پھاڪن جي حڪمت/باب ٻيو/فصل ٽيون
| ←فصل ٻيو | پھاڪن جي حڪمت (1925) by فصل ٽيون - سپئنش پهاڪا |
فصل چوٿون→ |
سڀڪو بيوقوف پنهنجن ڏيک جي شين سان خوش آهي.
ڏهاڙي شام جو پنهنجي ڀاءُ جي گهر ۾ نه وڃ.
ننڍڙي پکيءَ جو ننڍڙو آکيرو هوندو آهي.
وڏو ٽُپ وڏو لوڏو ٿو ڏئي.
ڪوڏر جي پهرئين لپي سان پاڻي لهڻ جي اُميد ٿو رکي.
خراب زبانن لاءِ قينچيون چڱيون.
ٻين کي پڪڙڻ جي خيال ۾ ڪڏهن اسين پاڻ پڪڙجي پوندا آهيون.
ستل گدڙ جي وات ۾ ڪا به شيء ڪا نه ٿي پوي.
ضرور ڪندڙ ڪڏهن به عذر کان خالي ڪونهي.
جنهن ڪوئي کي فقط هڪڙو ٻر آهي سو جلد ڦاسي پئي ٿو.
جيڪڏهن مقدمن ڪرڻ جو شوقي هوندو آهي سو مفلس ٿئي ٿو.
سڀڪنهن جو دوست ۽ ڪنهين جو به نه دوست، ٻئي برابر آهن.
ڇنل دوستي ڳنڍجي سگهندي پر ڪڏهن به سڄي ٿي نه سگهندي.
صوفي واري پيءُ جو پٽ اڪثر خرچائؤ ٿيندو آهي.
پنندڙ پسند ڪندڙ ٿيڻ نه گهرجي.
جيڪو ماني پچائي نٿو سگهي تنهنکي ڪتو رکڻ نه گهرجي.
ٻن وڪيلن جي وچ ۾ هڪڙو ڄٽ اهڙو آهي جهڙو ٻن ٻيلن جي وچ ۾ هڪڙي مڇي.
باندر پٽ جي پوشاڪ ۾ به باندر آهي.
ڪڪڙ جون اکيون پنهنجن آنن ۾.
جنهنکي چڱي محبت سو چڱو وعظ ٿو ڪري.
گڏھ کي خبر آهي ته ڪنهن جي منهن ۾ هينگ ٿو ڏئي.
ڏاهو ماڻهو ڄاڻي ٿو ته آءُ نٿو ڄاڻان پر بيعقل ڀانئي ٿو ته آءُ ڄاڻان ٿو.
گهوڙي جي کڙڪندڙ نعل کي ڪلئي جي گهرج آهي.
جنهنکي مٿو ڪونهي تنهنکي ٽوپي به ڪا نه گهرجي.
جيڪي زبان ٿي چوي سو سڀ ڏاهو هٿ نٿو ڪري.
ڪوريئڙي جي تاڃي ڪوئي کي ڇڏيو ڏئي پر مک کي ڦاسايو وجهي.
سچ تيل وانگي هميسه مٿي تري بيهي ٿو.
سودا مهانگا آهن.
جيڪي بگهياڙي ڪري ٿي تنهن مان بگهڙ راضي ٿو رهي.
جيڪي تون پاڻ پسند نٿو ڪرين سو منهنجي لاءِ به پسند نه ڪر.
جيڪي ٽي ڄڻا ڄاڻن ٿا سو سڀڪوئي ڄاڻي ٿو.
بڇڙي سنگت کان اڪيلائي ڀلي.
اصل انڌي کان ڪاڻو چڱو.
جيڪو سڀڪنهن کي خوش ڪرڻ گهرندو تنهنکي گهڻو ڪم ڪرڻو ٿيندو.
ڪو به چور چورايل مال وٺندڙ کان سواءِ ڪو نه هوندو.
جيڪو ٻڌڻ نٿو گهري تنهن جهڙو ٻوڙو ٻيو ڪو نه هوندو.
ماکي گڏھ جي وات لاءِ ڪين جڙي هئي.
جيڪو سڀڪنهن جو ڪم آهي سو ڪنهنجو به ڪم ناهي.
مٺاڻ لڳل ٻوليون اڪثر ڪڙيون ٿيو پون.
پٽايل وڻ اڪثر نڪي اُڀري ٿو نڪي وڌي ٿو.
آهستي آهستي واري گهٽي مان ماڻهو ڪڏهن ڪين جي گهر ۾ پهچي ٿو.
پوري پني نه خرچڻ جي ڪري اسين تمام گهڻو خرچيو ويهون.
ڪَرڪڻ ۽ آنو نه لاهڻ.
ٻئي جي هٿ سان نانگ ٻِر مان ڪڍڻ.
ڪوئا ٻليءَ جي ٻچن سان راند ڪين ڪندا آهن.
ڪانگ جي ٻچي کي پالبو ته نيٺ اکيون ڪڍندو.
ڪڍڻ ۽ نه وجهڻ سان ماڻهو جلد تري تائين وڃي رسندو.
چوڻ ۽ ڪرڻ جي وچ ۾ پري پنڌ آهي.
خراب ڪپڙي مان چڱو ڪوٽ ڪين ٺهي سگهندو.
جڏهن خرابي ٿي ٿئي تڏهن سڀڪو ڏاهو آهي.
پيسو پيسي کي ٿو ڇڪي.
نشو اندر گهڙي ٿو ته عقل ٻاهر نڪري ٿو.
جڏهن هڪڙو درُ بند ٿئي ٿو تڏهن ٻيو پٽجي ٿو.
گهوڙي جو تمام عمدو کاڌو سندس ڌڻيءَ جي اک آهي.
سست نوڪر هڪ قدم بچائڻ لاءِ اٺَ قدم کڻي ٿو.
پنهنجي ٺونٺ سان پنهنجي اک اُگھ.
جيڪو پاڻ گپ ۾ آهي سو ڀانئي ته ٻئي کي به گپ ۾ وجهي.
جيڪو قاعدو جوڙي تنهن کي گهرجي ته انهي تي عمل ڪري.
جنهنکي ڪنهن ۾ به شڪ نه پوندو سو ڪي به ڪين ڄاڻندو.
بکيو پيٽ ڪنهنجي ڳالھ به ڪين ٻڌندو آهي.
نيلام ۾ پنهنجو وات بند رک.
سڙيل ٻلي ٿڌي پاڻيءَ کان ڊڄندي آهي.
ميائو ميائو ڪندڙ ٻلي گهڻا ڪؤئا ڪين ماريندي.