شیرین و خوسرەو/93

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
شیرین و خوسرەو  (1735)  by خانای قوبادی
93. غزل گفتن نکیسا از زبان شیرین
ئەووەڵ نیکیسا هۆرگرت ساز و چەنگ بە پەردەی «نەورۆز» خارا کەرد ئاهەنگ
بە ڕەنگێ ئەو شۆخ شیرین فەرما پێش ناڵا مەستانە چەنی چەنگ وێش
واتش: «الغياث» ئەسر مەینەت ڕیز حەڵق ئاوێز زوڵف حەڵقەی سەراوێز
ئیمشەو نازارت خۆ نە زاوەتەن نامەردت کەران سا چون خاوەتەن؟
نمەز جە کۆنی سەمەن بۆی ئومید وەختەن جە مەشریق ڕەوشەن بۆ خورشید
جە شەوق شوعلەش چون تەجەلای توور پەردەی دەروونت پڕ ببۆ جە نوور
جە کۆی ئەی سالار سەرکەش وێنەی جەم شکست دەر سوپای سەرهەنگان خەم
ئەر تۆ بپرسی حاڵ من چوونەن جەرگم لەت لەتەن، دڵ مەوج هوونەن
نەدینت پەی ڕۆی ڕەستاخێزەن دەروونم جە زووخ زامت لەب ڕێزەن
شەو قرچەی جەرگم سێ فەرسەخ مشۆ ڕاستەن سا قرچەش نەیاوان بە تۆ
سەوگەند بە باڵات نادیرەی ئەییام جەوساوە باڵات دوور کەفتەن جە لام
جە زائیقەم مەی ژار هەفت تاسەن سورمە نە دیدەم ڕیزەی ئەڵماس
پەی تۆ سەیر باغ باغچەی عەنبەربار مگەزۆم غونچەش وێنەی نێش مار
شەوان جە داخت دڵ بێ قەرارەن خاو ڕاحەتم چون مەودای خارەن
سەودای تۆ ئەی دۆست کەردەن پا بەستم ئیفتادەم، جارێ بگێرە دەستم
ئەڵڵا چ تەمای خاس بە تۆ داشم غەڵەت بی هەرچی جە تۆ پونداشم
ئەرێ دەوا بەخش زامت هەر بە سۆ ئەر نیم سزاوار پەرستاریی تۆ
منیشوون پەی وێم نە ئاستانەی تۆ دەستێ مشۆروون نە پێشخانەی تۆ
ئەر ماچی نا خاس هەم نا ئیخلاسم خۆ پەی ئاوکێشیی مەتبەخت خاسم
سا یا کەفتەنان جە شەهریاری کەنیزم هەرچی پەنەم مسپاری
ئەر خاک ماڵیەن، ئەر جاڕووکەشی ماوەروون بە جا، نیەن جە خۆشی
غەریبم، بێ ناز، زاممەن خەتەر هەر تۆ مشناسوون حەق نە باڵای سەر
نیکیسا بەی تەور چون کەرد ڕەستخێز شۆر شیرین وەست نە گیان پەروێز