Ботаҡтан ботаҡҡа һикереп, уйнап йөрөгән тейен йоҡлап ятҡан бүре өҫтөнә барып төштө. Бүре ырғып торҙо ла уны ашарға уйланы.
— Ебәр мине,— тине тейен үтенеп.
-— Ярай,— тине бүре,— мин һине ебәрермен. Тик һин миңә әйт әле, ниңә һеҙ, тейендәр, шул тиклем шат йәшәйһегеҙ? Миңә һәр ваҡыт күңелһеҙ. Ә һеҙгә ҡараһаң, гел генә һикереп, уйнап йөрөйһөгөҙ.
— Был турала мин ағас башынан әйтермен, ебәр, юғиһә, һинән ҡурҡам,— тигән тейен.
Бүре уны ебәрә, ағас башына менгәс, тейен:
— Уҫал булғаның өсөн һиңә күңелһеҙ, бүре. Боҙоҡлоғоң йөрәгеңде ҡыҫа. Ә беҙ изге күңелле, бер кемгә лә насарлыҡ эшләмәйбеҙ. Шуға күрә лә шат йәшәйбеҙ,— тигән.
