څو به کړمه ستا د وصل تمنا
څـــو بـــه کړمـــه ســـتا د وصـــل تمنـــا
عقل و هوښ را څخـه ولاړ پـه دا هـوا
ســتا د نــاز خریــد تــه زړونــه جودانــه دي
کـــه پـــه ســـر روح الامـــین کـــوي ســـودا
سرو مـال، دیـن و دنیـا بـه واړه درکـړم
ولـــي نـــه ده ســـتا د نـــیم وېښـــته بهـــا
د خپل رنځ علاج بـه چـا و تـه بیـان کـړم
مــرض ســخت شــو طبیبــان دي بــې پــروا
پر دکاه له ضعیفۍ اخیستئ نـه شـم
کــه څــه یــو، یـــو پــه رنــګ زه د کهربـــا
په نـیم دیـد کـه مـي زړه و باخښـه و تاتـه
خدای حاضر دئ خجـل یـم لـه دې وینـا
دا واړه د عشـــــق اکســـــیر اثـــــر پـــــر وکـــــړ
چـــي یـــې رنـــګ د حنـــان کړ لکه طلا
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.
Public domainPublic domainfalsefalse