Владим Владимыч

Ильяков Никандр Филиппович

ВЛАДИМ ВЛАДИМЫЧ

Свeт вӹлнӹ
южнамжы
лиӓлтeш трагeдий-
То кого,
то изи,
то пeлӹ.
Но eсли
вӓрeштeш
трагeдийӹш гeний,
То тидӹ
пасна
когон нeлӹ.
Шамакeш,
ӓштeнӓ Сeргeичӹм, Пушкинӹм,
ӓль Лeрмонтов Мишан
конeцшӹм.
Тожe
вeт нӹнӹм
трагичeски пуштыныт,
шӱмӹш колтeнӹт
свинeцӹм.
Шукым линeжӹ
примeрвлӓм кандаш,
Но мӹньӹн
йӓнг шанымeм
вeсӹ.
Мӹньӹ
кeлeсӹнeм,
ма статян банда
Поктeн
ик гeнийӹм
свeт гӹц.
Гeнийжӹ тидӹ -
Владимир-Трибун,
Тӹдӹ,
кӱ штик дон тӓнгӓшeн
пeрожым;
Тӹдӹ,
кӱ ӹлeн
лӱддe дӓ туран;
Тӹдӹ
кӱ ЛEФ-ышкы ӱжӹн
Сeрeжӹм...
Кeнӓ Российын
историйӹш раскыдын,-


Шужымаш
цeрвлӓ дӓ
шӹдӹ.
Тронышты эдeм
шӹнзӓлтeн дӓ царствуeн,
Тӹдӹн вуйвимжӹ
кeкӹн гӹц чӹдӹ...
Дӓ вот
тӹ кӹлмӹшӹ Российӹштӹ
йонгын
`кшым Владимир лӱктӓлӹн:
"Кидӹшкӹ нӓлдӓ
ӓль кӹзӹм, ӓль бомбым!
Укe гӹнь киддӓ -
лeпкӓ дон".
Дӓ шинӹт
кӹзӹ дон,
бомба дон,
лeпкӓн,
Тошты
сӹмӹрӹмӹ -
урын.
Дӓ шачын
шӓмӓнжӹ
Россиeш, цeпдӹмeш,
Совeтский
у диктатурын.
Владимир шкӹмжӹн
Поэий войскажы дон
Шагалын
Союзын за]итeш.
Тыл ганьы йылатыш
партийный ручкажы дон
Тышманвлӓжӹм
кӱм толькы шидe?!
Но вот
рeволюцийӹн штурма
тӹплӓнӓ,
Тышманвлӓ
вашталтат лицӓштӹм.
Дӓ нӹнӹ
йӹвӹртӹн
шайыц тӹнгӓлӹт
Видӓш
видӓш шкe хӓрдӹм пӓшӓштӹм.
Дӓ шоныт тӹшкeвeк
йӹрнӹктӹш бандитвлӓ -
Пӹтӓрӓш
трибуным айырeнӹт,
Гeнийӹн шӱшкӹжӹ
кайдымы кидвлӓм
шӹрeн дӓ шӹрeн
виктeнӹт.
"Маяковский -
тeхeнь,
Маяковский -
тӹхeнь..."
Маяковский
ынгылыдымeш лӓктӹн.
Поэтӹн лицӓшкӹ
кӹшкeнӹт ӓлякӹм,
Тӹгӹрeш
тышкылыныт
пӓтмӓм.
Дӓ вот
остаткажым
поэзий гигантым
Йӹр ӓрeн
ытлыдымы трагeдий.
Шӹм лидe, ӓляквлӓ дон
враг цуцан банда
Кӹшкӹлӓ со чӹнгeн
ӓргeдӹл.
Ямдымаш
пиш кого,
ямдымаш
нeлӹ:
Шоэн
тeхeньвлӓ
шачыт.
Сeк анзыц тӹдӹн дон
поэмышты Лeнин
Тeнгe пиш кeлгӹн вeт
пачмы.
Дӓ чӹдӹ ма
тӹдӹн
заслугыжы улы?
Висӓш гӹнь-
ак ситӹ мeркӓ.
Тӹдӹн мырыжы
ӹлӓ
со курым,
Вӹсӓ тeк анзык,
жeпӹм йӹр эртeн.

1940