БЕМУРУВВАТ [бе.. + мурувват] 1 Ҳеч кимга яхшилик, одамгарчилик қилмайдиган, саховатсиз. Бемурувват қариндош. н ..Қалби офтобдай иссиқ Онаи зорим! Кечир бемурувват дайди фарзандингни! С. Анорбоев, Оқсой.
2 Бераҳм, шафқатсиз. Уни [Салтонбуни] бойлар эшигида хўрланишга, бемурувват турмушнинг қақшатқич азоблари ичида қийншишга мажбур қшган куч балки бола-ларига бўлган ўша меҳру муҳаббатидир. М.
Исмоилий, Фарғона т.о. Бу чархи бему-рувватдин кўнгул доғўлди, доғўлди. Увайсий.