Курым ӓшеш кодыц

Стапеев Виталий Сергеевич

Курым ӓшеш кодыц

Ой, Любаэм, лӓктӹц, йӓ, кышецӹн?
Кыце лин шагална мӓжӹ вӓш?
Пӓлем мӹнь маняры и ышедӹм
Со мӹнь донем линет ыльы вӓш.
Шимӹ куртка, якшар пухар савыц –
Кловой кеквлӓ огол мычашток.
Кӱ, йӓ, тӹрлен, сӹлнӹн каеш шайыц
Виктӓш цацем кидем кычашок.
Но шеклӓнем, укш вет уке йӹлмӹн
Мӓмнӓм ужын лӓктеш шаяжат.
Техень годым шалгы веле йӹрен,
ӹлӹж кежӹ викок шонгыжат.
Тек сӹнзӓшкет анжем, кыды каеш
Лач Таирӹн кловой вӹдшӹ гань.
Пишок ире. Мӹньӹн йӓнг дон мадеш,
Океан пындаштыш жемчуг лач.
Шоэн кайшы шєртньӹн иктӹ пӱэт
Келшӓ мӹлӓм пиш когон, чоте.
Яратымаш пырен, шӹрен шӱлет,
Кыдым цаклен кердеш вел поэт.
Тӹнь кыдальыц. Кид лӹвецӹн анжен,
Шалген кодым ойхын тылык гань.
Тумаяльым, корным олен ванжен:
Вӓшлимӓшнӓ кӹтӹк, ах, махань!
Нигынам монденжӹ ӹнде ам керд
ӓшеш коды той кавалан ял.
Ну, сойток, мӹнь токет миэм ашкед
Вӓшлимӓшнӓн кечӹм тумаял.