پھاڪن جي حڪمت/باب پهريون/ڀاڱو ٻيون/فصل ٻيو
پهڻ مان چربي نٿي نڪري.
لوھ جي ڀريءَ سان درياھ ترڻ جي ڪوشش ڪرڻ.
جيڪو ڪنڊا پوکيندو سو گل ڪين گڏ ڪندو.
واريءَ مان تيل ڪڍڻ.
ڊگهي زبان عمر کي ڇوٽو ٿو ڪري.
ڌيان ڪر متان تنهنجي زبان تنهنجي سسي لاهي.
دولت جي لاءِ سئيءَ جو کاپو به ويڪرو آهي ۽ دشمن جي لاءِ ساري دنيا به سوڙهي آهي.
عشق ۽ مشڪ لڪڻ جا ناهن.
شاهي رستي سان هلجي اگرچه اهو ورن وڪڙن وارو هجي.
پنهنجي ڀاڇي کان ڀڄڻ.
وقت سڀکان چڱو استاد آهي.
خراب زال ڀت تي بيفل وڻ وانگي آهي.
جيڪو ماٺ ۾ رهي ٿو تنهن کي خدا هدايت ڪري ٿو.
ڳالھ ۽ پهڻ اڇلائڻ کان پوءِ وري نٿا موٽن.
گهڻو ڳالهائيندڙ ڀڳلن دلن وانگي آهي جنمان پاڻي وهيو وڃي.
شينهن ڪتي جي اوبر ڪين کائيندو آهي.
ڪتي جو مسجد سان ڪهڙو ڪم؟
رڇ سان گڏ ڳوُڻ ۾ پوڻ.
ڪوڙا دوست مفائيءَ تي گڏ ٿيان مکين وانگي آهي.
گهڻو بيٺل پاڻي ڪنو ٿئي ٿو.
علم جي هِڪڙي مڻ کي عقل جا ڏھ مڻ گهرجن.
تکي ترار نرم پَٽُ ڪين وڍي سگهندي.
نرميءَ سان هاٿيءَ کي به وار سان وٺي هلائي ٿو سگهجي.
قداعت سان ماڻهو بادشاھ ٿي گذاري سگهي ٿو.
ڏنگ کان سواءِ ماکي نه ملندي.
اَُٺ ۽ ٻليءَ گڏ جوٽڻ نگ نگهرجي.
هڪڙي گري ٻڪري سڄي ڌڻ کي گَرُلائي ٿي.
مدو آواز نانگ کي به پر مان ڪڍي ٿو.
لوڻ کائڻ ۽ لوڻ جو ٿانءُ ڀڃي ڇڏڻ.
مرجن کي ننڍڙو ڄاڻي نه ڌڪار، کائي ڏس نه ڪهڙيون نه تکيون آهن.
پهرين ڪلام پوءِ طعام.
رڳو کنڊ نه ٿي نه ته ماڻهو ڳهي ويندئي، رڳو زهر به نه ٿي ماڻهو ٿُڪي ڇڏيندئي.
جي ڪڪُڙ ٿين ته ٻانگ ڏي، جي ڪڪڙِ ٿين آنا لاھ.
ڳئون کي مذائي ڏيڻ بيعقلي آهي.
اهو ڪير آهي جنهن پنهنجن ڪپڙن تي داغ نه ڪيا هوندا؟
مڇر جي ڦؤڪ سج کي اُجهلائي ڪين ڇڏيندي.
اُڇلايل تير موتي ڪمان ڏي نٿو اچي.
ڪپ پنهنجو ڳن نٿو وڍي.
ڀِت جو لائق ڀتر رستي تي اڇلائي نٿو ڇڏجي.
آهي چريو پر مطلب لاءِ ڏاهو آهي.
جي غم نه مجئي ته ٻڪري خريد ڪر.
گهاٽا يار، گڏ کائيندڙ پيئندڙ.
سڀڪو ماڻهو پنهنجي مصلحت ٿو ڄاڻي.