Чаа чыл эрттирериниң дугайнда чугаа

Чырып кеггенде, уштуктарын дүжүрүп алгаш, буй-бурунгаар оруп аггаш тейлээр. “Эрги чылды эрттирдивис, чаа чылды уткудувус” – дээп-ле тейлеп турар.

Амытан чемниң дээжизин өртедир. Эженге барып чалбарып турар. Үш күн, дөрт күн ойнап кээр. Бырнай өгге кирбейн чорааш темектээр. Өгге кеггенде, тавыска салыр. (Үс, саржаг, ааржы,быштак, хоорган тараа, соктаан далган, өреме база бар-ла чүвезин кады салырын тавыска дээр болбазыкпа). Киъжи кирип кээрге, чаартынып салып-ла турар. “Амыр” деп чолушкуур. Улуг киъжи холунуң кырыннан салыр, бичии улус холунуң адааннан чолушкуур (ийи холу-была). Кыъжын соп чээн безиниң дөрт бышшаан союп аар, чуңгуулаар дээш. Шагаада кышшы бөъргүн оъктапкан хап турар. (Оюн Атсыгбай Чаткарович, 68 харлыг, совхоз “Победа”).

Ушта бижээн ному: М. Х. Сарыкай. Сведения о речи тандинских тувинцев. стр. 249. // ТНИИЯЛИ. Учёные записки. Выпуск XVI. Кызыл – 1973.