ته شها یې شکر لب

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
ته شها یې شکر لب
by رحمان بابا

ته شها یې شکر لب
ګل رخساره سیم غبغب

په نادرو کې نادره
په عجبو کې عجب

په جمله وو معشوقو کې
بوالعجب یې منتخب

بې زېوره ښایسته یې
بې ترتیبه مرتب

دغه داد د الهي دی
بې تالاشه بې طلب

آبِ حیات چې حیات بیا موند
ستا د شونډو له سبب

مخ دې سپین تر سپین سبا دی
زلفې تورې تر تور شب

ستا د مخ عرق دانه وه
زینت رانیوله کوکب

د ښایست مخی دې نشته
تر مشرقه تر مغرب

د وصال مونده دې ګران دی
مګر فضل شي له رب

چې د رب فضل پرې وشي
هغه خلاص شي له غضب

دا دولت د خدای په داد دی
مونده نه شي له نسب

عشق څه هسې علم نه دی
چې حاصل شي له مکتب

مکتب حال د مذهب وایي
عشق سوا دی له مذهب

د عاشق مذهب هم دا دی
چې دم نه وي بې مطلب

ستا د حسن په صفت کې
رحمان ګونګ شه له ادب


This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.