Дуҫым менән мин Йыйындыҡ юлға. Артмағыбыҙға Әйберҙәр тулған. Ярты көн барҙыҡ, Арыныҡ – талдыҡ, Урман ҡырында Туҡтап хәл алдыҡ. Сығарҙыҡ шунда Артмаҡтан йөктө, Сәйҙе, шәкәрҙе, Алма, өрөктө. Әсәйем миңә Өстаған һалған, Бәй-бәй, дуҫым да Алған өстаған. - Ниңә, - ти дуҫым, - Алманың сәйнүк? Өстаған – икәү Аҫыр нәмә юҡ. Шундай һыуһатҡан, Эҫе, ят та үл. Тағандар – (алтау), Сәйнүгебеҙ - … (нуль).
