БЕБУРД [бе.. + бурд| 1 Бир гапда тур-майдиган, ваъдасининг устидан чиқмай-диган; тайинсиз, субутсиз. Бебурд одам. Бе-бурд бўлмоқ. Нодондан ақл кутма, бебурддан - номус. Мақол. ■■ Олманинг оқидан кўки яхшироқ, Ёрнинг бебурдидан йўғи яхшироқ. «Қўшиқлар».
2 Тутуриқсиз, маъносиз, бемаъни. Бе-бурд гап. Беҳуда ҳаракат бебурд қилар. Мақол.