څو په باغ کې لا يو ګل د نوبهار شته

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
څو په باغ کې لا يو ګل د نوبهار شته
by خوشحال خان خټک

څو په باغ کې لا يو ګل د نوبهار شته
د بلبلو، د توتيانو پرې چغار شته

نن دې غم له مانه ځان ساتي که ښه کا
چې په سيل د بهار راسره يار شته

چې له ياره سره مست، د ګلو ګشت کړم
محتسب که رانژدې شي پيزار شته

شيخ ملا دې زما غم په بهار نه خوري
چې رباب او سريندې غوندې غمخوار شته

نه به زه د ميو جام کښېږدم له لاسه
نه زما له پارساييې سره کار شته

ما و خپلې پارسايۍ ته رخصت ورکړ
په دا نورو پارسايانو مې اوس ډار شته

ساقي! بيا زما د ښهر خبر واخله!
لا يو څو په کوڅو پاتې پرهېز ګار شته

ګل و مل، ساز و سرود، ساقي سرې سترګې
لا به ډېر عالم رسوا کا چې دا چار شته

چې په هر پياله عقل له ما زدويي
د ساقي منت راباندې په بار بار شته

د ګلونو په موسم کې خوار هغه دی
چې يې نه پياله په لاس نه يې نګار شته

نن هغه شاه جهان د زمانې دی
چې دسته يې د ګلونو په دستار شته

چې نا اهل په غفلت ورباندې نه ځي
ځکه وصل د هر ګل په څنګ کې خار شته

د بهار زېبا ګلونه سوداګر دي
لخلخه به ځنې پيري چې خريدار شته

نن خوشاله! د زړه داد د عشرت ورکړه
دا څو ورځې غنيمت دی څو ګلزار شته


This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.