БЕГУНОҲ [бе.. + гуноҳ) Гуноҳи, айби, жинояти йўқ; гуноҳли иш қилмаган; айбсиз, гуноҳсиз. Бегуноҳ гўдак. н Бегуноҳ мўмин-ларни ўлдиравериб, жаннатни ҳам тўлдириб қўйдингиз. «Латифалар». Бегуноҳ гўдакка ўхшарди у. Бундан беш йил илгариги каби ҳамон мунис эди. «Ёшлик».