دیوانی مەولەوی/گ

دیوانی مەولەوی (1866) by مەولەوی تاوەگۆزی
پیتی گ

گەرد ئالوودەن دەور مەزاری لەیلێ[edit]

گەردئالوودەن دەور مەزاری لەیلێ	ئاوپاشی و ماڵاش لازمەن خەیلێ
خادمیی توربەت نازک ئەندامان	پەی دیدە و موژگان مەعدوومی ئامان
ئاوپاشی، ڕەویەی دیدەی نم دیدەم	ماڵاش، وەزیفەی موژەی نمیدەم
گەردێ نێ وە ڕووی یانەی نۆشەدا	یا خەوشێ وە حەوش عەنبەر بۆشەدا
پاسی نازکیی لەیل یاگەی وێشەن	جای موشاهەدەی قەیسی دڵڕێشەن
بەڵ باڵای ئاڵاش وە سەد خەم و چەم	باز وینوون بێخەم وەی چەم یا ئەو چەم
مەعدووم تاوی یاو دووری زۆر ئاوەرد	تاویا و بینای قسەی پەشێو کەرد
ماخۆلیایی یاو ئینە خدێشەن	وەرنە ئەی خەیاڵ پەرێشان چێشەن
فەسڵی وەسڵی بەزم خاسەی نەدیمان	خاوێ بی ویەرد، دیمان نەدیمان
بەتاڵەن هەوای دۆسی کۆچ کەردە	مەحاڵەن ئامای عومری ویەردە
بنیش نە گێجاو دەریای بێ پەیدا	نە گۆشەی حوجرەی سەفینەی مەیدا
ڕووت ڕووت ئەو جیلوەی ستارە کەر ڕاس	با خودا وە ئیخلاس، ناخودا مەناس
تا بادی مراد نە پێوارەوە	کەی بدۆت ئاخر ئەو کەنارەوە

گۆشەی ئاتەشخان دڵەی پڕ جە ئێش	پزیسکەی داخان ئایر وەردا تێش
دوودی ماردومان دوود نە فەرقم بەرد	هەوای کەڵڕەمان خۆ پاماڵم کەرد
پێچ مدەو چەنی زامانی کاری	نە پای ئامام هەن نە ڕستگاری
فەڵەک کەی بەرشوون بێخەم نە دەستت	چێشم کەرد، کەی بیم وە باوە کوشتت
ئەر چون غەمزەی دۆس پڕ جە ئێش و دەرد	چون فرسەتبازان پێش دەستییەش کەرد
ساڕێش مبۆ زام دووری تۆ کەردە	مەکەرمێ سەیران چەن وەخت ویەردە
وەر فرسەت نەدا فەڵەک وێنەی وێش	تۆ سڵامەت بی ئەر من نەبوو چێش

گوم بی چون خورشید ئەو نە پڕتەودا	گوم بی ئەهلی عیلم نە شۆڵەی ئەودا
نار مەکەرد وە سەر دڵ سازانەدا	نادر بی جە ناو هامڕازانەدا
بنویس وە هووناو دڵ نە پەڕەی جەرگ:	نادر شێخ علی پەی تەئریخی مەرگ

گێجی ئاڵانیی ها بە دۆشەوە	وە قولابی چەنگ ئاهێر نۆشەوە
دوو ئەبرۆی سیای موژان چڕیدە	نە ڕای بەندەگیش قەترانی دیدە

گەرمیی کوورەی مەیل قەیسی چۆڵ گەردەن	تەئسیر نە تۆی دڵ لەیلێ ئاوەردەن
بەڵ نە تاو ڕەقیب وە دەرد مەشهوورەن	وەرنە دەرد و لەیل هەی نە یەک دوورەن

گۆشەی سیاماڵ هوردا و دیاوە	چون مانگ نە گۆشەی هەوری سیاوە
بە خودا قەسەم پاسەم ئومێدەن	حُورٌ مَقْصُوراتْ فِي الْخِیام ئێدەن

گەر زەڕەی شعوور هەیە پێتەوە

کە وتیان خودا ئەبڕێتەوە