Ғүмеремдә тәү тапҡыр мин
Үҙ-үҙемде яратам.
Үҙ-үҙемә бүләк бөгөн
Алһыуланып тыуған таң.
Үҙ-үҙемә бүләк ҡылам
Бынау сихри шәфәҡте.
Яңғыҙлығым, ни ғәжәптер,
Алмай инде тәҡәтте.
Был хәлемдә иң матурға,
Иң батырға тиңләшәм.
Шәфәҡ эстәренән миңә
Хоҙай үҙе өндәшә.
Хоҙай үҙе хәбәр һала:
Ҡәҙерҙәрен белегеҙ.
Матурлыҡҡа бер күҙ һирпеп,
Әжерҙәрен түләгеҙ!
Әжеренә ни бирәйем?
Мөхәббәтле ҡарашты!
Мөхәббәтем артһын һиңә,
Яҡтыртып бар тарафты.
