ထောင်တို့အား ကြားစေကုန်၏။ ဆိုနိုင်ခက်သော မျောက်သည် မိမိအခြံအရံမျောက်တို့ကိုယူ၍ နောက်မှ သိအံ့ဟု ထိုဥယျာဉ်၌လျှင် နေ၏။ ဘုရားလောင်းသည် မိမိအခြံအရံကိုယူ၍ တောသို့ဝင်၏။
ဆင်တို့ အနာပေါက်
ထိုအခါ တစ်နေ့သ၌ စပါးထောင်းသော ကျွန်မတစ်ယောက်သည် နေပူလှန်းအပ်သော စပါးကိုစားသော တစ်ခုသော ဆိတ်သည် မီးစဖြင့် ပုတ်ခတ်ခြင်းကိုရ၍ မီးလောင်သော ကိုယ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ပြေးလျက် ဆင်တင်းကုပ်ကို မှီ၍ တည်သော တစ်ခုသော မြက်ကုဋီ၏နံရံ၌ ကိုယ်ကို ပွတ်၏။ ထိုမီးသည် မြက်ကုဋိကို လောင်၏။ ထိုမြက်ကုဋိမှ ဆင်တင်းကုပ်ကို လောင်၏။ ဆင်တင်းကုပ်ကို လောင်လတ်သော် ဆင်တို့၏။ ကျောက်ကုန်းကို လောင်၏။ ဆင်ဆရာတို့သည် ဆင်တို့အား ကုစားအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်ကုန်။ ပုရောဟိတ်သည်လည်း မျောက်တို့ကို ဖမ်းအံ့သောငှာ အကြောင်းကိုစုံစမ်းလျက် သွား၏။
မျောက်မိုက်များ သေကြရ
ထိုအခါ မင်းအား ခစားအံ့သောငှာ လာသော ပုဏ္ဏားကိုမြင်၍ မင်းသည် ဆရာ များစွာကုန်သော ဆင်အပေါင်းကတို့သည် အနာပေါက်ကုန်၏။ ဆင်ဆရာတို့သည် ကုအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်ကုန်။ တစ်စုံတစ်ခုသောဆေးကို သိသလောဟု မေး၏။ ပုရောဟိတ်သည်လည်း အရှင်မင်းကြီး... မျောက်မှဖြစ်ကုန်သော ဆေးတို့သည် ရှိကုန်၏ ဟု ဆို၏။ ဆရာ... မျောက်မှဖြစ်သော ဆေးဟူသည် အဘယ်နည်း ဟု မေး၏။ ရှင်မင်းကြီး မျောက်ဆီတည်း ဟု ဆို၏။ ဆရာ အဘယ်မှာ ရအံ့နည်း ဆိုသော် ရှင်မင်းကြီး၏ ဥယျာဉ်၌ များစွာကုန်သော မျောက်တို့သည် ရှိသည်မဟုတ်လော ဟု ဆို၏။ မင်းသည် ဥယျာဉ်၌ မျောက်တို့ကိုသတ်၍ အဆီကို ဆောင်ကြကုန်လော့ ဟု ဆို၏။ လေးသမားတို့သည် ငါးရာသော မျောက်တို့ကို ပစ်စေ၍ သတ်ကုန်၏။
မျောက်လိမ္မာ၏ တရားစကား
တစ်ခုသော မျောက်အကြီးအကဲသည်ကား ပြေးသည်ရှိသော် ပစ်ချက်ဒဏ်ကို ရ၍လည်း ထိုအရပ်၌လျှင် မလဲမူ၍ ဘုရားလောင်း၏ နေရာအရပ်သို့ရောက်၍ လဲ၏။ မျောက်တို့သည် ငါတို့၏ နေရာအရပ်သို့ရောက်၍ သေ၏ဟု ထိုမျောက်၏ ပစ်ချက်ဒဏ်ကို ရသည်၏အဖြစ်ကို လည်းကောင်း၊ သေသည်၏ အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း ဘုရားလောင်းအား ကြားကုန်၏။
ဘုရားလောင်းသည် သွား၍ မျောက်အပေါင်း၏ အလယ်၌နေလျက် ပညာရှိတို့ အဆုံးအမကို နားမထောင်မူ၍ ရန်သူတို့၏ အရပ်၌နေသော သူတို့မည်သည် ဤသို့ ပျက်စီးကုန်၏ဟု မျောက်အပေါင်းတို့အား ဆုံးမလိုသည်၏ အစွမ်းအားဖြင့် -
ဧကရတ္တံ ဒွိရတ္တံ ဝါ၊ ဒုက္ခံ ဝသတိ ဝေရိသု။
ဧကဿ ကပိနော ဟေတု၊ ယူထဿ အနယော ကတော။
သစိတ္တဿ ဝသံ ဂန္တွာ၊ သယေထာယံ ယထာ ကပိ။
အဟိတော ဘဝတိ ဉာတီနံ၊ သကုဏာနံဝ စေတကော။
ဟိတော ဘဝတိ ဉာတီနံ၊ တိဒသာနံဝ ဝါသဝေါ။
ဥဘိန္နမတ္ထံ စရတိ၊ အတ္တနော စ ပရဿ စ။
ဂဏံ ဝါ ပရိဟရေ ဓီရော၊ ဧကော ဝါပိ ပရိဗ္ဗဇေ။
ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။
ရန်သူရှိရာ မနေအပ်
၆၁။ ယတ္ထ၊ အကြင်အရပ်၌။ ဝေရီ၊ ရန်သူသည်။ နိဝိသတိ၊ နေ၏။ တတ္ထ၊ ထိုအရပ်၌ ပဏ္ဍိတော၊ ပညာရှိသည်။ ဧကရတ္တံ ဝါ၊ တစ်ရက်မျှလည်းကောင်း။ ဒွိရတ္တံ ဝါ၊ နှစ်ရက်မျှ လည်းကောင်း။ န ဝသေ၊ မနေရာ။ ဝေရီသု၊ ရန်သူဘောင်တို့၌။ ဒုက္ခံ၊ ဆင်းရဲစွာ။ ဝသတိ၊ နေရ၏။
၆၂။ ဝေ၊ စင်စစ်။ လဟုစိတ္တဿ၊ ပေါ့သောစိတ်ရှိသော။ အနုဝိဓီယတော၊ ပေါ့သော စိတ်ရှိသောသူ၏ အတုကိုကျင့်သော။ ပေါသဿ၊ ယောက်ျားအား။ ဒိသော၊ ရန်သူသည်။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။ ဧကဿ၊ တစ်ခုသော။ ကပိနော၊ မျောက်၏။ ဟေတု၊ အကြောင်းကြောင့်။ ယူထဿ၊ မျောက်အပေါင်းအား။ အနယော၊ ပျက်စီးခြင်းကို။ ကတော၊ ပြုအပ်၏။
၆၃။ ဗာလောဝ၊ မိုက်သည်ဖြစ်လျှက်။ ပဏ္ဍိတမာနီ၊ ပညာရှိဟု ထင်မှတ်၍။ ယူထဿ၊ မျောက်အပေါင်းကို။ ပရိဟာရကော၊ ဆောင်သောသူသည်။ သစိတ္တဿ၊ မိမိစိတ်၏။ ဝသံ၊ အလိုသို့။ ဂန္တွာ၊ လိုက်၍။ မတသယန၊ သေ၍ အိပ်ရသည်ကို။ သယိတော ယထာ၊ အိပ်ရသကဲ့သို့။ အယံ ကပိ၊ ဤမျောက်သည်။ မတော၊ သေသည်ဖြစ်၍။ သယေထ၊ အိပ်ရ၏။
လူမိုက်ခေါင်းဆောင်လျှင် ပျက်မည်
၆၄။ ဗလဝါ၊ အားရှိသော။ ယူထဿ၊ မျောက်အပေါင်းကို။ ပရိဟာရကော၊ ဆောင်သော။ ဗာလော၊ သူမိုက်သည်။ န သာဓု၊ မကောင်း။ သကုဏာနံ၊ ငှက်တို့၏။ စေတကောဝ၊ တိမ်ညင်ကဲ့ သို့။ ဉာတီနံ၊ ဆွေမျိုးတို့၏။ အဟိတော၊ အစီးအားကို မဆောင်သည်။ ဘဝတိ၊ ဖြစ်၏။
၆၅။ ဗလဝါ၊ အားရှိသော။ ယူထဿ၊ မျောက်အပေါင်းကို။ ပရိဟာရကော၊ ဆောင်သော။ ဓီရောဝ၊ ပညာရှိသည်သာလျှင်။ သာဓု၊ ကောင်း၏။ တိဒသာနံ၊ တာဝတိံသာ နတ်တို့၏။ ဝါသဝေါဝ၊ သိကြားကဲ့သို့။ ဉာတီနံ၊ ဆွေမျိုး၏။ ဟိတော၊ အစီးအပွားကို ဆောင်သည်။ ဘဝတိ၊ ဖြစ်၏။
သီလ-ပညာ-ဗဟုသုတ
၆၆။ ယော စ၊ အကြင်သူသည်လည်း။ အတ္တနိ၊ မိမိ ၌။ သီလဉ္စ၊ သီလကို ယလည်းကောင်း။ ပညဉ္စ၊ ပညာကိုလည်းကောင်း။ သုတဉ္စ၊ အကြား အမြင်ကိုလည်းကောင်း။ ပဿတိ၊ မြင်၏။ သော၊ ထိုသူသည်။ အတ္တနော စ၊ မိမိ၏ လည်းကောင်း။ ပရဿ စ၊ သူတစ်ပါး၏လည်းကောင်း။ ဥဘိန္နံ၊ နှစ်ပါးကုန်သောသူတို့၏။ အတ္ထံ၊ အကျိုးကို။ စရတိ၊ ကျင့်နိုင်၏။
၆၇။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ သီလပညာသုတာ ဣဝ၊ သီလပညာသုတတို့ကဲ့သို့။ အတ္တာနံ၊ မိမိကိုယ်ကို။ သီလံ-သီလေစ၊ သီလ၌လည်းကောင်း။ ပညာ-ပညေ စ၊ ပညာ၌ လည်းကောင်း။ သုတာ- သုတေ စ၊ အကြားအမြင်၌ လည်းကောင်း။ တုလေယျ၊ နှိုင်းချိန်ပြီး၍။ ဓီရော၊ ပညာရှိသည်။ ဂဏံ ဝါ၊ အပေါင်းကိုလည်း။ ပရိဟရေ၊ ဆောင်ရာ၏။ ဧကော ဝါပိ၊ တစ်ယောက်တည်းလည်း။ ပရိဗ္ဗဇေ၊ ကျင့်ရာ၏။
ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် မျောက်မင်းဖြစ်လျက်လည်း ဝိနည်းပရိယာယဖြင့် ဟော၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ဒေဝဒတ်သည် ဆိုနိုင်ခက်သော မျောက်ဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ဒေဝဒတ်၏ ပရိသတ်တို့သည် ထိုအခါ ဆိုနိုင်ခက်သောမျောက်၏ ပရိသတ်တို့သည် ဖြစ်ကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ဘုရားပရိသတ်တို့သည် ထိုအခါ ပညာရှိမျောက်မင်း၏ ပရိသတ်ဖြစ်ကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ပညာရှိမျောက်မင်း ဖြစ်ပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
လူမိုက်ခေါင်းဆောင်၊ ဤလူ့ဘောင်၊ များမြောင်ပျက်စီးမည်
ကိုးခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ကပိဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****