Сари шохи гул тоире як саҳар
Ҳамегуфт бо тоирони дигар:
"Надонанд бол одамизодро,
Замингир карданд ин содаро".
Бад-ӯ гуфтам: -Эй мурғаки бодсанҷ,
Агар ҳарфи ҳақ бо ту гӯям, маранҷ.
Зи тайёра мо болу пар сохтем,
Сӯйи осмон раҳгузар сохтем.
Чӣ тайёра он мурғи гардунсипар,
Пари ӯ зи боли малак тезтар.
Ба парвоз шоҳин, ба нерӯ уқоб,
Ба чашмаш зи Лоҳур[1] то Форёб[2].
Ба гардун хурӯшавандаву тандҷӯш,
Миёни нишеман чу моҳӣ хамӯш.
"Хирад з-обу гил Ҷабраил офарид,
Заминро ба гардун далил офарид",
Чу он мурғи зирак каломам шунид,
Маро як назар ошноёна дид.
Парашро ба минқор хориду гуфт:
Ки ман, он чӣ гӯйӣ, надорам шигифт.
Магар, эй нигоҳи ту бар чуну чанд,
Асири, тилисми ту пасту баланд.
"Ту кори заминро накӯ сохтӣ,
Ки бо осмон низ пардохтӣ?"
