БЕСАБАБ [бе.. + сабаб) айн. сабабсиз. Бесабаб оёққа тикан кирмас. Мақол. н Юзингдан олар беадаб, Ишдан қолар бесабаб. «Қўшиқлар». Кулфату роҳат кишига келса, келмас бесабаб. Ҳабибий. Эслайман, болалик чоғимда бир кун Безори тош отди менга бесабаб. А. Орипов.