БЕОБРЎ(Й) [бе.. + обрў(й)] Иззат-ҳур-мати, обрўйи йўқ, обрўйсиз. Беобрў одам. Обрўли обрўйидан қўрқар, Беобрў недан қўрқар. Мақол. м Кўп ўтмай, Абдураҳмон Мадраса аҳли орасида ҳам беобрў бўлиб қолди. А. Қодирий, Меҳробдан чаён.
Беобрў қилмоқ Обрўсини тўкмоқ. Ха-лойиқ олдида мени беобрў қилишинг оқиба-тини.. бир кўрсатиб қўяй ҳа,т. М. Исмоилий, Фарғона т.о.