БЕНАСИБ [бе.. + насиб] Тегишли ҳис-садан, насибадан маҳрум бўлган, қуруқ қолган; насибасиз. Бенасиб бўлмоқ. Бенасиб қолмоқ. шя Бу хушнуд нағмалардан бенасиб бўлманг, деб атайин уйғотдим, бир эшитиб қолинг! О. Ёқубов, Айтсам тилим куяди, айтмасам — дилим. Болалик хаёллари, орзуларидан бенасиб бўлиб улғайганман. С. Аҳмад, Чўл бургути. Халқим, мозий ўтди, толе кўрмадинг, Пиширдинг, ўзингга бенасиб таом. А. Орипов.