Ӟеч лу, шуид но кошкид (Корнилов)

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Ӟеч лу, шуид но кошкид
Автор: Никифор Афанасьевич Корнилов
1919 ар


Ӟеч лу, шуид но кошкид


Ӟеч лу, шуид но кошкид.
Паракодэ пуксьыса…
Монэ огнаме кельтӥд,
Шур дуре гуньдытыса…

Уно веран турттӥсько вал,
Пушкы тыриз, бӧрдын куськи…
Туж уго яратӥсько вал,
Вунэтэме чик уг лу ни…

Али ке но тодам лыктэ,
Тонэн валче вэтлэммы.
Али ке но синь азям пуксе,
Ӝытлы быдэ юмшаммы…

Вань бо меда дунне вылын
Тон кадь чебер мусоез?..
Вань адями туала арын
Туж уродэсь, туж лекэсь.

Укыр ӝужыт гурезь йылын
Ӵужо вожо сяська полын,
Паськыт тэдьы Кам дурын
Сылӥсько някрес батьпу вӧзын.

Вылын кырӟя тюрагай,
Ог иньтӥяз лобаса…
Бадьпу полын — уӵы чырдэ
Кӧтме мынэсьтым ӝожомытса.

Мар шаере вуид меда,
Сюлэм куасьтӥсь «малпанэ»?..
Мае малпаса улӥськод меда,
Чебер мусо гажанэ?

Тон кудеке кошкэмен,
Ӵыжыт бамы кӧсэктӥз;
Уйлы быдэ бӧрдэмен,
Пинял сюлмы чигиськиз.

Силом картлы сётӥзы ке,
Тод яратытэк кошкэмме,
Ӧжыт улыса мон кулӥ ке,
Тод, эзель вуытэк кулэмме.

Нош бертоно луид ке,
Ас вордӥськем музъемад:
Эн вунэты, мын шай вылэ,
Сяська мертты гу вылам.