Ийи бистиң чүреккейлер дужа бергеш,
Изиг оттуг харылзааны тудуп чорлар.
Эки-бактыг хүннеривис улешпишаан,
Эжишкилер, ынакшааннар болуп чор бис.
Муңгарааның меңээ халаг кылдыр бербейн,
Муңчулганың мени көргеш дораан уттуп,
Мээң-биле кударалым үлешпишаан,
Меңээ чырыың,өөрүшкүнү сөңнеп чор сен.
Сеткилимниң нарын номун номчуп шыдаан
Сеңээ чедер чоок кижи черле турбаан!
Бүгү бодум, ишти-хөңнүм берзимзе-даа,
Бүрүн кылдыр хүлээп аптар эжим чорбаан!
Сээң чылыг көрүжүңден чечектелип,
Сергек-омак чалгынналып ужуп чор мен!
Мээң-биле чүү-даа болуп турган өйде
Мени билип, эскериптер кайгамчык сен!
Ийи кижи чаңгыс болуп билчири дег
Илби-шиди кайда-даа чок, эргим эжим!
Ынакшылдың кайгамчыктыг оранынче
Ынаныштыг чедип келдиң, ховар кижим!