Адак толын лектым ты верыш…
Адак толын лектым ты верыш,
Мондалтдыме ӱмыр аҥаш.
Игече тайнен шыже велыш,
Ийгот кӱшта чонлан айнаш.
Но мый толынам шошо мландыш,
Пӱртӱсшӧ – латшым ияш гай.
Тора жапын сынже - ош ландыш,
Йоҥга оҥгырлаже лыжган.
Кидем шаралтен, шернур семым,
Колтем гын ынде шуйдарен,
Пошкудо луктеш кочо лемым:
«Чонетым луштал, шӱжарем…»
Но мые куан ден ойгемым
Шым иле тул вӱд ден луштал.
Садлан шочмо мландышке толын,
Тыглаяк айнем да руштам.
Латшым ияш годсо куан ден
Сурлалтын, адак ӱшанем.
Чон йӱлымӧ неле пуламыр -
Толеш да кая ӱшырген.
Уке ялыштем кочо шоныш,
Уке кыжганалше шижмаш.
Пызналын ужар мланде оҥыш,
Уэш тӱҥалам мый илаш.